Nowy Rok – międzynarodowe święto przypadające 1 stycznia każdego roku (w kalendarzu gregoriańskim), w Polsce jest to dzień wolny od pracy. W powszechnie przyjętym zwyczaju obchodzenie święta należy rozpocząć od otworzenia butelki szampana o północy z dnia 31 grudnia na 1 stycznia następnego roku. Dzień poprzedzający Nowy Rok nosi w polskiej tradycji miano sylwestra od imienia świętego, który wspominany jest w tym dniu w liturgii w Kościele rzymskokatolickim − papież Sylwester I[1].

Nowy Rok
Ilustracja
Nowy Rok 2007 w Concepción (miasto w Chile)
Dzień

1 stycznia

Państwa

 świat

Typ święta

międzynarodowe

Zwyczaje

sztuczne ognie, taniec, przynoszenie prezentów przez Dziadka Mroza

Znaczenie

początek roku kalendarzowego

Podobne święta

Chiński Nowy Rok, Tết, Seollal, Akitu, Sylwester

Zwyczaj rozpoczynania nowego roku od pierwszego dnia stycznia pochodzi ze starożytnego Rzymu, którego mieszkańcy czcili w ten dzień Janusa, boga bram, drzwi i początków. Wiele języków, w tym angielski i niemiecki, przejęło właśnie od Janusa nazwę miesiąca styczeń (ang. January, niem. Januar). Wcześniej, według kalendarza rzymskiego nowy rok witano 1 marca, dlatego też w wielu językach zapożyczone nazwy września, października, listopada i grudnia, czyli 9., 10., 11. i 12. miesiąca roku pochodzą od łacińskich liczebników septem, octo, novem, decem (7, 8, 9, 10). Zmiana rozpoczęcia roku z marca na styczeń została wprowadzona z doraźnych powodów urzędowych – po to, aby nowi konsulowie zdążyli zostać wybrani przed rozpoczęciem sezonu działań wojennych w Iberii.

Wyznawcy prawosławia i część grekokatolików posługująca się kalendarzem juliańskim rozpoczynają Nowy Rok 1 stycznia (co przypada na 14 stycznia według kalendarza gregoriańskiego)[2]. Bawią się oni na tzw. małankach w nocy z 13 na 14 stycznia[3].

W buddyzmie mahajana (praktykowanym w Chinach, Korei, Tybecie, Nepalu, Mongolii, Wietnamie i Japonii) Nowy Rok przypada po pierwszej styczniowej pełni księżyca[4]. Jednak w buddyzmie tybetańskim, który jest formą buddyzmu mahajany, Nowy Rok, czyli Losar, wypada dzień po nowiu księżyca następującym po wejściu Słońca w obszar Gwiazdozbioru Barana (np. w 2014 roku Losar przypadł na dzień 2 marca)[5][4].

Chiński Nowy Rok wyznaczany jest zgodnie z kalendarzem chińskim i wypada zwykle w drugi (co pewien czas w trzeci) nów księżyca po przesileniu zimowym, które musi wypaść w jedenastym miesiącu księżycowym[6]. Podobnie Nowy Rok, czyli święto Tết w Wietnamie. Także w Korei jest to święto ruchome nazywające się Seollal i obchodzone zgodnie z koreańskim kalendarzem księżycowo-słonecznym.

W buddyzmie therawada i hinajana (w Tajlandii, Mjanmie, Sri Lance, Laosie, Kambodży), tradycyjnie Nowy Rok rozpoczynał się wraz z pierwszą kwietniową pełnią księżyca, jednak współcześnie ma najczęściej stałą datę – rozpoczyna się 13 kwietnia[4].

Tradycyjnym irańskim świętem Nowego Roku jest Nouruz obchodzone w dniu równonocy wiosennej.

Żydowski Nowy Rok to święto Rosz ha-Szana.

Przypisy edytuj

  1. Wincenty Zaleski, Święci na każdy dzień, wyd. IV, Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie, 2008, s. 1170-1171, ISBN 978-83-7201-353-8.
  2. Boże Narodzenie i Nowy Rok w Rosji [online] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-23].
  3. Malanka – czyli noworoczna hulanka [online].
  4. a b c Buddyjski Nowy Rok [online], etnologia.amu.edu.pl [zarchiwizowane z adresu 2014-11-09].. Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM Poznań
  5. Kalendarz: Rok 2014 [online], etnologia.amu.edu.pl [zarchiwizowane z adresu 2015-01-03].. Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM Poznań
  6. Chiński Nowy Rok [online], etnologia.amu.edu.pl [zarchiwizowane z adresu 2014-08-20].. Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM Poznań

Linki zewnętrzne edytuj