Ole Ellefsæter

norweski biegacz narciarski

Ole Martin Ellefsæter (ur. 15 lutego 1939 w Furnes, zm. 18 października 2022 w Brumunddal[1]) – norweski biegacz narciarski, dwukrotny złoty medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Ole Ellefsæter
Ilustracja
Ole Ellefsæter
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1939
Furnes

Data i miejsce śmierci

18 października 2022
Brumunddal

Klub

Nybygda IL

Wzrost

183 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Grenoble 1968 biegi narciarskie
(bieg na 50 km)
złoto Grenoble 1968 biegi narciarskie
(sztafeta 4 × 10 km)
Mistrzostwa świata
złoto Oslo 1966 sztafeta 4 × 10 km
srebro Oslo 1966 bieg na 15 km
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1967

Kariera edytuj

Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Innsbrucku w 1964 r. W swoim najlepszym starcie, w biegu na 50 km stylem klasycznym zajął 8. miejsce. Największe sukcesy odniósł podczas igrzysk olimpijskich w Grenoble w 1968 r. Triumfował tam na prestiżowym dystansie 50 km techniką klasyczną. Ponadto wspólnie z Oddem Martinsenem, Pålem Tyldumem i Haraldem Grønningenem zdobył także złoty medal w sztafecie 4 × 10 km. Cztery lata później, na igrzyskach olimpijskich w Sapporo jego najlepszym wynikiem było 10. miejsce na dystansie 50 km stylem klasycznym.

W 1966 roku wystartował na mistrzostwach świata w Oslo. Wraz z Oddem Martinsenem, Haraldem Grønningenem i Gjermundem Eggenem zdobył złoty medal w sztafecie. Na tych samych mistrzostwach wywalczył też srebrny medal w biegu na 15 km, ulegając jedynie swemu rodakowi Gjermundowi Eggenowi. W biegu na 50 km zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Eero Mäntyrantą z Finlandii. Na kolejnych mistrzostwach świata już nie startował.

Ellefsæter był także trzykrotnym mistrzem Norwegii (15 km w 1964, 50 km w 1965 i 1967). W 1971 r. jako pierwszy Norweg zwyciężył w najstarszym i największym szwedzkim maratonie narciarskim – Biegu Wazów. Oprócz niego tylko dwóch Norwegów wygrało ten bieg: Anders Aukland w 2004 r. i Jørgen Aukland w 2008 r. W 1967 roku wygrał bieg na 50 km podczas prestiżowych zawodów w Lahti oraz Holmenkollen. W tym samym roku został uhonorowany medalem Holmenkollen wraz ze szwedzką biegaczką narciarską Toini Gustafsson.

Był także lekkoatletą, odnosił sukcesy w biegu na 3000 metrów z przeszkodami (sześć tytułów mistrza Norwegii w latach 1960–1965, rekord życiowy 8:43,8). Reprezentował Norwegię w meczach międzypaństwowych, podczas mistrzostw Europy w 1962 odpadł w eliminacjach[2]. Za wszechstronność został uhonorowany Egebergs Ærespris.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DSQ 30 stycznia 1964   Innsbruck 30 km stylem klasycznym 1:30:50,7 -   Eero Mäntyranta
25. 2 lutego 1964   Innsbruck 15 km stylem klasycznym 50:54,1 +4:16,7   Eero Mäntyranta
8. 5 lutego 1964   Innsbruck 50 km stylem klasycznym 2:43:52,6 +3:53,2   Sixten Jernberg
1.  14 lutego 1968   Grenoble Sztafeta 4 × 10 km[3] 2:08:33,5
1.  17 lutego 1968   Grenoble 50 km stylem klasycznym 2:28:45,8
31. 4 lutego 1972   Sapporo 30 km stylem klasycznym 1:36:31,15 +7:54,06   Wiaczesław Wiedienin
10. 10 lutego 1972   Sapporo 50 km stylem klasycznym 2:43:14,75 +3:32,19   Pål Tyldum

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
2.  20 lutego 1966   Oslo 15 km stylem klasycznym 47:56,2 +15,1   Gjermund Eggen
1.  23 lutego 1966   Oslo Sztafeta 4 × 10 km[4] 2:14:27,9
7. 26 lutego 1966   Oslo 50 km stylem klasycznym 3:03:04,7 +1:42,1   Gjermund Eggen
20. 17 lutego 1970   Vysoké Tatry 15 km stylem klasycznym 47:01,71 +1:53,85   Lars-Göran Åslund

Przypisy edytuj

  1. OL-helten Ole Ellefsæter (83) er død. vg.no. [dostęp 2022-10-18]. (norw.).
  2. Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 392 [dostęp 2017-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
  3. Skład drużyny: Odd Martinsen, Pål Tyldum, Harald Grønningen, Ole Ellefsæter
  4. Skład drużyny: Odd Martinsen, Harald Grønningen, Ole Ellefsæter, Gjermund Eggen

Linki zewnętrzne edytuj