Phalangiotarbi (syn.: Phalangiotarbida) – wymarły rząd stawonogów z gromady pajęczaków grupujący 31 opisanych gatunków kopalnych.

Phalangiotarbi
Hasse, 1890
Okres istnienia: 416–270 mln lat temu
416/270
416/270
Od wczesnego dewonu do wczesnego permu
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

Phalangiotarbi

Synonimy
Architarbi
Phalangiotarbida Petrunkevitch, 1945

Okres edytuj

Najstarsze skamieniałości znalezione zostały w Niemczech i pochodzą z wczesnego dewonu. Najszerzej przedstawiciele rzędu rozpowszechnieni byli w karbonie. Okazy z tego okresu znajdowane były europejskich i północnoamerykańskich pokładach karbonu produktywnego. Ostatnie (najmłodsze) skamieniałości znalezione w Rotliegendof w Niemczech pochodzą z wczesnego permu.

Pokrewieństwo edytuj

Relacje z współczesnymi rzędami pajęczaków są niejasne. Większość autorów odpowiada się za pokrewieństwem z kosarzami i/lub roztoczami. W 2004 roku rząd Phalangiotarbi został zaproponowany jako grupa siostrzana dla taksonu Megoperculata sensu (Shultz, 1990), obejmującego głaszczkochody i Tetrapulmonata[1].

Systematyka edytuj

Wyróżnia się 31 znanych gatunków Phalangiotarbi z 19 rodzajów. Dodatkowo 2 gatunki stanowią nomina dubia. Podzielone są na 4 rodziny[2]:

Rodzina: Anthracotarbidae Kjellesvig-Waering, 1969

Rodzina: Architarbidae Karsch, 1882

Rodzina: Heterotarbidae Petrunkevitch, 1913

Rodzina: Opiliotarbidae Petrunkevitch, 1949

Przypisy edytuj

  1. Jessica R. Pollitt autor2= Simon J. Braddy, Jason A. Dunlop. The phylogenetic position of the extinct arachnid order Phalangiotarbida Haase, 1890, with reference to the fauna from the Writhlington Geological Nature Reserve. „Transactions of the Royal Society of Edinburgh, Earth Sciences”. 94 (3), s. 243-25, 2004. Somerset, UK. 
  2. Dunlop, Penney i Jekel: A summary list of fossil spiders and their relatives. W: Platnick, 2011 : The World Spider Catalog 12.0. American Museum of Natural History, 2011.

Bibliografia edytuj

  • Jason A. Dunlop, Palaeozoic arachnids and their significance for arachnid phylogeny, Proceedings of the 16th European Colloquium of Arachnology, 1997, s. 65-82.
  • Jeffrey W. Shultz, Evolutionary morphology and phylogeny of Arachnida, t. 6:, Cladistics, 1990, s. 1-38.
  • Aleksander I. Petrunkevitch. Arachnida w: Treatise on Invertebrate Palaeontology, cz. P.. „Arthropoda 2 (red. R.C. Moore)”, s. 42–162, 1955. Geological Society of America & University of Kansas Press, Lawrence.