Krzyżowniki (Poznań)
Krzyżowniki – część Poznania, w zachodnim obszarze miasta, na osiedlu Krzyżowniki-Smochowice, która jest dawną podpoznańska wsią występującą już w dokumentach z XIV wieku[2].
| część Poznania | |
 Ulica Pasłęcka, zabudowa z początku XXI w. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| W granicach Poznania |
1 stycznia 1951[1] |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°25′55″N 16°49′19″E/52,431944 16,821944
| |
Nazwa edytuj
Nazwa świadczy o pierwotnej przynależności osady do zakonu Joannitów. Krzyżownik lub krzyżewnik, to członek zakonu mieczowego. Zapisy nazwy przedstawiały się następująco: Crziszewniky (1388), Krziszefniki (1396), Krzizewniki (1400), Krzizewnice (1404), Krzischewniky (1430), Krzyzewnyky (1508), Krzyżowniki (1628)[3].
Położenie i charakter edytuj
Leży w zachodniej części Poznania blisko drogi krajowej nr 92 (dawna DK2) na Świecko) w kierunku Pniew. Krzyżowniki praktycznie w całości są terenem o zabudowie jednorodzinnej w sąsiedztwie lasu i jezior. Krzyżowniki bywają mylone ze Smochowicami. Krzyżowniki wraz ze Smochowicami tworzą osiedle - Krzyżowniki-Smochowice.
W Krzyżownikach swój koniec ma 
szlak turystyczny Golęcin - Krzyżowniki
Wieś duchowna Krzyżewniki, własność komandorii joannitów w Poznaniu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[4].
Obiekty edytuj
W Krzyżownikach znajduje się Szkoła Podstawowa nr 57 im. Józefa Kostrzewskiego, Przedszkole, Urząd Pocztowy, Kościół pw. Imienia Maryi, oraz Cmentarz Parafialny. Kamień węgielny pod Kościół Parafialny został poświęcony 3 listopada 1933 roku, erygacja parafii miała miejsce 5 sierpnia 1934 roku[5]. W latach 70. kościół został gruntownie przebudowany. W 2013 roku udostępniony został do zwiedzania prezydencki schron przeciwatomowy. Ten obiekt muzealny należący do Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości wybudowany został w latach 60. XX wieku i objęty był tajemnicą aż do 2000 roku.
W okolicy znajdują się także obiekty rekreacyjno-sportowe, a niedaleko znajdują się las oraz jeziora w tym Kierskie i Strzeszyńskie.
Przy ul. Słupskiej istniał dawniej cmentarz choleryczny z około 1831.
Przyroda edytuj
W połowie lat 60. XX wieku w glinianej ścianie stodoły przy ul. Słupskiej (pętla autobusowa) żył rzadki w Poznaniu owad - porobnica murarka (Anthophora plagiata)[6].
Komunikacja edytuj
- autobusy MPK Poznań
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz.U. 1950 nr 48 poz. 436
- ↑ Edward Nawrot, „Dzieje Kiekrza i okolic”, 2000.
- ↑ Bogdan Walczak, Co mówią nazwy?, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2013, s.66, ISSN 0137-3552
- ↑ Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 248.
- ↑ Kalendarz informator parafialny na rok pański 1938
- ↑ praca zbiorowa, Przegląd wielkopolskich zabytków przyrody, PiWRL, Poznań, 1966, s.301