Królestwo Walencji
Królestwo Walencji (wal. Regne de València, katal. Regne València, hiszp. Reino de Valencia, łac. Regnum Valentiae) – położone we wschodniej części Półwyspu Pirenejskiego, było jedną z części Korony Aragonii. Kiedy Królestwo Aragonii połączyło się przez unię dynastyczną z Królestwem Kastylii w 1469 r., by stworzyć Królestwo Hiszpanii, Królestwo Walencji stało się częścią monarchii hiszpańskiej.
| 1238–1707 | |||||
| |||||
| Stolica | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Pierwszy król | |||||
| Ostatni król | |||||
| Zależne od | |||||
| Wcielenie do | |||||
| Religia dominująca | |||||
| |||||
.svg)
.svg)
Historia edytuj
Kolonia rzymska Valentia Edetanorum, której nazwa pochodzi od łac. valens "silny", na znak zwycięstwa nad Luzytanami; została założona w 138 roku p. n. e. i zamieszkana przez rzymskich żołnierzy. Od 712 do 1238 roku Walencja znajdowała się pod panowaniem arabskim.
Podbój edytuj
Rekonkwistę Walencji rozpoczął w 1233 roku król Aragonii Jakub I, zwany Zdobywcą. W tym roku zdobył miasta Morella, Borriana i Peníscola, tym samym zbliżając się do samej Walencji[1].
4 lata później, w 1237, pokonał wojska arabskie pod w bitwie pod Puig[1]. W kwietniu 1238 rozpoczęło się oblężenie Walencji[2]. 28 wrześnie muzułmański król miasta Zayyan ibn Mardanisz poddał miasto. Około 50 tys. mieszkańcom miasta zagwarantowano możliwość bezpiecznego jego opuszczenia[2]. 9 października 1238 roku wojska Jakuba I wkroczyły do Walencji[3].
Królestwo Walencji edytuj
Podbój reszty terytorium zajął kolejne 7 lat. Ostateczne granice Królestwa zostały ustalone traktatem z Almirry, podpisanym pomiędzy Jakubem I a królem Kastylii Ferdynandem III[1].
W 1469 r., na mocy unii personalnej pomiędzy Aragonią i Kastylią, stało się częścią nowo powstałego Królestwa Hiszpanii.
Królestwo funkcjonowało na podstawie prawa i zasad określonych w zbiorze przepisów (wal.) Furs de València, który przyznawał szeroką autonomię w Królestwie Aragonii i Królestwie Hiszpanii. Granice i tożsamość obecnej hiszpańskiej wspólnoty autonomicznej Walencji w większości pokrywają się z granicami Królestwa (obecne granice wyznaczają nieco większe terytorium, m.in. na północy)[1].
Likwidacja edytuj
Królestwo Walencji zostało rozwiązane przez Filipa V z Hiszpanii w 1707 r., w następstwie hiszpańskiej wojny sukcesyjnej. Był to element większej serii ustaw reformujących administrację Hiszpanii, zwanej dekretami de Nueva Planta[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d La Conquesta - Els Furs - Generalitat Valenciana [online], Els Furs [dostęp 2023-04-14] (kat.).
- ↑ a b Joseph F. O'Callaghan, Reconquest and Crusade in Medieval Spain, University of Pennsylvania Press, 10 września 2013, ISBN 978-0-8122-0306-6 [dostęp 2023-04-14] (ang.).
- ↑ Francesc Granell Sales, Commemorating a Providential Conquest in Valencia: The 9 October Feast, „Religions”, 13 (4), 2022, s. 301, DOI: 10.3390/rel13040301, ISSN 2077-1444 [dostęp 2023-04-14] (ang.).
- ↑ Epilogue, [w:] Thomas N. Bisson, The Medieval Crown of Aragon: A Short History, 21 lutego 1991 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Robert Ignatius Burns, The Crusader Kingdom of Valencia: Reconstruction on a Thirteenth-Century Frontier, Harvard University Press, 1967 r.[1]