Wikipedia

Nirim

Nirim (hebr. נירים; ang. Nirim; pol. Łąki) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Eszkol, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).

Nirim
‏נירים‎
Ilustracja
Pomnik bohaterów Bitwy o Nirim, 15 maja 1948
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Południowy

Wysokość

110 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności


308

Położenie na mapie Dystryktu Południowego
Mapa konturowa Dystryktu Południowego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Nirim”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nirim”
Ziemia31°20′06″N 34°23′45″E/31,335000 34,395833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Położenie edytuj

Kibuc jest położony na zachodniej krawędzi pustyni Negew, w odległości około 10 kilometrów od Morza Śródziemnego. W odległości 2 km na zachód od kibucu przebiega granica Strefy Gazy. W jego otoczeniu są kibuce Ein HaSzlosza, Magen i Nir Oz, natomiast w Strefie Gazy są wioski Abasan as-Saghira, Abasan al-Kabira i Kirbat Ikza'a.

Demografia edytuj

Liczba mieszkańców Nirim[1]:

Historia edytuj

Kibuc Nirim został założony w nocy z 5 na 6 października 1946 roku, jako jedno z jedenastu osiedli żydowskich utworzonych w północnej części pustyni Negew w ramach operacji „11 Punktów na Negewie” (hebr. הנקודות, 11 HaNekudot) realizowanej przez Agencję Żydowską. Celem było rozszerzenie granic przyszłego państwa żydowskiego, a jednocześnie budowa osiedli spełniających pierwszą linię obrony w przypadku wrogiej napaści[2]. Założycielami była grupa żydowskich imigrantów z syjonistycznej organizacji młodzieżowej Ha-Szomer Ha-Cair, którzy wcześniej przeszli szkolenie w kibucu Nir Dawid na północy kraju. Osada Nirim znajdowała się pierwotnie bardziej na południowy zachód i bliżej egipskiej granicy. Początkowo nazywała się ona Dangor, na cześć rabina Dangora z Suezu.

Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w dniu 15 maja 1948 roku doszło tutaj do bitwy o Nirim, w wyniku której Egipcjanie ponieśli ciężkie straty i musieli odstąpić od dalszego oblężenia osady. W wyniku wrogiego ostrzału zniszczone zostały wszystkie domy[3]. Po wojnie Siły Obronne Izraela ze względów strategicznych podjęły decyzję o przeniesieniu kibucu w nowe miejsce położone w odległości około 10 kilometrów na północny wschód od swojej pierwotnej lokalizacji (powstała tam wioska Nir Jicchak). Współczesna osada Nirim powstała w sąsiedztwie starożytnej synagogi Horvot Maon. Kolejne lata charakteryzowały się dużymi trudnościami gospodarczymi i bezpieczeństwa, dla którego najważniejszym zagrożeniem były ataki Fedainów. W latach 1955–1956 kibuc stał się celem ostrzału egipskiej artylerii ze Strefy Gazy. Wybudowano wówczas schrony dla mieszkańców. Kolejne wojny nie przyniosły spodziewanego pokoju, i wokół kibucu wybudowano ogrodzenie, a okoliczne drogi regularnie patrolowało wojsko. Pomimo to, co jakiś czas dochodziło do incydentów zbrojnych i niektórzy członkowie kibucu zginęli podczas prac polowych[4]. W latach 70. XX wieku kibuc został zasilony imigrantami z Wenezueli, Argentyny i innych krajów Ameryki Łacińskiej. Było to silnym impulsem do rozwoju ekonomicznego. W kolejnych latach powiększono powierzchnię nawadnianych pól i rozbudowano osadę. Wybuch Intifady Al-Aksa w 2000 roku przyniósł początek ostrzału rakietami Kassam. Po ewakuacji osiedli żydowskich ze Strefy Gazy w 2005 roku, część terenów rolniczych przy kibucu Nirim została przejęta na potrzeby budowy dróg patrolowych dla wojska strzegącego granicy. Podczas operacji Płynny Ołów w 2008 roku mieszkańcy zostali ewakuowani do kibucu Miszmar ha-Emek.

Nazwa edytuj

Nazwa kibucu Nirim (pol. Łąki) pochodzi od batalionu pracy „Nir” z ruchu młodzieżowego Ha-Szomer Ha-Cair. Członkowie tego batalionu przyczynili się do powstania kibucu[5].

Kultura i sport edytuj

 
Ruiny synagogi Horvot Maon
 
Zachowane mozaiki we wnętrzu synagogi Horvot Maon

W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Działa tutaj zespół folklorystyczny Latino, prezentujący tradycyjną muzykę ludową i folklor kultury języka ladino[6]. Z obiektów sportowych jest basen kąpielowy, centrum odnowy biologicznej, sala sportowa, siłownia, boisko do piłkii nożnej oraz korty tenisowe. W 1996 powstała strzelnica Nirim[7].

Edukacja edytuj

Kibuc utrzymuje przedszkole.

Turystyka edytuj

Na południowy wschód od kibucu Nirim, przy drodze do sąsiedniego kibucu Nir Oz, znajdują się ruiny starożytnej synagogi Horvot Maon, pochodzącej sprzed VI wieku. W jej wnętrzu zachowały się mozaiki podłogowe. Synagoga została odkryta podczas budowy drogi w 1957. Podczas tych prac uszkodzono część mozaiki. Prace konserwatorskie rozpoczęto dopiero w 2006. Dzięki pomocy Żydowskiego Funduszu Narodowego i filantropa Sandy Galeta, mozaiki zostały oczyszczone i przywrócone do pierwotnego wyglądu. W 2009 ruiny synagogi udostępniono do zwiedzania[8].

Gospodarka edytuj

Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie z wykorzystaniem zaawansowanych metod i technologii. Tutejsze pola są intensywnie nawadniane, powstały także szklarnie. Uprawiane są: pszenica, jęczmień, ziemniaki, rzepa, marchew, kukurydza, arbuzy, słonecznik, groch, rzodkiewka i orzeszki ziemne, które w znacznej części są eksportowane do Europy. Od 1999 w coraz większym stopniu rozwijane są uprawy ekologiczne, które obejmują obecnie ponad 3 tys. hektarów[9]. Sad zajmuje powierzchnię prawie 290 ha, na których uprawia się najbardziej popularne w Izraelu odmiany awokado[10]. Gospodarstwo rolne szklarni Nirel Nurseries specjalizuje się w hodowli różnych odmian kwiatów geranium i sadzonek pelargonii. Rośliny są rozprowadzane przez sieć dystrybutorów w całej Europie[11].

W branży usługowej w kibucu znajduje się biuro turystyczne i warsztat mechaniczny.

Infrastruktura edytuj

W kibucu znajduje się ośrodek zdrowia, klinika stomatologiczna, zakład kosmetyczny, i sklep wielobranżowy.

Komunikacja edytuj

Z kibucu wyjeżdża się w kierunku wschodnim na drogę nr 2410, którą jadąc na północ dojeżdża się do kibucu Ein HaSzlosza i dalej do drogi nr 242, lub jadąc na południowy wschód dojeżdża się do kibuców Nir Oz i Magen, a dalej do skrzyżowania drogi nr 232 z drogą nr 241.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Centralne Biuro Statystyczne. [w:] Centralne Biuro Statystyczne [on-line]. [dostęp 2011-04-14]. (hebr.).
  2. ↑ Elhanan Oren: The Negev in Times of Revolt, Conflict and During the War of Independence 1939–1949. 1994, s. 383-387.
  3. ↑ Aisenberg Lydia: Feeling Gaza. [w:] The Jerusalem Post [on-line]. 2009-04-16. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-24)]. (ang.).
  4. ↑ Historia kibucu. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-18)]. (hebr.).
  5. ↑ O nas. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
  6. ↑ Latino. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (hebr.).
  7. ↑ Strzelnica Nirim. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
  8. ↑ Hana Levi Julian: 1,500-year-old Mosaic Floor Unveiled in Ancient Synagogue Ruins. [w:] Arutz Sheva [on-line]. 2009-03-30. [dostęp 2011-04-14]. (ang.).
  9. ↑ Uprawy polowe Nirim. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
  10. ↑ Organiczny sad awokado kibucu Nirim. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).
  11. ↑ Nirel Nurseries. [w:] Kibbutz Nirim [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (hebr.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nirim&oldid=71044321”