Ołeksandr Łotocki
Ołeksandr Łotocki[1] (również Ołeksander Łotocki, ukr. Олександр Лотоцький, ur. 1870, zm. 22 października 1939 w Warszawie) – ukraiński polityk, historyk, wicepremier rządu emigracyjnego Ukraińskiej Republiki Ludowej[2].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/26/%D0%9B%D0%BE%D1%82%D0%BE%D1%86%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D0%9E.jpg/220px-%D0%9B%D0%BE%D1%82%D0%BE%D1%86%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D0%9E.jpg)
Życiorys edytuj
W 1918 roku był ministrem wyznań religijnych w rządach Ukraińskiej Republiki Ludowej. W 1919 roku był autorem ustawy o utworzeniu Autokefalicznej Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej. W latach 1919–1920 był posłem URL w Stambule. Od 1924 był profesorem Wolnego Ukraińskiego Uniwersytetu w Pradze.
Od 1929 profesor Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1930–1938 był dyrektorem Ukraińskiego Instytutu Naukowego w Warszawie[1]. Zgromadził tam niezbędną w pracy naukowej bibliotekę. Stanowiła ona największy zbiór ukrainistyczny w Warszawie w 1939 roku liczyła 10 tysięcy pozycji.
Wybrane publikacje edytuj
- Kościół rosyjski na drodze do rewolucji, 1938.
- Uwagi wstępne do dziejów kościoła na wschodzie Europy, 1932.
- Autokefalia, 1932.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Włodzimierz Wilczyński: Ukraina Leksykon. Książka i Wiedza, s. 141. ISBN 978-83-051-3570-2.
- ↑ Łotocki Ołeksander, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2013-07-19] .