Pietro Mengoli
włoski matematyk i duchowny
Pietro Mengoli; polska wersja imienia – Piotr; (ur. w 1626 w Bolonii, zm. 1686 tamże) był włoskim duchownym i matematykiem z Bolonii[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1626 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1686 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
|
Życiorys edytuj
W rodzinnym mieście studiował razem z Bonawenturą Cavalierim na tamtejszym uniwersytecie; studia ukończył w 1647. Pozostał na tej uczelni przez 39 lat; sprawował funkcję profesora.
W 1644 Mengoli jako pierwszy sformułował tzw. problem bazylejski, rozwiązany w 1735 przez Leonarda Eulera.
Jego głównym dziełem była praca Novae quadraturae arithmeticae seu de additione fractionum, którą wydano w 1650 roku[2]. Zawiera ona między innymi:
- dowód rozbieżności szeregu harmonicznego[3],
- rozwinięcie w szereg wartości [4],
- dowód zbieżności szeregu odwrotności liczb trójkątnych[5].
- nierozwiązany problem bazylejski[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Maślanka 2004 ↓, s. 49.
- ↑ Maślanka 2004 ↓, s. 49, 51.
- ↑ Maślanka 2004 ↓, s. 52, 54.
- ↑ Maślanka 2004 ↓, s. 54.
- ↑ a b Maślanka 2004 ↓, s. 55.
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Maślanka, Pietro Mengoli i szeregi liczbowe, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 49 (1), 2004, s. 47-64 [dostęp 2019-02-08] (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Pietro Mengoli w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
Kontrola autorytatywna (osoba):