Mieczysław Kałuża

polski pilot wojskowy

Mieczysław Ludwik Kałuża (ur. 14 maja 1912[1][2] w Wieluniu, zm. 6 maja 1960 tamże) – major pilot Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Mieczysław Ludwik Kałuża
Ilustracja
Mieczysław Kałuża w mundurze PSP na Zachodzie.
major pilot major pilot
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1912
Wieluń

Data i miejsce śmierci

6 maja 1960
Wieluń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

217 eskadra bombowa
dywizjon 300
dywizjon 307
dywizjon 305

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

PLL LOT

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Życiorys edytuj

W latach 1933–1936 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (IX promocja). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 15 października 1936 i 22. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[1][2]. Został wcielony do 6 pułku lotniczego we Lwowie i przydzielony do 64 eskadry liniowej na stanowisko obserwatora[3]. W 1938 ochotniczo przenosi się do 213 eskadry bombowej z 1 pułku lotniczego. Do 217 eskadry bombowej trafia 23 czerwca 1939, w jej składzie zastaje go wybuch II wojny światowej[4].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył jako pilot samolotu PZL.37 Łoś. 4 września pilotuje Łosia nr 72.115 podczas lotu przebazowującego na lotnisko Starawieś k. Węgrowa[5]. Lot 7 września na Łosiu nr 72.118 (dowódca ppor. obs. Andrzej Wiśniewski) kończy się przedwcześnie z powodu uszkodzenia samolotu. W wyprawie 8 września bombarduje niemieckie oddziały pancerne znajdujące się na wschód od miejscowości Różan (skład załogi: ppor. obs. Adam Schultz, strzelcy kpr. Tadeusz Dudek i kpr. Tadeusz Kiełpiński)[6].

W dniu 15 września 1939 o godz. 5:40 startuje z lotniska Wielick na rozpoznanie celów w obszarze LublinKraśnikAnnopol na Łosiu nr 72.102 (załoga: por. obs. Jan Pawelski, strzelcy kpr. Tadeusz Dudek i kpr. Tadeusz Kiełpiński). Tuż po starcie, przelatując na wysokości ok. 500 metrów nad torem kolejowym KowelŁuck w okolicy osady Perespa – przy stacji kolejowej Antonówka k. Sarn zostaje zestrzelony przez polską artylerię przeciwlotniczą. Z całej załogi ratuje się tylko pilot[7]. Według zeznań, lewy silnik Łosia załadowanego bombami został zapalony już pierwszą serią strzałów.

Przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do RAF. Otrzymał numer służbowy 76649[4]. W Anglii latał w dywizjonie 300, 307 i 305. Odbył trzy pełne tury lotów bojowych[8]. W 1943 podczas odpoczynku operacyjnego był instruktorem. W marcu 1944 latał w załodze z porucznikiem radio–nawigatorem Zbigniewem Groszkiem. Jako dowódca eskadry „A” dowodził nią podczas słynnego lotu, w którym zniszczono bazę szkoleniową niemieckich sabotażystów w zamku Chateau Maulney nad Loarą[5]. Od 10 października 1944 pełnił w dywizjonie funkcję dowódcy eskadry „B”[9]. 23 stycznia 1946 przeniesiony do Blackpool.

Po zakończeniu wojny wrócił do Polski. Pracował przez pewien czas w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie, a po zwolnieniu z wojska między innymi w służbie nawigacyjnej PLL LOT[10]. Zmarł 6 maja 1960 w Wieluniu, gdzie też został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ulicy 3 Maja[11]. Z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Wielunia park przy ulicy Wojska Polskiego otrzymał jego imię[12].

Awanse edytuj

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 220.
  2. a b Pawlak 2009 ↓, s. 155.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 787.
  4. a b Krzystek 2012 ↓, s. 258.
  5. a b Pawlak 1991 ↓, s. 203.
  6. Pawlak 1991 ↓, s. 205.
  7. Pawlak 1991 ↓, s. 206.
  8. Pawlak 1991 ↓, s. 536.
  9. Zieliński 2004 ↓, s. 57.
  10. Skrzydlata Polska i 37'1960 ↓, s. IV.
  11. Mieczysław Ludwik Kałuża. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).
  12. Towarzystwo Przyjaciół Wielunia. bibliotekapubliczna.wielun.pl. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).

Bibliografia edytuj