Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920

Turniej piłki nożnej mężczyzn odbywający się w ramach Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920 – piąta edycja zmagań piłkarskich podczas letnich igrzysk olimpijskich, przeprowadzona pomiędzy 28 sierpnia 1920, a 5 września 1920, jako jedno ze 154 wydarzeń tych igrzysk. Jego zwycięzca zostawał zarówno mistrzem olimpijskim, jak i nieformalnym amatorskim mistrzem świata.

Turniej piłkarski na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920
1912 1924
Ilustracja
Oficjalne logo VII Letnich Igrzysk Olimpijskich
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

FIFA

Szczegóły turnieju
Gospodarz

Antwerpia Belgia

Otwarcie

28 sierpnia 1920, Antwerpia

Zamknięcie (finał)

5 września 1920, Antwerpia

Liczba drużyn

14 (z 2 konfederacji)

Liczba aren

4 (w 3 miastach)

I miejsce

 Belgia

II miejsce

 Hiszpania

III miejsce

 Holandia

Statystyki turnieju
Liczba meczów

17

Liczba bramek

70 (4,12 na mecz)

Oglądalność

150 600 (8859 na mecz)

Król strzelców

Herbert Carlsson
(7 bramek)

Strona internetowa
Football
Football

W 1920 r. FIFA liczyła 22 członków, jednak przynależność do tej organizacji nie warunkowała możliwości wystąpienia w turnieju piłkarskim igrzysk olimpijskich. W tym celu należało być członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Swojej reprezentacji futbolowej nie wystawiło żadne z państw Ameryki Południowej i Północnej. Do imprezy zgłoszono 16 drużyn – piętnaście europejskich i jedną z Afryki. W losowaniu uczestniczyło jednak tylko 15 zespołów, bowiem przed jego przeprowadzeniem wycofała się Polska. Ostatecznie w zmaganiach udział wzięło 14 ekip – Szwajcaria zrezygnowała z rozegrania spotkania I rundy na dzień przed meczem.

Tło turnieju i zasady edytuj

Z uwagi na fakt, że były to pierwsze igrzyska po zakończeniu I wojny światowej, nie zaproszono drużyn reprezentujących państwa centralne i ich sojuszników (Niemcy, Austrię, Węgry, Bułgarię oraz Turcję). Angielski Związek Piłki Nożnej wystąpił z FIFA – razem ze związkami pozostałych krajów Wielkiej Brytanii (szkockim, irlandzkim i walijskim) – po odrzuceniu ich żądania dotyczącego wykluczenia z tej organizacji federacji niemieckiej, austriackiej i węgierskiej. FIFA zaakceptowała jednak zgłoszenie reprezentacji Wielkiej Brytanii oceniając, że państwa przystępujące do igrzysk olimpijskich w innych dyscyplinach sportu nie powinny być wykluczane z turnieju piłkarskiego. Podobnie jak w dwóch poprzednich olimpijskich turniejach piłkarskich, wszyscy brytyjscy zawodnicy pochodzili z Anglii. 12 lipca 1920 władze Komitetu Udziału Polski w Igrzyskach Olimpijskich podjęły decyzję o rezygnacji ze startu w Igrzyskach VII Olimpiady ze względu na postępującą coraz bardziej agresję bolszewicką na ziemie polskie[1]. 20 sierpnia 1920 rozlosowano mecze I rundy. 27 sierpnia 1920, na skutek konfliktu pomiędzy francusko- i niemieckojęzycznymi przedstawicielami federacji szwajcarskiej z udziału w turnieju wycofana została prezentacja tego kraju[2].

Początkowo zdecydowano, że turniej zostanie rozegrany według tzw. systemu Bergvalla, czyli zmodyfikowanego wariantu systemu pucharowego, pozwalającego zminimalizować jego słabości. Przy założeniu, że tylko 1. miejsce można wiarygodnie ustalić czystym systemem pucharowym, system Bergvalla zapewniał wszystkim drużynom, które przegrają ze zwycięzcą, drugą szansę i możliwość gry o 2. miejsce. Zespoły pokonane przez wicemistrzów miały z kolei rozegrać mecz o 3. miejsce. Dawało to szanse, że końcowe miejsca będą bliższe rzeczywistym poziomom sportowym, prezentowanym przez poszczególne reprezentacje. Przed rozpoczęciem turnieju zrezygnowano jednak z tych ustaleń, gdyż uczestników – zgodnie z regulaminem wyłącznie amatorów – nie można było prosić o tak długi pobyt. W związku z tym system został nieco zmodyfikowany: drużyny pokonane w ćwierćfinale powinny zmierzyć się ze sobą. Zwycięzcy dwóch meczów miały następnie zagrać przeciwko sobie, aby wyłonić pierwszego uczestnika, który awansuje do półfinału rundy o 2. i 3. miejsce. Dodatkowe pole powinni uzupełnić przeciwnicy zwycięzcy z finału, półfinału i 1/8 finału. Te cztery drużyny miały rozegrać o srebrny i brązowy medal w prostym systemie pucharowym.

I runda edytuj

Belgia - jako gospodarz turnieju - otrzymała wolny los.

Francja otrzymała walkowera 2:0, uzyskując tym samym awans do ćwierćfinału na skutek rezygnacji z gry przez Szwajcarię.

28 sierpnia Stadion aan de Broodstraat, Antwerpia   Czechosłowacja 7 - 0 (3-0)   Królestwo SHS
28 sierpnia Olympisch Stadion, Antwerpia   Wielka Brytania 1 - 3 (1-1)   Norwegia
28 sierpnia La Gantoise, Gandawa   Włochy 2 - 1 (1-0)   Egipt
28 sierpnia La Butte, Bruksela   Holandia 3 - 0 (1-0)   Luksemburg
28 sierpnia Olympisch Stadion, Antwerpia   Szwecja 9 - 0 (6-0)   Grecja
28 sierpnia La Butte, Bruksela   Dania 0 - 1 (0-0)   Hiszpania

Ćwierćfinały edytuj

29 sierpnia La Butte, Bruksela   Czechosłowacja 4 - 0 (2-0)   Norwegia
29 sierpnia Olympisch Stadion, Antwerpia   Włochy 1 - 3 (1-2)   Francja
29 sierpnia Stadion aan de Broodstraat, Antwerpia   Holandia 5 - 4 (4-4, 4-4, 2-3), po dogrywce   Szwecja
29 sierpnia Olympisch Stadion, Antwerpia   Belgia 3 - 1 (2-1)   Hiszpania

Półfinały edytuj

31 sierpnia Olympisch Stadion, Antwerpia   Czechosłowacja 4 - 1 (1-0)   Francja
31 sierpnia Olympisch Stadion, Antwerpia   Belgia 3 - 0 (0-0)   Holandia

Finał edytuj

2 września Olympisch Stadion, Antwerpia   Belgia 2 - 0- mecz przerwany   Czechosłowacja

Drużyna Czechosłowacji opuściła plac gry w 39. minucie spotkanie, przy stanie 2:0 dla Belgii, protestując przeciw nieobiektywnemu sędziowaniu. Zespół został zdyskwalifikowany.

W celu wyłonienia zdobywcy srebrnego i brązowego medalu rozpoczęto nowy turniej.

Turniej wyłaniający srebrnych i brązowych medalistów edytuj

I runda (dla przegranych ćwierćfinalistów) edytuj

31 sierpnia Stadion aan de Broodstraat, Antwerpia   Włochy 2 - 1 (2-1, 1-1, 0-1), po dogrywce   Norwegia
1 września Stadion aan de Broodstraat, Antwerpia   Hiszpania 2 - 1 (0-1)   Szwecja

II runda (między zwycięzcami I rundy) edytuj

2 września Olympisch Stadion, Antwerpia   Włochy 0 - 2 (0-1)   Hiszpania

III runda (między zwycięzcą II rundy, przegranymi półfinalistami i uczestnikiem finału) edytuj

  Holandia -   Francja
  Hiszpania -   Czechosłowacja

Oba mecze III rundy nie odbyły się. Czechosłowacja nie przystąpiła do gry z powodu dyskwalifikacji, zaś Francja odmówiła gry w dodatkowym turnieju. Do meczu o 2. miejsce awansowały Hiszpania i Holandia.

Mecz o srebrny medal edytuj

5 września Olympisch Stadion, Antwerpia   Hiszpania 3 - 1 (2-0)   Holandia

Turniej pocieszenia (dla drużyn, które odpadły w I rundzie) edytuj

2 września Olympisch Stadion, Antwerpia   Egipt 4 - 2 (2-1)   Królestwo SHS

Rozgrywanie turnieju przerwano, z powodu konieczności wyłonienia medalistów.

Podsumowanie medalowe edytuj

Złoto Srebro Brąz
  Belgia

Trener: Raoul Daufresne

  Hiszpania

Trener: Francisco Bru Sanz

  Holandia

Przypisy edytuj

  1. Magdalena Żmuda-Pałka, Monika Bigosińska, Renata Żabecka-Chowaniec: Antwerpia 1920 jako najważniejsze igrzyska olimpijskie w dziejach Polski. МОЛОДА СПОРТИВНА НАУКА УКРАЇНИ. 2013. Т.2 С. 286-290. [dostęp 2020-10-30].
  2. VII. Olympiad Antwerp 1920 Football Tournament. rsssf.com. [dostęp 2020-10-30].

Bibliografia edytuj

  • Janusz Kukulski, Światowa piłka nożna, Warszawa 1974.

Linki zewnętrzne edytuj