Milan Simonović
Milan Simonović (cyr. Милан Симоновић, ur. 17 sierpnia 1881 w Varvarinie – zm. 13 września 1940 w Belgradzie[1]) – serbski i jugosłowiański prawnik i polityk, minister d.s. reformy rolnej, senator.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przewodniczący parlamentu | |
| Okres |
od 16 lutego 1939 |
| Minister sprawiedliwości | |
| Okres |
od 4 października 1937 |
| Poprzednik |
Mile Miškulin |
| Następca |
Wiktor Ružić |
| Minister wyznań i oświecenia publicznego | |
| Okres | |
| Poprzednik |
Dragomir Obradović |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem stolarza Lazara Simonovicia[2]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Belgradzkim i podjął pracę w zawodzie adwokata[1]. W 1896 zaangażował się w politykę i związał się z Narodową Partią Radykalną[2]. W 1905 po raz pierwszy wystartował w wyborach do serbskiej Skupsztiny, ale nie zdobył mandatu. Sukcesem zakończył się jego start w wyborach do Konstytuanty w 1920, w której reprezentował okręg kruševacki[1]. W parlamencie zasiadał w komisji ustawodawczej[1]. 31 lipca 1923 objął stanowisko ministra d.s. reformy rolnej w gabinecie Nikoli Pašicia. Funkcję tę pełnił w trzech kolejnych gabinetach. W latach 1925-1926 pełnił funkcję ministra opieki społecznej. 1 lutego 1927 stanął na czele resortu handlu i przemysłu, którym kierował przez dwa miesiące. W 1928 minister wyznań i oświecenia publicznego w gabinecie Velimira Vukičevicia[1].
Poparł przewrót 6 stycznia 1929, który doprowadził do przejęcia pełni władzy przez króla Aleksandra. W 1931 otrzymał godność senatora, dwa lata później związał się z Jugosłowiańską Partią Narodową[2]. W latach 1937–1938 kierował resortem sprawiedliwości w rządzie Milana Stojadinovicia. W 1938 wybrany do Skupsztiny, w następnym roku objął stanowisko przewodniczącego parlamentu. Zmarł w Belgradzie, pochowany na Nowym cmentarzu (Novo groblje)[1].
Odznaczony Orderem Św. Sawy 1 kl. i serbskim Orderem Orła Białego 5 kl.[1]
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Милан Гулић. МИЛАН СИМОНОВИЋ ЋАБА. Политичка биографија. „Жупски зборник”, s. 51–76, 2014.