Wikipedia

Optimist

Optimist – najmniejsza monotypowa międzynarodowa klasa jachtów, przeznaczona dla dzieci i młodzieży do 15 lat. Jest to łódka regatowa. Jej kokpit zajmuje połowę jachtu. Łódka wykonana jest zazwyczaj z włókna szklanego, choć zdarzają się drewniane kadłuby.

Optimist
Oznaczenie klasy jachtu
Konstruktor

Clark Mills

Rok konstrukcji

1947

Kraj pochodzenia

 Stany Zjednoczone

Typ ożaglowania

ket rozprzowy

Grot

3,25 m²

Długość maksymalna

2,36 m

Długość LWK

2,18 m

Szerokość maksymalna

1,12 m

Wysokość maksymalna

2,35 m

Masa całkowita

35 kg

Typ kadłuba

mieczowy

Materiał konstrukcyjny

laminat epoksydowy lub drewno[1]

Zanurzenie minimalne

13 cm

Zanurzenie maksymalne

84 cm

Załoga

1

D-PN

123.6

RYA PN

1646

Ilustracja
Optimist
Multimedia w Wikimedia Commons

W Polsce pierwsze Optimisty pojawiły się w połowie lat 60. XX wieku. Optimisty często nazywane są „mydelniczkami”. Skrót od nazwy Optimist to OPP.

Historia edytuj

Optimist został zaprojektowany w 1947[2] roku przez Amerykanina Clarka Millsa na prośbę klubu usługowego Clearwater Florida Optimist, a dokładnie majora Clifforda A. McKaya[3], który chciał zaoferować tanie żeglowanie dla młodych ludzi[4]. Klub Optimista prowadził zawody małych samochodów, ale chciano aby organizowane wydarzenie było czymś więcej niż jednodniowym zrywem. Dlatego szukano taniego odpowiednika dla żeglarzy[5].

Clark zaprojektował prosty, śmieszny, prostokątny kadłub[3], który mógł być zbudowany z dwóch arkuszy sklejki o wymiarach 4x8 stóp (122x244 cm)[6]. Łódka została wyposażona w rozprzowy żagiel i nazwana Optimist Pram[3].

Ona nie była ładna, ponieważ major McKay chciał mieć ją szybko, na następne spotkanie klubu Optimist. Robiłem ją przez półtora dnia z dziesięcioma garściami ocynkowanych gwóździ, maznąłem warstwą farby i nazwałem "Optimist Pram". Otaklowaliśmy ją w hotelowy lobby, w którym spotkał się Klub Optimistów![3]

Clark Mills

W 1954 projekt został nieco zmodyfikowany i wprowadzony do Europy przez Duńczyka Axela Damgaarda[2] i rozprzestrzenił się w całej Europie ze Skandynawii[7]. W 1960[2] projekt został wprowadzony do Wielkiej Brytanii przez Nigela Ringrose'a, wtedy też wszystkie wymiary zostały ostatecznie ustalone, choć łódka stała się monotypem dopiero w 1995 r.[8]

Do stowarzyszenia klasy Optimist należy aktualnie 118 krajów[9], a sama łódka jest jednym z dwóch jachtów zatwierdzonych przez Międzynarodową Federację Żeglarską wyłącznie dla żeglarzy poniżej 16[10] roku życia (liczy się rocznik).

W 1962 rozegrano pierwsze Mistrzostwa Świata[2], choć jeszcze wtedy nie były one tak nazwane. Impreza została zorganizowana przez Danię, Wielką Brytanię, RFN i Szwecję na terenie Wielkiej Brytanii.

W 1965 została zawiązane International Optimist Dinghy Association[2] (Międzynarodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist), a pierwszym krajami były: Austria, Dania, Finlandia, Wielka Brytania, Norwegia, Szwecja i USA. Dość szybko dołączyły Niemcy (RFN) oraz Rodezja (aktualnie Zimbabwe). Pierwszym prezydentem floty został Duńczyk Viggo Jacobsen, natomiast sekretarzem jego żona Edith.

Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist zostało założone 01.05.1993[11] w Gdyni, a pierwszym Prezydentem NSKO w 1993 r. został Henryk Skórzak z SWOS Warszawa. W 1992[11] stowarzyszenie zmieniło nazwę na Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist, z którą funkcjonuje do dziś.

Ciekawostki edytuj

Optimist jest najpopularniejszą łódką na świecie z zarejestrowanymi ponad 200 000 kadłubów i z wieloma pozostającymi poza rejestracją[12][13][14].

Do łódki należy też rekord Guinnessa: "Największe regaty żeglarskie jednej klasy"[15] ustanowiony 6 kwietnia 2012 roku na jeziorze Lago di Garda.

Opis edytuj

Takielunek edytuj

Pojedynczy żagiel mocowany za pomocą krawatów do masztu i bomu. Długość krawatów pozwala na delikatną zmianę kształtu żagla, ale to ustawienie nie jest dostępne na wodzie. Rozprze montowane do rogu rozprzowego, napinane za pomocą fału na przedniej części masztu co pozwala na regulacje górnej części żagla. Na bomie znajduje się regulacja liku dolnego, dostępna w każdym momencie i pozwalająca na zmianę przegłębienia dolnej części żagla. Krawędź spływu usztywniana dwoma listwami[1].

Drzewce mogą być wykonane z aluminium lub drewna, ale te ostatnie praktycznie nie są już spotykane.

Znak "IO"[1] w stylu monografii (po IODA – International Optimist Dinghy Association) na żaglu jest zarejestrowanym znakiem towarowym i może być używana tylko na licencji IODA. Optimisty mają również numer żagla narodowego, używając skrótu olimpijskiego swojego kraju i kolejnych numerów.

Kadłub edytuj

Optimist ma bardzo prosty kadłub, pierwotnie utworzony z pięciu kawałków sklejki. Był to największy kadłub Clarka Millsa jaki można było zrobić z dwóch arkuszy sklejki o wymiarach 4 stopy (122 cm) na 8 stóp (244 cm). Tuż przed przegrodą, która rozdziela łódź prawie na pół, znajduje się skrzynka mieczowa, a za nią na linii środkowej kadłuba znajduje się mocowanie szotów. Na dziobie znajduje regulowane gniazdo do podpierania masztu, który przechodzi przez otwór w ławce. Cumę przywiązuje się do masztu.

Komory wypornościowe znajdują się na pokładzie po każdej stronie przedniej części burt oraz na rufie. Dwa pasy balastowe, biegną wzdłuż podłogi od grodzi do rufy i wraz z przedłużaczem rumpla umożliwiają balastowanie poza kadłubem

Zdecydowana większość kadłubów jest dziś wykonana z włókna szklanego[16], chociaż nadal można produkować[17]i kupować drewniane kadłuby. Największą ilość regatowych łódek wyprodukowała firma Winner[18].

Płetwy edytuj

Ster i miecz mogą być wykonany ze sklejki lub kompozytu z pianki, włókna szklanego i żywicy epoksydowej. Aktualnie muszą spełniać restrykcyjne wymogi opisane w przepisach klasowych[1].

Wydarzenia edytuj

Mistrzostwa Świata edytuj

Mistrzostwa świata klasy Optimist – coroczne regaty wyłaniające najlepszych żeglarzy klasy Optimist.

Rok Kraj Miejsce Złoto Srebro Brąz Żeglarzy Krajów
1962[19][20]   Wielka Brytania Hamble   Anders Quiding   Peter Due 3
1963[20]   Szwecja Göteborg   B. Baysen 5
1964[20]   Dania Århus   Poul Andersen 7
1965[20]   Finlandia Turku   Ray Larsson 9
1966[20][2]   Stany Zjednoczone Miami   Doug Bull 6
1967[20]   Austria Neusiedlersee   Peter Warrer 61 11
1968[20]   Francja Carantec   Peter Warrer 13
1969[20]   Wielka Brytania Stokes Bay   Doug Bull 12
1970[20]   Hiszpania Malente   James Larimore 14
1971[20]   RFN Malente   Heiki Vahtera 12
1972[20][21]   Szwecja   Tomás Estela   Martin Palsson   Don Nordquist 15
1973   Rodezja anulowano
1974[20][21]   Szwajcaria Sankt Moritz   Martín Billoch   Hans Wallén   Hans Fester 20
1975[20][21]   Dania Aarhus   Hans Fester   Mattias Söderström   Martin Schröder 23
1976[20][21]   Turcja Ankara   Hans Wallén   Jens Asbjørn Hansen   Allen Lindsey 19
1977[20][21]   Jugosławia Yarinca   Patrik Mark   Mads Damsgaard   Poul Evers 22
1978[20]   Francja La Baule-Escoublac   Rikard Hammarvid   Peter von Koskull[22]   Patrik Mark 226 25
1979[20][21]   Tajlandia Pattaya   Johan Petterson   Marko Heiskanen   Rasmus Storgaard 17
1980[21]   Portugalia Cascais   Johan Petterson   Rasmus Damsgaard   Marko Heiskanen 24[23]
1981   Irlandia Howth   Guido Tavelli   Johan Petterson   Edson Araujo 24[23]
1982   Włochy   Njaal Sletten   Christian Rasmussen   Søren Ebdrup 30[23]
1983[24]   Brazylia Rio de Janeiro   Jordi Calafat   José Carlos Frau   Jean-Pierre Becquet 22[23]
1984   Kanada Kingston   Serge Kats   Jussi Wikström   Xavier García 28[23]
1985   Finlandia Helsinki   Serge Kats   Risto Tapper   Martín Castrillo 32[23]
1986   Hiszpania Roses   Xavier García   Luis Martínez Doreste   Risto Tapper 29[23]
1987   Holandia Andijk   Sabrina Landi   Luis Martínez Doreste   Anders Jonsson 29[23]
1988   Francja La Rochelle   Ugo Vanello   Luis Martínez Doreste   Gabriel Tarrasa 32[23]
1989[25]   Japonia   Peder Rønholt   Rami Koskinen   Herman Rosso 30[23]
1990   Portugalia   Martín di Pinto   Agustin Krevisky   Martin Strandberg 38[23]
1991   Grecja Porto Carras   Agustin Krevisky   Asdrubal García   Andre Sørensen 39[23]
1992   Argentyna Mar del Plata   Ramón Oliden   Marc Patiño   Mike Keser 29[23]
1993   Hiszpania Ciutadella de Menorca   Mats Hellman   Estebán Rocha   Claudia Tosi 41[2]
1994   Włochy Porto Rotondo   Martín Jenkins   Federico Pérez   Julio Alsogaray 39[23]
1995   Finlandia Mariehamn   Martín Jenkins   Frederico Rizzo   Dario Kliba 41[23]
1996   Południowa Afryka Langebaan   Lisa Westerhof   Aron Lolic   Ivan Bertaglia 39[23]
1997   Wielka Brytania Carrickfergus   Luca Bursic   Matias Buehler   Nicholas Raygada 41[23]
1998   Portugalia Setúbal   Mattia Pressich   Fernando Gwozdz   Sime Fantela 44[23]
1999   Francja Martinique   Mattia Pressich   Tonci Stipanovic   Mario Coutinho 47[23]
2000   Hiszpania La Coruña   Sime Fantela   Lucas Calabrese   Jaro Furlani 59[2]
2001   Chiny Qingdao   Lucas Calabrese   Zhu Ye   Abdul Rahim 44[23]
2002   Stany Zjednoczone Corpus Christi   Filip Matika   Stjepan Cesic   Eduardo Zalvide 45[23]
2003[23]   Hiszpania Las Palmas   Filip Matika   Jesse Kirkland   Sebastian Peri Brusa 50[23]
2004   Ekwador Salinas   Wei Ni   Paul Snow-Hansen   Eugenio Díaz 228[26] 53[26]
2005   Szwajcaria Sankt Moritz   Tina Lutz   Matthew Schoener Scott   Wu Jianan 241[27]
2006[28]   Urugwaj Montevideo   Julian Autenrieth   Griselda Khng   Édgar Diminich 228 50
2007[28]   Włochy Cagliari   Chris Steele   Benjamin Grez   Alex Maloney 251 55
2008[29]   Turcja Cesme   Raúl Ríos   Ian Barrows   Kristien Kirketerp 250 53
2009[30]   Brazylia Niteroi   Sinclair Jones   Mohamad Faizal Norizan   Ignacio Rogala 231 53
2010[31]   Malezja Langkawi   Noppakao Poonpat   Ahmad Syukri Bin Abdul Aziz   Okada Keiju 210 48
2011[32]   Nowa Zelandia Napier   Kimberly Lim   Bart Lambriex   Javier Arribas
2012[33]   Dominikana Boca Chica   Yukie Yokoyama   Samuel Neo   Jessica Goh 230 52
2013[34]   Włochy Lago di Garda   Loh Jia Yi   Nils Sternbeck   Edward Tan 259
2014[35]   Argentyna San Isidro   Nicolas Rolaz   Voravong Rachrattanaruk   Dimitris Papadimitriou 207 49
2015[36]   Polska Dziwnów   Rok Verderber   Jodie Lai   Mathias Berthet 275 48
2016[37]   Portugalia Vilamoura   Max Wallenberg   Mathias Berthet   Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah 244 59
2017[38]   Tajlandia Pattaya   Marco Gradoni   Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah   Mic Sig Kos Mohr 281[39] 62
2018[40]   Cypr Limassol   Marco Gradoni   Stephan Baker   Panwa Boonnak 264[41] 57
2019[42]   Antigua i Barbuda Saint Paul   Marco Gradoni   Richard Schultheis   Jaime Ayarza 259 65
2020   Włochy Lago di Garda Odwołane z powodu pandemii COVID-19.
2021[43]   Włochy Lago di Garda   Alex Di Francesco Kuhl   Gil Hackel   Alex Demurtas 259 60
2022[44]   Turcja Bodrum   Weka Bhanubandh   James Pine   Francesco Carrieri 276 61
2023[45]   Hiszpania Costa Brava   Henric Wigforss   Travis Greenberg   Wylder Smith 248 54

Klasyfikacja medalowa edytuj

Według zawodników edytuj

Poniższa tabela zawiera zestawienie zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw świata Optimist.

Miejsce Zawodnik Państwo Lata[a] Złoto Srebro Brąz Razem
1. Marco Gradoni   Włochy 2017 – 2019 3 0 0 3
2. Johan Petterson   Szwecja 1979 – 1981 2 1 0 3
3. Doug Bull   Stany Zjednoczone 1966 – 1969 2 0 0 2
3. Peter Warrer   Dania 1967 – 1968 2 0 0 2
3. Serge Kats   Holandia 1984 – 1985 2 0 0 2
3. Martín Jenkins   Argentyna 1994 – 1995 2 0 0 2
3. Mattia Pressich   Włochy 1998 – 1999 2 0 0 2
3. Filip Matika   Chorwacja 2002 – 2003 2 0 0 2
9. Hans Wallén   Szwecja 1974 – 1976 1 1 0 2
9. Agustin Krevisky   Argentyna 1990 – 1991 1 1 0 2
9. Calabrese, LucasLucas Calabrese   Argentyna 2000 – 2001 1 1 0 2
12. Hans Fester   Dania 1974 – 1975 1 0 1 2
12. Patrik Mark   Szwecja 1977 – 1978 1 0 1 2
12. Xavier García   Hiszpania 1984 – 1986 1 0 1 2
12. Fantela, SimeSime Fantela   Chorwacja 1998 – 2000 1 0 1 2
16. Anders Quiding   Szwecja 1962 1 0 0 1
16. B. Baysen   Szwecja 1963 1 0 0 1
16. Poul Andersen   Dania 1964 1 0 0 1
16. Ray Larsson   Szwecja 1965 1 0 0 1
16. James Larimore   Stany Zjednoczone 1970 1 0 0 1
16. Heiki Vahtera   Finlandia 1971 1 0 0 1
16. Tomás Estela   Hiszpania 1972 1 0 0 1
16. Martín Billoch   Argentyna 1974 1 0 0 1
16. Rikard Hammarvid   Szwecja 1978 1 0 0 1
16. Guido Tavelli   Argentyna 1981 1 0 0 1
16. Njaal Sletten   Norwegia 1982 1 0 0 1
16. Jordi Calafat   Hiszpania 1983 1 0 0 1
16. Sabrina Landi   Włochy 1987 1 0 0 1
16. Ugo Vanello   Włochy 1988 1 0 0 1
16. Peder Rønholt   Dania 1989 1 0 0 1
16. Martín di Pinto   Argentyna 1990 1 0 0 1
16. Ramón Oliden   Argentyna 1992 1 0 0 1
16. Mats Hellman   Holandia 1993 1 0 0 1
16. Westerhof, LisaLisa Westerhof   Holandia 1996 1 0 0 1
16. Luca Bursic   Włochy 1997 1 0 0 1
16. Wei Ni   Chiny 2004 1 0 0 1
16. Tina Lutz   Niemcy 2005 1 0 0 1
16. Julian Autenrieth   Niemcy 2006 1 0 0 1
16. Chris Steele   Nowa Zelandia 2007 1 0 0 1
16. Raúl Ríos   Portoryko 2008 1 0 0 1
16. Sinclair Jones   Peru 2009 1 0 0 1
16. Noppakao Poonpat   Tajlandia 2010 1 0 0 1
16. Kimberly Lim   Singapur 2011 1 0 0 1
16. Yukie Yokoyama   Singapur 2012 1 0 0 1
16. Loh Jia Yi   Singapur 2013 1 0 0 1
16. Nicolas Rolaz   Szwajcaria 2014 1 0 0 1
16. Rok Verderber   Słowenia 2015 1 0 0 1
16. Max Wallenberg   Szwajcaria 2016 1 0 0 1
16. Alex Di Francesco Kuhl   Brazylia 2021 1 0 0 1
16. Weka Bhanubandh   Tajlandia 2022 1 0 0 1
16. Henric Wigforss   Szwecja 2023 1 0 0 1
52. Luis Martínez Doreste   Hiszpania 1986 – 1988 0 3 0 3
53. Marko Heiskanen   Finlandia 1979 – 1980 0 1 1 2
53. Risto Tapper   Finlandia 1985 – 1986 0 1 1 2
53. Mathias Berthet   Norwegia 2015 – 2016 0 1 1 2
53. Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah   Malezja 2016 – 2017 0 1 1 2
57. Peter Due   Dania 1962 0 1 0 1
57. Martin Palsson   Szwecja 1972 0 1 0 1
57. Mattias Söderström   Szwecja 1975 0 1 0 1
57. Jens Asbjørn Hansen   Dania 1976 0 1 0 1
57. Mads Damsgaard   Dania 1977 0 1 0 1
57. Peter von Koskull   Finlandia 1978 0 1 0 1
57. Rasmus Damsgaard   Dania 1980 0 1 0 1
57. Christian Rasmussen   Dania 1982 0 1 0 1
57. José Carlos Frau   Hiszpania 1983 0 1 0 1
57. Jussi Wikström   Finlandia 1984 0 1 0 1
57. Rami Koskinen   Finlandia 1989 0 1 0 1
57. Asdrubal García   Argentyna 1991 0 1 0 1
57. Marc Patiño   Hiszpania 1992 0 1 0 1
57. Estebán Rocha   Argentyna 1993 0 1 0 1
57. Federico Pérez   Argentyna 1994 0 1 0 1
57. Frederico Rizzo   Brazylia 1995 0 1 0 1
57. Aron Lolic   Chorwacja 1996 0 1 0 1
57. Matias Buehler   Argentyna 1997 0 1 0 1
57. Fernando Gwozdz   Argentyna 1998 0 1 0 1
57. Tonci Stipanovic   Chorwacja 1999 0 1 0 1
57. Zhu Ye   Chiny 2001 0 1 0 1
57. Stjepan Cesic   Chorwacja 2002 0 1 0 1
57. Jesse Kirkland   Bermudy 2003 0 1 0 1
57. Paul Snow-Hansen   Nowa Zelandia 2004 0 1 0 1
57. Matthew Schoener Scott   Trynidad i Tobago 2005 0 1 0 1
57. Griselda Khng   Singapur 2006 0 1 0 1
57. Benjamin Grez   Chile 2007 0 1 0 1
57. Ian Barrows   Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych 2008 0 1 0 1
57. Mohamad Faizal Norizan   Malezja 2009 0 1 0 1
57. Ahmad Syukri Bin Abdul Aziz   Malezja 2010 0 1 0 1
57. Bart Lambriex   Holandia 2011 0 1 0 1
57. Samuel Neo   Singapur 2012 0 1 0 1
57. Nils Sternbeck   Niemcy 2013 0 1 0 1
57. Voravong Rachrattanaruk   Tajlandia 2014 0 1 0 1
57. Jodie Lai   Singapur 2015 0 1 0 1
57. Stephan Baker   Stany Zjednoczone 2018 0 1 0 1
57. Richard Schultheis   Malta 2019 0 1 0 1
57. Gil Hackel   Stany Zjednoczone 2021 0 1 0 1
57. James Pine   Stany Zjednoczone 2022 0 1 0 1
57. Travis Greenberg   Stany Zjednoczone 2023 0 1 0 1
97. Don Nordquist   Szwecja 1972 0 0 1 1
97. Martin Schröder   Szwecja 1975 0 0 1 1
97. Allen Lindsey   Stany Zjednoczone 1976 0 0 1 1
97. Poul Evers   Dania 1977 0 0 1 1
97. Rasmus Storgaard   Dania 1979 0 0 1 1
97. Edson Araujo   Brazylia 1981 0 0 1 1
97. Søren Ebdrup   Dania 1982 0 0 1 1
97. Jean-Pierre Becquet   Francja 1983 0 0 1 1
97. Martín Castrillo   Argentyna 1985 0 0 1 1
97. Anders Jonsson   Szwecja 1987 0 0 1 1
97. Gabriel Tarrasa   Hiszpania 1988 0 0 1 1
97. Herman Rosso   Argentyna 1989 0 0 1 1
97. Martin Strandberg   Szwecja 1990 0 0 1 1
97. Andre Sørensen   Dania 1991 0 0 1 1
97. Mike Keser   Niemcy 1992 0 0 1 1
97. Claudia Tosi   Włochy 1993 0 0 1 1
97. Julio Alsogaray   Argentyna 1994 0 0 1 1
97. Dario Kliba   Chorwacja 1995 0 0 1 1
97. Ivan Bertaglia   Włochy 1996 0 0 1 1
97. Nicholas Raygada   Peru 1997 0 0 1 1
97. Mario Coutinho   Portugalia 1999 0 0 1 1
97. Jaro Furlani   Włochy 2000 0 0 1 1
97. Abdul Rahim   Malezja 2001 0 0 1 1
97. Eduardo Zalvide   Hiszpania 2002 0 0 1 1
97. Sebastian Peri Brusa   Argentyna 2003 0 0 1 1
97. Eugenio Díaz   Hiszpania 2004 0 0 1 1
97. Wu Jianan   Chiny 2005 0 0 1 1
97. Édgar Diminich   Ekwador 2006 0 0 1 1
97. Maloney, AlexAlex Maloney   Nowa Zelandia 2007 0 0 1 1
97. Kristien Kirketerp   Dania 2008 0 0 1 1
97. Ignacio Rogala   Argentyna 2009 0 0 1 1
97. Okada Keiju   Japonia 2010 0 0 1 1
97. Javier Arribas   Peru 2011 0 0 1 1
97. Jessica Goh   Singapur 2012 0 0 1 1
97. Edward Tan   Singapur 2013 0 0 1 1
97. Dimitris Papadimitriou   Grecja 2014 0 0 1 1
97. Mic Sig Kos Mohr   Kostaryka 2017 0 0 1 1
97. Panwa Boonnak   Tajlandia 2018 0 0 1 1
97. Jaime Ayarza   Hiszpania 2019 0 0 1 1
97. Alex Demurtas   Włochy 2021 0 0 1 1
97. Francesco Carrieri   Włochy 2022 0 0 1 1
97. Wylder Smith   Stany Zjednoczone 2023 0 0 1 1
Według państw edytuj

W poniższej tabeli przedstawione zostały państwa, których reprezentanci zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw świata klasy Optimist.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Szwecja 9 4 5 18
2.   Argentyna 8 7 5 20
3.   Włochy 8 0 5 13
4.   Dania 5 5 6 16
5.   Holandia 4 1 0 5
6.   Hiszpania 3 5 5 13
7.   Stany Zjednoczone 3 4 2 9
8.   Chorwacja 3 3 2 8
9.   Singapur 3 3 2 8
10.   Niemcy 2 1 1 4
11.   Tajlandia 2 1 1 4
12.   Szwajcaria 2 0 0 2
13.   Finlandia 1 5 2 8
14.   Brazylia 1 1 1 3
15.   Chiny 1 1 1 3
15.   Norwegia 1 1 1 3
15.   Nowa Zelandia 1 1 1 3
18.   Peru 1 0 2 3
19.   Portoryko 1 0 0 1
20.   Słowenia 1 0 0 1
21.   Malezja 0 3 2 5
22.   Bermudy 0 1 0 1
23.   Chile 0 1 0 1
23.   Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych 0 1 0 1
23.   Malta 0 1 0 1
23.   Trynidad i Tobago 0 1 0 1
27.   Kostaryka 0 0 1 1
28.   Ekwador 0 0 1 1
28.   Francja 0 0 1 1
28.   Grecja 0 0 1 1
28.   Japonia 0 0 1 1
28.   Portugalia 0 0 1 1
Drużynowe Meczowe Mistrzostwa Świata edytuj
Rok Kraj Miejsce   Zwycięzca   2. miejsce   3. miejsce Zespołów
2016[46]   Stany Zjednoczone
2017[47]   Tajlandia Pattaya   Stany Zjednoczone   Chiny   Malezja 16
2018
2019[48]   Włochy
2020   Włochy Lago di Garda Odwołane z powodu pandemii COVID-19.
2021[48]   Włochy Lago di Garda   Włochy   Tajlandia   Portugalia 48
2022[46]   Turcja Bodrum   Stany Zjednoczone   Ukraina   Szwecja 48
Polacy na Mistrzostwach Świata edytuj
Rok Kraj Miejscowość Miejsce Sternik Startujących
2021[43]   Włochy Lago di Garda 22 Ewa Lewandowska 259
75 Filip Mariański
81 Filip Harasimowicz-Krzysztofiak
92 Michał Jaroszek
201 Maurycy Kosmowski
2022[44]   Turcja Bodrum 66 Bartosz Peczka 276
86 Bartosz Żmudziński
129 Mikołaj Głąb
151 January Szczukowski
173 Wojciech Wójcik

Mistrzostwa Europy edytuj

Rok Kraj Miejsce   Zwycięzca   2. miejsce   3. miejsce Żeglarzy Krajów
1983[49]   Xavier Garcia
1984[49]   Xavier Garcia
1985[49]   Maxime Paul
1986[49]   Vesa Kukkonen
1987[49]   Mario Noto
1988[49]   Alessandro Bonifacio
1989[49]   Martin Nielsen
1990[49]   Yurica Tunjic
1991[49]   Gabrio Zandona
1992[49]   Alex Van Der Camme
1993[49]   Thomas Gunst
1994[49]   Jess Anderson
1995[49]   Maxim Pidgurskiy
1996[49]   David Kearley
1997[49]   Jaume Tous Gonzalez
1998[49]   Ivan Kljakovic-Gaspic
1999 Chłopcy[50]   Grecja Mati   Nick Thompson   Giacomo De Carolis   Bojan Ive 146
1999 Dziewczyny[51]   Laure Baudoux   Giulia Conti   Barbara Strzyżewska 85
2000[49]   Matteo Sangiorgi
2001[49]   Joaquín Blanco Albalat
2002 Chłopcy[49]   Portugalia Tavira   Joaquín Blanco Albalat
2002 Dzewczyny[52]   Alessandra Ferlich   Tina Mihelic   Maria Giovanna Sferez 91
2003 Chłopcy[49][23]   Piotr Radowski   Stjepan Cesic   Joaquin Blanco 178 38
2003 Dzewczyny[23]   Benitta Bonelli   Tajana Ganic   Maria Penate 105
2004 Chłopcy[53]   Szwecja Sandhamn   Zemke Wojciech   Nicklas Dackammar   Alexis Katsios 168 38
2004 Dziewczyny   Katerina Koutsougera   Afrodite Kiranakou   Ermina Batsi-Gerogakapoulou 100
2005 Chłopcy[49][54]   Polska Gdynia   Jes Lyhne Bonde   Diego Botin L'Echever   Akiklas Drougas 139 41
2005 Dziewczyny[55]   Emma Oljelund   Elia Borrego Arnau   Camilla Marino 93
2006 Chłopcy[49][56]   Holandia Workum   Theofanis Kavvas   Tadeusz Kubiak   Vassilis Papoutsoglou
2006 Dziewczyny[56]   Elia Borrego   Ewa Ilska   Sara Piasecka
2007 Chłopcy[57][58]   Grecja Varkiza   Etienne Le Pen   Leonardo Dubbini   Juraj Divjakinja 143 38
2007 Dziewczyny[57][58][28]   Patricia Coro   Julia Gross   Sonia Arana 86
2008 Chłopcy[49][29]   Włochy jezioro Garda   Matteo Bernard   Xavier Antich V.   Federico Burgos E. 239 39
2008 Dziewczyny[29]   Paulina Rothlauf   Fanni Pech   Sara Piasecka
2009 Chłopcy[59]   Słowenia Piran   Maximilian Hibler   Benjamin Vadnai   Filip Florek 147 30
2009 Dziewczyny[59]   Paulina Rothlauf   Sara Piasecka   Francesca Cirillo Russo 100 24
2010 Chłopcy[60]   Polska Kamień Pomorski   Konstantinos Oikonomidis   Grigorios Mazarakis   Lorant Pech 146 31
2010 Dziewczyny[60]   Francesca Cirillo Russo   Evangelia Drougka   Paula Barcelo 101 29
2011 Chłopcy[61]   Portugalia Tavira   Luis Cabrera   Luigi Michelini   Arthur Fortune 130
2011 Dziewczyny[61]   Francesca Bergamo   Maria Caba   Silvia Mas 95
2012 Chłopcy[62]   Włochy Lignano Sabbiadoro   Stijn Paardekooper   Maor Abu   David Lucan 158
2012 Dziewczyny[62]   Mara Turin   Francesca Bergamo   Giulia Sarti 106
2013 Chłopcy[63]   Węgry Móló   Butowski Tytus   Verderber Rok   Luca Valentino 146 56
2014 Dziewczyny[63]   Turin Mara   Colom Aina   Nissen Eefje 102 60
2014 Chłopcy[64]   Irlandia Dún Laoghaire   Enzo Balanger   Kaspar Nordenrom   Lennart Kuss 251 44
2014 Dziewczyny[64]   Ebru Bolat   Iset Segura   Martina Mueller
2015 Chłopcy[65]   Wielka Brytania Pwllheli   Aimilianos Monos   Matej Planinsic   Cesare Barabino 159 37
2015 Dziewczyny[65]   Julia Minana Delhom   Ariadni Paraskevi Spanaki   Victoria Schultheis 97
2016 Chłopcy[66]   Włochy Crotone   Mewes Wieduwild   Richard Schultheis   Peracca Paolo 185 46
2016 Dziewczyny[66]   Gaia Bergonzini   Antonia Schultheis   Melina Pappa 105 46
2017 Chłopcy[67]   Bułgaria Burgas   Stefan Yuill   Igor Kuczys   Iakovos-Dimitrios Dedesntentopoulos 153 43
2017 Dziewczyny[68]   India Page-Wood   Natascha Rast   Johanna Schmidt 108
2018 Chłopcy[69]   Holandia Scheveningen   Alex Demurtas   David Santacrue   Lorenzo Pezzilli 150[70] 42
2018 Dziewczyny[71]   Cosima Schlüter   Mathilde Robertstad   Anna Barth 114[70]
2019 Chłopcy[72]   Francja Crozon-Morgat   Alessandro Cortese   Dimitrios Bitros   Lorenzo Pezzilli 176[73] 50
2019 Dziewczyny[72]   Federica Contardi   Lisa Vucetti   Jeanne Larnicol 117[73]
2020 Chłopcy[74]   Słowenia Portorož   Weka Bhanubandh   Adriano Cardi Quan   David Rhode 156[75] 32
2020 Dziewczyny[74]   Rebecca Geiger   Lisa Vucetti   Ewa Lewandowska 113[75] 31
2021 Chłopcy
2021 Dziewczyny
2022 Chłopcy[76]   Dania Sønderborg   Iason Panagopoulos   Artur Brighenti   Andrea Tramontano 145[77] 42[77]
2022 Dziewczyny[76]   Emilia Salvatore   Clara Sigge   Bianca Marchesini 112[77] 41[77]
2023 Chłopcy[78]   Grecja Saloniki   Iason Panagopoulos   Nikko Palou Espinar   Mateo Carbonell Monte 166[79] 47[79]
2023 Dziewczyny[78]   Maria Luisa Silvestri   Anna Ulmer   Gaia Zinali 126[79] 45[79]

Klasyfikacja medalowa edytuj

Według zawodników edytuj

Poniższa tabela zawiera zestawienie zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw europy w klasie Optimist.

Miejsce Zawodnik Państwo Lata[b] Złoto Srebro Brąz Razem
1. Xavier Garcia   Hiszpania 1983 – 1984 2 0 0 2
1. Joaquín Blanco Albalat   Hiszpania 2001 – 2002 2 0 0 2
1. Paulina Rothlauf   Niemcy 2008 – 2009 2 0 0 2
1. Iason Panagopoulos   Grecja 2022 – 2023 2 0 0 2
5. Francesca Bergamo   Włochy 2011 – 2012 1 1 0 2
6. Francesca Cirillo Russo   Włochy 2009 – 2010 1 0 1 2
7. Maxime Paul   Francja 1985 1 0 0 1
7. Vesa Kukkonen   Finlandia 1986 1 0 0 1
7. Mario Noto   Włochy 1987 1 0 0 1
7. Alessandro Bonifacio   Włochy 1988 1 0 0 1
7. Martin Nielsen   Dania 1989 1 0 0 1
7. Yurica Tunjic   Jugosławia 1990 1 0 0 1
7. Gabrio Zandona   Włochy 1991 1 0 0 1
7. Alex Van Der Camme   Holandia 1992 1 0 0 1
7. Thomas Gunst   Belgia 1993 1 0 0 1
7. Jess Anderson   Dania 1994 1 0 0 1
7. Maxim Pidgurskiy   Ukraina 1995 1 0 0 1
7. David Kearley   Hiszpania 1996 1 0 0 1
7. Jaume Tous Gonzalez   Hiszpania 1997 1 0 0 1
7. Ivan Kljakovic-Gaspic   Chorwacja 1998 1 0 0 1
7. Laure Baudoux   Francja 1999 1 0 0 1
7. Nick Thompson   Wielka Brytania 1999 1 0 0 1
7. Matteo Sangiorgi   Włochy 2000 1 0 0 1
7. Alessandra Ferlich   Włochy 2002 1 0 0 1
7. Benitta Bonelli   Włochy 2003 1 0 0 1
7. Piotr Radowski   Polska 2003 1 0 0 1
7. Katerina Koutsougera   Grecja 2004 1 0 0 1
7. Zemke Wojciech   Polska 2004 1 0 0 1
7. Emma Oljelund   Szwecja 2005 1 0 0 1
7. Jes Lyhne Bonde   Dania 2005 1 0 0 1
7. Elia Borrego   Hiszpania 2006 1 0 0 1
7. Theofanis Kavvas   Grecja 2006 1 0 0 1
7. Etienne Le Pen   Francja 2007 1 0 0 1
7. Patricia Coro   Hiszpania 2007 1 0 0 1
7. Matteo Bernard   Włochy 2008 1 0 0 1
7. Maximilian Hibler   Niemcy 2009 1 0 0 1
7. Konstantinos Oikonomidis   Grecja 2010 1 0 0 1
7. Luis Cabrera   Hiszpania 2011 1 0 0 1
7. Maria Bover   Hiszpania 2012 1 0 0 1
7. Stijn Paardekooper   Holandia 2012 1 0 0 1
7. Butowski Tytus   Polska 2013 1 0 0 1
7. Turin Mara   Słowenia 2013 1 0 0 1
7. Ebru Bolat   Rumunia 2014 1 0 0 1
7. Enzo Balanger   Francja 2014 1 0 0 1
7. Aimilianos Monos   Grecja 2015 1 0 0 1
7. Julia Minana Delhom   Hiszpania 2015 1 0 0 1
7. Gaia Bergonzini   Włochy 2016 1 0 0 1
7. Mewes Wieduwild   Niemcy 2016 1 0 0 1
7. India Page-Wood   Wielka Brytania 2017 1 0 0 1
7. Stefan Yuill   Serbia 2017 1 0 0 1
7. Alex Demurtas   Włochy 2018 1 0 0 1
7. Cosima Schlüter   Niemcy 2018 1 0 0 1
7. Alessandro Cortese   Włochy 2019 1 0 0 1
7. Federica Contardi   Włochy 2019 1 0 0 1
7. Rebecca Geiger   Włochy 2020 1 0 0 1
7. Weka Bhanubandh   Tajlandia 2020 1 0 0 1
7. Emilia Salvatore   Włochy 2022 1 0 0 1
7. Maria Luisa Silvestri   Włochy 2023 1 0 0 1
59. Lisa Vucetti   Włochy 2019 – 2020 0 2 0 2
60. Sara Piasecka   Polska 2006 – 2009 0 1 2 3
61. Giacomo De Carolis   Włochy 1999 0 1 0 1
61. Giulia Conti   Włochy 1999 0 1 0 1
61. Tina Mihelic   Chorwacja 2002 0 1 0 1
61. Stjepan Cesic   Chorwacja 2003 0 1 0 1
61. Tajana Ganic   Chorwacja 2003 0 1 0 1
61. Afrodite Kiranakou   Grecja 2004 0 1 0 1
61. Nicklas Dackammar   Szwecja 2004 0 1 0 1
61. Diego Botin L'Echever   Hiszpania 2005 0 1 0 1
61. Elia Borrego Arnau   Hiszpania 2005 0 1 0 1
61. Ewa Ilska   Polska 2006 0 1 0 1
61. Tadeusz Kubiak   Polska 2006 0 1 0 1
61. Julia Gross   Szwecja 2007 0 1 0 1
61. Leonardo Dubbini   Włochy 2007 0 1 0 1
61. Fanni Pech   Węgry 2008 0 1 0 1
61. Xavier Antich V.   Hiszpania 2008 0 1 0 1
61. Benjamin Vadnai   Węgry 2009 0 1 0 1
61. Evangelia Drougka   Grecja 2010 0 1 0 1
61. Grigorios Mazarakis   Grecja 2010 0 1 0 1
61. Luigi Michelini   Włochy 2011 0 1 0 1
61. Maria Caba   Hiszpania 2011 0 1 0 1
61. Maor Abu   Izrael 2012 0 1 0 1
61. Colom Aina   Hiszpania 2013 0 1 0 1
61. Verderber Rok   Słowenia 2013 0 1 0 1
61. Iset Segura   Hiszpania 2014 0 1 0 1
61. Kaspar Nordenrom   Szwecja 2014 0 1 0 1
61. Ariadni Paraskevi Spanaki   Grecja 2015 0 1 0 1
61. Matej Planinsic   Słowenia 2015 0 1 0 1
61. Antonia Schultheis   Malta 2016 0 1 0 1
61. Richard Schultheis   Malta 2016 0 1 0 1
61. Igor Kuczys   Polska 2017 0 1 0 1
61. Natascha Rast   Szwajcaria 2017 0 1 0 1
61. David Santacrue   Hiszpania 2018 0 1 0 1
61. Mathilde Robertstad   Norwegia 2018 0 1 0 1
61. Dimitrios Bitros   Grecja 2019 0 1 0 1
61. Adriano Cardi Quan   Włochy 2020 0 1 0 1
61. Artur Brighenti   Włochy 2022 0 1 0 1
61. Clara Sigge   Niemcy 2022 0 1 0 1
61. Anna Ulmer   Stany Zjednoczone 2023 0 1 0 1
61. Nikko Palou Espinar   Hiszpania 2023 0 1 0 1
100. Lorenzo Pezzilli   Włochy 2018 – 2019 0 0 2 2
101. Barbara Strzyżewska   Polska 1999 0 0 1 1
101. Bojan Ive   Chorwacja 1999 0 0 1 1
101. Maria Giovanna Sferez   Włochy 2002 0 0 1 1
101. Joaquin Blanco   Hiszpania 2003 0 0 1 1
101. Maria Penate1   Hiszpania 2003 0 0 1 1
101. Alexis Katsios   Grecja 2004 0 0 1 1
101. Ermina Batsi-Gerogakapoulou   Grecja 2004 0 0 1 1
101. Akiklas Drougas   Grecja 2005 0 0 1 1
101. Camilla Marino   Włochy 2005 0 0 1 1
101. Vassilis Papoutsoglou   Grecja 2006 0 0 1 1
101. Juraj Divjakinja   Chorwacja 2007 0 0 1 1
101. Sonia Arana   Hiszpania 2007 0 0 1 1
101. Federico Burgos E.   Hiszpania 2008 0 0 1 1
101. Filip Florek   Polska 2009 0 0 1 1
101. Lorant Pech   Węgry 2010 0 0 1 1
101. Paula Barcelo   Hiszpania 2010 0 0 1 1
101. Arthur Fortune   Francja 2011 0 0 1 1
101. Silvia Mas   Hiszpania 2011 0 0 1 1
101. David Lucan   Austria 2012 0 0 1 1
101. Giulia Sarti   Włochy 2012 0 0 1 1
101. Luca Valentino   Włochy 2013 0 0 1 1
101. Nissen Eefje   Holandia 2013 0 0 1 1
101. Lennart Kuss   Niemcy 2014 0 0 1 1
101. Martina Mueller   Szwajcaria 2014 0 0 1 1
101. Cesare Barabino   Włochy 2015 0 0 1 1
101. Victoria Schultheis   Malta 2015 0 0 1 1
101. Melina Pappa   Grecja 2016 0 0 1 1
101. Peracca Paolo   Włochy 2016 0 0 1 1
101. Iakovos-Dimitrios Dedesntentopoulos   Grecja 2017 0 0 1 1
101. Johanna Schmidt   Austria 2017 0 0 1 1
101. Anna Barth   Niemcy 2018 0 0 1 1
101. Jeanne Larnicol   Francja 2019 0 0 1 1
101. David Rhode   Austria 2020 0 0 1 1
101. Ewa Lewandowska   Polska 2020 0 0 1 1
101. Andrea Tramontano   Włochy 2022 0 0 1 1
101. Bianca Marchesini   Włochy 2022 0 0 1 1
101. Gaia Zinali   Włochy 2023 0 0 1 1
101. Mateo Carbonell Monte   Hiszpania 2023 0 0 1 1
Według państw edytuj

W poniższej tabeli przedstawione zostały państwa, których reprezentanci zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw europy klasy Optimist.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Włochy 16 9 12 37
2.   Hiszpania 11 8 7 26
3.   Grecja 6 5 6 17
4.   Niemcy 5 1 2 8
5.   Francja 4 0 2 6
6.   Polska 3 4 5 12
7.   Dania 3 0 0 3
8.   Holandia 2 0 1 3
9.   Wielka Brytania 2 0 0 2
10.   Chorwacja 1 3 2 6
11.   Szwecja 1 3 0 4
12.   Słowenia 1 2 0 3
13.   Belgia 1 0 0 1
14.   Finlandia 1 0 0 1
14.   Rumunia 1 0 0 1
14.   Serbia 1 0 0 1
14.   Tajlandia 1 0 0 1
14.   Ukraina 1 0 0 1
14.   Jugosławia 1 0 0 1
20.   Węgry 0 2 1 3
21.   Malta 0 2 1 3
22.   Szwajcaria 0 1 1 2
23.   Izrael 0 1 0 1
24.   Norwegia 0 1 0 1
24.   Stany Zjednoczone 0 1 0 1
26.   Austria 0 0 3 3
Polacy na Mistrzostwach Europy edytuj
Rok Kraj Położenie Miejsce Sternik Startujących
2019 Chłopcy[72]   Francja Crozon-Morgat 6 Jacek Kalinowski 176
10 Jeremi Szczukowski
27 Filip Jarosiewicz
43 Maciej Ilinski
2019 Dziewczyny[72] 9 Paulina Rutkowska 117
23 Ewa Lewandowska
61 Maja Kwiek
2020 Chłopcy[74]   Słowenia Portorož 51 Jeremi Szczukowski 156
88 Filip Nosol
89 Michal Jaroszek
2020 Dziewczyny[74] 3 Ewa Lewandowska 113
61 Natalia Kilar
2022 Chłopcy[76]   Dania Sønderborg 7 Szymon Kolka 145
28 Jan Mariański
42 Jakub Kuraś
2022 Dziewczyny[76] 8 Alicja Dampc 112
12 Kaja Śledzińska
26 Alicja Tutkowska
43 Julia Padzik
2023 Chłopcy[78]   Grecja Saloniki 13 Bartosz Żmudziński 166
18 Maciej Szawkowski
20 Jan Marjański
29 Maurycy Kosmowski
2022 Dziewczyny[78] 19 Emilia Paszek 126
20 Blanka Sójkowska
37 Zofia Brdulak

Międzynarodowe Mistrzostwa Polski edytuj

Rok Miejsce   Zwycięzca   2. miejsce   3. miejsce Żeglarzy Krajów
2005[27] Kamień Pomorski   Julian Auternieth   Mathias Suerdsen   Jacob Lungvist
2006[80] Kamień Pomorski   Julian Autenrieth   Carl Strombeck   Kacper Staniul
2008[81] Kamień Pomorski   Lipski Konrad   Rask Frederik   Rothlauf Paulina
2009[82] Kamień Pomorski   Figiel Maciej   Rothlauf Severin   Paul Nagele 199
2010[83] Kamień Pomorski   Frederik Rask   Rasmus Rosengren   Rothlauf Severin 250
2011[84] Kamień Pomorski   Marvin Frisch   Ingmar Vieregge   Erik Nevhagen
2012[85] Kamień Pomorski   Paul Feldhusen   Simonas Jersovas   Emil Jarudd
2013[86] Kamień Pomorski   Oliver Orting   Royla Philipp   Oscar Engström
2014[87] Kamień Pomorski   Nicolaz Rolaz   Paweł Abramowicz   Dmitry Lazdin 389 15
2015[88]   Valentin Müller   Mohr Roko   Filip Szmit 271
2016[89][90] Dziwnów   Valentin Müller   Mohr Roko   Patryk Kosmalski 310
2017[91][92] Dziwnów   Ebdrup Malthe   Lindstrm Lukas   Lindbom Calle 301 7[92]
2018[93] Dziwnów   Jonatan Roijer   Rafał Pogorzelski   Louisa Müller 268 10
2022[94] Dziwnów   Levian Büscher   Alicja Tutkowska   Bartosz Żmudziński 220 9

Mistrzostwa Polski edytuj

Rok Miejsce   Zwycięzca   2. miejsce   3. miejsce Zawodników
1971[80] Szczecin Lutomski Krzysztof
1972[80] Szczecin Paweł Woszewski
1973[80] Szczecin Aleksandra Woszewska
1974[80] Szczecin Jacek Kondlewski
1975[80] Szczecin Tadeusz Bartlewski
1976[80] Ostróda Dariusz Wojtowicz
1977[80] Kamień Pomorski Adam Czajka Jarosław Kaczorowski
1978[80] Tałty Jarosław Kaczorowski
1979[80] Myślibórz Dariusz Benert
1980[80] Wigry Aleksandra Znaniecka
1981[80] Giżycko Maciej Kruczyński
1986[80] Giżycko Paweł Kuczys
1987[80] Poraj Jarosław Tucholski
1988[80] Bartosz Chmielewski
1989[80] Szczecin Tomasz Skurzak
1990[80] Trzebież Damian Żuk
1991[80] Puck Weronika Glinkiewicz
1992[80] Puck Wojciech Bromka
1993[80] Gdynia Paweł Oskroba 99
1994[80] Gdynia Marcin Rudawski 136
1995[80] Gdynia Marcin Czajkowski
1996[80] Puck Marcin Czajkowski 146
1997[80] Charzykowy Marcin Czajkowski 153
1998[80] Puck Przemysław Struś 135
Agnieszka Konys
1999[80] Sława Zbigniew Hermach 140
Karolina Wolniewicz
2000[80] Żywiec Kuba Winkowski 103
Zuzanna Hanke
2001[80] Kiekrz Patryk Piasecki 73
Zuzanna Hanke 52
2002[80] Puck Tomek Januszewski
Kasia Pic
2003[80] Puck Łukasz Przybytek
Agnieszka Skrzypulec
2004[80] Puck Łukasz Przybytek
Agnieszka Skrzypulec
2005[27] Zegrze Martyna Wałczyk Kacper Staniul Wojciech Chamier-Ciemiński
2006[80] Puck Wiktor Kobryń
Ewa Ilska
2008[81] Kamień Pomorski Konrad Lipski Maciej Figiel Sara Piasecka
2009[82] Kamień Pomorski Maciej Figiel Adrian Raczkowski Sara Piasecka
2010[83] Kamień Pomorski Adrian Raczkowski Aleksander Bajko Martyna Mik
2011[84] Kamień Pomorski Maksymilian Jabłecki Martyna Mik Aleksandra Melzacka
2012[85] Kamień Pomorski Bartosz Wałczyk Marcin Urbański Mikołaj Jaworski
2013[86] Kamień Pomorski Mikołaj Staniul Tytus Butowski Adam Głogowski
2014[87] Kamień Pomorski Paweł Abramowicz
2015[88] Filip Szmit Jakub Gołębiowski Kacper Paszek
2016[89][90] Dziwnów Patryk Kosmalski Mateusz Grzempa Kamil Manowiecki
2017[91][92] Dziwnów Rafał Pogorzelski Klara Sobczak Mateusz Gwóźdź
2018[93] Dziwnów Rafał Pogorzelski Agnieszka Pawłowska Patryk Chełkowski
2022[94] Dziwnów Alicja Tutkowska Bartosz Żmudziński Szymon Kolka 170

Produkcja edytuj

Rocznie wytwarzanych jest ponad 3000 kadłubów produkowanych przez ponad 30 certyfikowanych wytwórców[95][96].

Zdjęcia edytuj

  •  
    Optimisty
  •  
    Optimisty na przystani MKŻ w Żninie
  •  
    Widoczne rufy Optimistów
  •  
    Optimistki

Linki zewnętrzne edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale mistrzostw świata.
  2. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale mistrzostw europy.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d International Optimist Class Rules. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h History of the Association. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  3. ↑ a b c d The Optimist Pram. Rotary Club of Clearwater Beach. [dostęp 2018-06-17]. (ang.).
  4. ↑ Optimist. W: Vanessa Bird: Classic Classes. A&C Black, 2013, s. 53. ISBN 978-1-4081-5890-6. (ang.).
  5. ↑ Robert Longstreet. Operation Optimist – A Community Project. „Boating”, s. 47, 1963. (ang.). 
  6. ↑ Tim Cole. One Design Racing. „Yachting”, s. 62, 1983. (ang.). 
  7. ↑ McMillan, Roger: Optimistic Outlook. MySailing.com.au, 2011-02-01. [dostęp 2018-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-20)]. (ang.).
  8. ↑ CHEAPER AND MORE ONE DESIGN – A HISTORY. www.wilkessail.net. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  9. ↑ National Members. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  10. ↑ Optimist : Classes & Equipment. World Sailing. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  11. ↑ a b Historia PSKO. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-16].
  12. ↑ Optimist. The Final Beat. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  13. ↑ Getting Started. Australian International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  14. ↑ IODA: IODA – Basics. [dostęp 2013-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. Cytat: For registered Optimists the answer is just over 130,000. (ang.).
  15. ↑ Largest sailing regatta of a single class. Guinness World Records. [dostęp 2018-06-20].
  16. ↑ Barr Pickthall: Dinghy Sailing: Start to Finish. Fernhurst Books,, 2009, s. 25. ISBN 978-0-470-72185-8.
  17. ↑ Luigi Scarnicchia, Piani Costruzione Optimist [online], digilander.libero.it [dostęp 2018-10-17].
  18. ↑ Winner. Winner. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  19. ↑ Segeln – Weltmeisterschaften (Herren – Teil 1). www.sport-komplett.de. [dostęp 2018-10-17]. (niem.).
  20. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Robert Wilkes: Viggo Jacobsen & the Optimist Dinghy. [dostęp 2018-1017]. (ang.).
  21. ↑ a b c d e f g Optimist World Championship - Prize list since 1962. The-Sports.org. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).
  22. ↑ Sailing - Peter Von Koskull. The-Sports.org. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).
  23. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y 2003 yearbook. Dublin, Irlandia: IODA.
  24. ↑ 1983 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-15].
  25. ↑ Sailing - Rami Koskinen. The-Sports.org. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).
  26. ↑ a b Polacy mistrzami świata klasy Optimist. sport.trojmiasto.pl, 22 lipca 2004. [dostęp 2018-06-17].
  27. ↑ a b c Informator 2006. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. s. 55. [dostęp 2018-06-29].
  28. ↑ a b c 2007 yearbook101007a [online] [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  29. ↑ a b c 2008 yearbook, Dublin, Irlandia: IODA.
  30. ↑ Optimist. Optimist.
  31. ↑ IODA World Sailing Championship. International Optimist Dinghy Association, 2010-12-28. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  32. ↑ IODA World Sailing Championship. International Optimist Dinghy Association, 2011-12-28. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  33. ↑ IODA World Sailing Championship. International Optimist Dinghy Association, 2012-07-15. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  34. ↑ 2013 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2013-07-15. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  35. ↑ 1983 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2014-11-20. [dostęp 2018-06-15]. (ang.).
  36. ↑ 2015 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2015-08-04. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  37. ↑ 2016 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2016-07-14. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  38. ↑ 2017 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  39. ↑ Sailors list. Thailand – Optimist World Championship 2017. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  40. ↑ Gold Overall. The 2018 Optimist World Championship, 2018-09-05. [dostęp 2018-09-05].
  41. ↑ Cyprus - Entry List. Optimist World Championship 2018. [dostęp 2018-09-05].
  42. ↑ Antigua - Optimist World Championship 2019 [online], Antigua - Optimist World Championship 2019, 15 lipca 2019 [dostęp 2019-08-16].
  43. ↑ a b Riva del Garda - Optimist World Championship 2021. International Optimist Dinghy Association, 2021-07-09. [dostęp 2022-07-07].
  44. ↑ a b 2022 Arkas Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2022-07-07. [dostęp 2022-07-07].
  45. ↑ Optimist World Championship 2023. International Optimist Dinghy Association, 2023-06-24. [dostęp 2023-06-26]. (ang.).
  46. ↑ a b The 2022 Arkas Optimist Team Racing World Champions have been Revealed. International Optimist Dinghy Association, 2022-07-03. [dostęp 2022-07-07].
  47. ↑ USA Only Just Retains Grasp on Team Racing World Title for Second Year. International Optimist Dinghy Association, 2017-07-17. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
  48. ↑ a b Optimist Worlds 2021, Italy wins the 2021 Team Race World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2021-07-06. [dostęp 2022-07-07].
  49. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w | |Sailing - Optimist European Championship - Prize list [online], The-Sports.org [dostęp 2018-10-18] (ang.).
  50. ↑ 1999 European Optimist Championship. Grecka Federacja Żeglarstwa ( Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία ), 1999-08-07. [dostęp 2019-01-10]. (ang.).
  51. ↑ 1999 European Optimist Championship. Grecka Federacja Żeglarstwa ( Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία ), 1999-08-07. [dostęp 2019-01-10]. (ang.).
  52. ↑ 2002 Optimist European [online], Clube Náutico de Tavira, 8 sierpnia 2002 [dostęp 2019-01-10] (ang.).
  53. ↑ Campbell-James, Jenny: Optimist Europeans in Sandhamn, Sweden. International Optimist Dinghy Association, 2004-08-16. [dostęp 2019-01-08].
  54. ↑ IODA European Optimist Championship: Boys [online], IODA European Optimist Championship 2005 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  55. ↑ IODA European Optimist Championship: Girls [online], IODA European Optimist Championship 2005 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  56. ↑ a b Diana Bogaards, ABN AMRO Optimist Europeans at Workum, Holland - Overall [online], Yachts and Yachting Online, 28 lipca 2006 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  57. ↑ a b Event Media, Optimist European Championships summary [online], Sail World, 19 lipca 2007 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  58. ↑ a b IODA European Championship 2007 [online], Ajk Beograd, 17 lipca 2007 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  59. ↑ a b 2009 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 4 lipca 2009 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  60. ↑ a b 2010 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 2 lipca 2010 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  61. ↑ a b 2011 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 2 lipca 2011 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  62. ↑ a b 2012 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 7 lipca 2012 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  63. ↑ a b 2013 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 29 czerwca 2013 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  64. ↑ a b 2014 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 14 lipca 2016 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  65. ↑ a b 2015 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 25 lipca 2016 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  66. ↑ a b 2016 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 25 lipca 2016 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  67. ↑ Final Results Boys [online], 2017 Optimist European Championship, 5 sierpnia 2017 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  68. ↑ Final Results Girls [online], 2017 Optimist European Championship, 5 sierpnia 2017 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  69. ↑ Overall Results - Optimist Boys Overall Gold [online], Netherlands - Optimist European Championship 2018, 29 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-29] (ang.).
  70. ↑ a b Entry List [online], Optimist European Championship 2018 [dostęp 2018-06-26] (ang.).
  71. ↑ Overall Results - Optimist Boys Overall Gold [online], Netherlands - Optimist European Championship 2018, 29 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-29] (ang.).
  72. ↑ a b c d Results [online], France - Optimist European Championship 2019, 29 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-29] (ang.).
  73. ↑ a b France - Optimist European Championship 2019. [dostęp 2019-06-25]. (ang.).
  74. ↑ a b c d Results - Slovenia - 2020 Optimist European Championship [online], 2020 Optimist European Championship, 23 października 2020 [dostęp 2020-10-24] (ang.).
  75. ↑ a b Entries - Slovenia - 2020 Optimist European Championship [online], 2020 Optimist European Championship [dostęp 2020-10-24] (ang.).
  76. ↑ a b c d 2022 Optimist European Championship - Denmark - Results. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  77. ↑ a b c d Entry List - Denmark - 2022 Optimist European Championship. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2022-07-29]. (ang.).
  78. ↑ a b c d 2023 Optimist European Championship - Greece - Results. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2023-07-22]. (ang.).
  79. ↑ a b c d 2023 Optimist European Championship - Greece - Entry List. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2023-07-22]. (ang.).
  80. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af Informator 2007. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-28].
  81. ↑ a b Crewsaver Cup Open Polish Optimist Championship. Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist, 2008-12-30. [dostęp 2018-06-17].
  82. ↑ a b Crewsaver Cup Open Polish Optimist Championship. Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist, 2009-09-14. [dostęp 2018-06-17].
  83. ↑ a b Crewsaver Cup Open Polish Optimist Championship. Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist, 2010-09-20. [dostęp 2018-06-17].
  84. ↑ a b Informator 2012. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-29].
  85. ↑ a b Informator PSKO 2013. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-17].
  86. ↑ a b Informator 2014. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-29].
  87. ↑ a b Międzynarodowe Mistrzostwa Polskiej Klasy Optimist zakończone, wygrał Szwajcar, drugi Polak!. SailBook.pl, 2014-09-22. [dostęp 2018-06-17].
  88. ↑ a b Międzynarodowe Mistrzostwa PSKO. SailingNet. [dostęp 2018-06-16].
  89. ↑ a b Międzynarodowe Mistrzostwa PSKO. SailingNet, 2016-09-18. [dostęp 2018-06-16].
  90. ↑ a b Mistrzostwa Polskiego Stowarzyszenia klasy Optimist zakończone. zagle.se.pl, 2016-09-19. [dostęp 2018-06-16].
  91. ↑ a b MM Otwarte PSKO. SailingNet, 2017-09-17. [dostęp 2018-06-16].
  92. ↑ a b c Międzynarodowe Mistrzostwa Polskiego Stowarzyszenia Kasy Optimist Dziwnów 2017. Zachodniopomorski Okręgowy Związek Żeglarski w Szczecinie – ZOZŻ. [dostęp 2018-06-16].
  93. ↑ a b Results. SailingNet, 2017-09-17. [dostęp 2017-09-17].
  94. ↑ a b Baltic Cup MMPSKO Event page. [dostęp 2022-09-19].
  95. ↑ Optimist : Classes & Equipment. World Sailing. [dostęp 2018-06-17]. (ang.).
  96. ↑ Optimist. optiworld.org. [dostęp 2018-06-17]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Optimist&oldid=73604759”