Libańskie Siły Powietrzne
Libańskie Siły Powietrzne (Al Quwwat al-Jawwiya al-Lubnania arab. القوات الجوية اللبنانية) powstałe 1 czerwca 1949 roku przy pomocy doradców RAF.
| LAF | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Historia | |
| Data sformowania |
1 czerwca 1949 |
| Pierwszy dowódca |
Podpułkownik Emile Boustany |
| Dane podstawowe | |
| Obecny dowódca |
Generał brygady Samir Maalouli |
Historia edytuj
Liban, dawne francuskie terytorium mandatowe, uzyskał niepodległość 26 listopada 1941 roku. Osiem lat później utworzono Libańskie Siły Powietrzne, a pierwszymi samolotami używanymi w tej formacji były dwa szkolno-treningowe samoloty Percival Prentice. Wkrótce w ramach darowizn od rządu Wielkiej Brytanii, Włoch i Francji wojska lotnicze Libanu wzbogaciły się o dwa samoloty Percival Proctor, de Havilland Canada DHC-1 Chipmunk, de Havilland Dove i pamiętające czasy II wojny światowej przerobione na samoloty transportowe trzy Savoia-Marchetti SM.79. Na początku 1953 roku kupiono w Wielkiej Brytanii samoloty North American Harvard wysyłając jednocześnie do Zjednoczonego Królestwa pilotów na szkolenie. W tym samym roku Liban zamówił swoje pierwsze samoloty odrzutowe De Havilland Vampire w wersji myśliwsko szturmowej FB.52 i treningowej T.55, w 1954 utworzono pierwszą bojową jednostkę lotnictwa. W 1958 roku Libańskie Siły Powietrzne liczyły już około 400 żołnierzy i posiadały około 30 samolotów. Dzięki znacznej pomocy finansowej ze strony Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii udało się kupić w 1958 roku 10 samolotów Hawker Hunter, które przybyły rok później. Kolejne zakupy Hunterów miały miejsce w 1975 i 1976 roku, kiedy dokupiono łącznie 19 samolotów. W 1969 roku zakupiono we Francji 12 samolotów myśliwskich Mirage IIIEL i dwa szkolno-bojowe Mirage IIIBL. W 2000 roku odsprzedano je do Pakistanu.
Dzisiejsze Libańskie Siły Powietrzne posiadają następujące samoloty:
- 1 Cessna 208B Caravan wykorzystywana jako samolot bliskiego wsparcia
- 4 Hawker Hunter, myśliwsko-szturmowe
i śmigłowce:
- 23 AB-205/UH-1H, kilka z nich zostało przystosowanych do przenoszenia 250 i 400 kg bomb
- 3 Aérospatiale SA-319 Alouette III, nie biorących udziału w zadaniach bojowych
- 8 Aérospatiale SA-342L Gazelle
- 17 Aérospatiale SA-330 Puma
- 1 AgustaWestland AW139 używany jako śmigłowiec prezydencki
- 4 Robinson R44, śmigłowiec łącznikowy
- 1 Sikorsky S-61N
Siły powietrzne posiadają również dwanaście bezpilotowych aparatów latających RQ-11 Raven.
Aktualnie trwa proces dostawy 6 sztuk śmigłowców Mi-24. Początkowo zamówienie opiewało na 10 myśliwców MiG-29[1].
Struktura edytuj
Libańskie Siły Powietrzne operują z trzech baz:
- Beirut Air Base (Kaidat Bayrut al-jawiya, arab. قاعدة بيروت الجوية)
- 8 dywizjon wykorzystujący śmigłowce Aerospastiale SA-342 Gazelle
- 10 dywizjon wykorzystujący śmigłowce UH-1H
- 11 dywizjon wykorzystujący śmigłowce UH-1H
- Rayak Air Base (Kaidat Rayak al-jawiya, arab. قاعدة رياق الجوية)
- 2 dywizjon wykorzystujący samoloty Hawker Hunter
- 12 dywizjon wykorzystujący śmigłowce UH-1H
- 15 dywizjon wykorzystujący śmigłowce Robinson R44 a będący częścią Libańskiej Szkoły Sił Powietrznych (Lebanese Air Force Aviation School, Madrasat al-Kouwat al-Jawiya, arab. مدرسة القوات الجوية), która swoją siedzibę ma na terenie bazy.
- Rene Mouawad Air Base (Matar ar-Ra’is ash-Shahid Rinih Mu’awwad, arab. مطار الرئيس الشهيد رينيه معوض)
- 14 dywizjon wykorzystujący śmigłowce UH-1H
Przypisy edytuj
- ↑ Russia Agrees to Provide Lebanon with Mi-24 Helicopters Instead of MiG Fighters. Naharnet, 2010-02-26. [dostęp 2010-10-24].
Bibliografia edytuj
- Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.