Leszek raciborski (ur. 1290 lub 1291, zm. 1336) – książę raciborski 1306–1336, kozielski 1334–1336.

Leszek raciborski
książę raciborski
Okres

od 1306
do 1336

Poprzednik

Przemysław raciborski

Następca

połączenie z księstwem opawskie (Księstwo raciborsko-opawskie)
Mikołaj II opawski

książę kozielski
Okres

od 21 lutego 1334
do 1336

Poprzednik

Władysław bytomski

Następca

Kazimierz kozielski

Dane biograficzne
Dynastia

Piastowie

Data urodzenia

1290 lub 1291

Data śmierci

1336

Miejsce spoczynku

klasztor Dominikanów w Raciborzu

Ojciec

Przemysław raciborski

Matka

Anna czerska

Żona

Agnieszka żagańska

Leszek był jedynym synem księcia raciborskiego Przemysława i Anny czerskiej. W chwili śmierci ojca w 1306 roku, w związku z niepełnoletnością Leszka, opiekę nad nim przejął stryj Mieszko cieszyński. W czasie samodzielnych rządów pod jego opieką znalazł się zakon dominikański (potwierdził i rozszerzył nadania ojcowskie w Wodzisławiu, ukończył budowę raciborskiego klasztoru dominikanek), którego kapituła generalna zdecydowała się odprawiać modły w intencji powodzenia księcia raciborskiego we wszystkich swoich placówkach. 19 lutego 1327 roku razem z innymi książętami górnośląskimi Leszek złożył hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu w Opawie.

Pięć lat później ożenił się z Agnieszką żagańską. Małżeństwo pozostało bezdzietne. 21 lutego 1334 roku Leszek zdecydował się na powiększenie obszaru księstwa poprzez zakup od będącego w tarapatach finansowych księcia bytomskiego Władysława ziemi kozielskiej (za kwotę czterech tysięcy grzywien srebra).

Leszek zmarł w 1336 roku i został pochowany w kościele Dominikanów w Raciborzu. Księstwo raciborskie po jego śmierci na skutek arbitralnej decyzji Jana Luksemburskiego (pomimo zdecydowanego oporu pozostałych książąt piastowskich z Górnego Śląska, najbliższych po mieczu krewnych Leszka) dostało się w ręce szwagra Mikołaja II Opawskiego (żonatego z córką Przemysława raciborskiego Anną). Ziemia kozielska powróciła w ręce Władysława bytomskiego (po zapłaceniu odszkodowania siostrze Leszka Eufemii, przeoryszy dominikańskiej w Raciborzu).