Perpetua
imię żeńskie
Perpetua – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od przymiotnika łac. perpetuus oznaczającego „nieprzerwany, ciągły”[1]. W Polsce imię to jest notowane co najmniej od 1621 roku[2], jednakże poza kręgami zakonnymi nie występuje[3].
| Płeć |
żeńskie |
|---|---|
| Imieniny |
7 marca |
| Znaczenie | |
| Języki |
łacina |
| Słowo |
łac. perpetuus, r.ż. perpetua |
| Znaczenie |
„nieprzerwana, ciągła” |
| Alternatywne nazwy | |
| Odpowiednik dla płci przeciwnej | |
Męskim odpowiednikiem jest Perpet (łac. Perpetuus).
Perpetua imieniny obchodzi:
- 7 marca, jako wspomnienie św. Perpetui, wspominanej razem ze św. Felicytą (†203 w Kartaginie, dzisiejszy Tunis)[4],
- 4 sierpnia, jako wspomnienie św. Perpetui, męczennicy rzymskiej, matki św. Nazariusza[1],
- 20 września, jako wspomnienie św. Perpetui Hong Kŭm-ju, męczennicy koreańskiej (†1839)[5],
- 4 listopada, jako wspomnienie św. Perpetui, żony św. Piotra Apostoła[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 4, Kraków: WAM, 2000, ISBN 83-7097-671-9, OCLC 830259526.
- ↑ Teki Dworzaczka, Księgi grodzkie i ziemskie, Poznań > Rezygnacje > XVII wiek > Część 1, 8344 (Nr. 1412)
- ↑ Perpetua [online], deon.pl [dostęp 2024-03-08].
- ↑ Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-374-4, OCLC 830087504.
- ↑ Katolsk.no