Rafał Jackiewicz

polski bokser

Rafał Jackiewicz (ur. 17 lutego 1977 w Mińsku Mazowieckim) – polski bokser[1], zawodnik MMA[2], były mistrz Europy EBU w wadze półśredniej, pretendent do tytułu mistrza świata federacji IBF w kategorii półśredniej, były Członek Kadry Polski Light Contact, Full Contact w kickboxingu[3]. W latach 1993-2003 czołowy zawodnik mistrzostw Polski Light Contact, Full Contact w All Style Karate oraz kickboxingu.

Rafał Jackiewicz
Ilustracja
Jackiewicz podczas wywiadu z Betsson Polska
Pseudonim

Braveheart, Wojownik, Jeb

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1977
Mińsk Mazowiecki

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

173 cm

Styl walki

boks

Debiut

2001

Federacja

MMA-VIP, Prime Show MMA

Kategoria wagowa

półśrednia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

boks w ringu – 84
MMA – 2
boks w oktagonie – 2
kick-boxing – 1

Zwycięstwa

boks w ringu – 51
MMA – 1
boks w oktagonie – 1
kick-boxing – 0

Przez nokauty

boks w ringu – 22
MMA – 1
boks w oktagonie – 1
kick-boxing – 0

Przez decyzje

boks w ringu – 30
MMA – 0
boks w oktagonie – 0
kick-boxing – 0

Porażki

boks w ringu – 30
MMA – 1
boks w oktagonie – 1
kick-boxing – 1

Remisy

boks w ringu – 3
MMA – 0
boks w oktagonie – 0
kick-boxing – 0

  1. Bilans walk aktualny na 22 października 2023.
Strona internetowa

Kariera bokserska edytuj

Rafał Jackiewicz nie ma na swoim koncie amatorskich walk bokserskich. W boksie zawodowym zadebiutował 17 lutego 2001, podczas gali boksu zawodowego w Kołobrzegu, gdzie pokonał na punkty Słowaka Milana Smetanę.

10 czerwca 2006 w Kędzierzynie-Koźlu otrzymał szansę zdobycia pasów mistrza świata federacji Boxing Council International oraz IBC w wadze półśredniej z Joelem Sebastianem Mayo. Jackiewicz wygrał ten pojedynek na punkty.

14 września 2008 wygrał walkę na punkty o pas European Boxing Union z faworytem Jacksonem Osei Bonsu (28-1, 23 KO), który we wcześniejszych walkach czterokrotnie obronił tytuł. Walka odbyła się w Kielcach[4].

29 listopada 2008 w Katowicach Jackiewicz obronił po raz pierwszy pas EBU, pokonując niejednogłośną decyzją sędziów na punkty Słoweńca Jana Zavecka. Była to pierwsza porażka Zavecka na zawodowym ringu.

28 lutego 2009 w Lublinie Jackiewicz obronił po raz drugi pas EBU, zwyciężając Włocha Luciana Albisa na punkty, jednogłośną decyzją sędziów. Tak jak przy poprzednim rywalu, była to pierwsza porażka włoskiego boksera na zawodowym ringu.

18 marca 2009 Rafał rezygnuje z pasa EBU i przygotowuje się do eliminatora pasa IBF.

27 listopada 2009 Jackiewicz wygrywa jednogłośnie na punkty walkę o eliminator pasa IBF z Delvinem Rodriguezem podczas gali Wojak Boxing Night w Ełku[5].

4 września 2010 na gali w Lublanie stoczył rewanżowy pojedynek z Janem Zaveckiem, którego stawką było Mistrzostwo Świata federacji IBF bronione przez Słoweńca. Po 12-rundowym pojedynku, decyzją większości, wygrał Zaveck, stosunkiem 114-114 oraz dwukrotnie 117-111. Była to pierwsza porażka Rafała Jackiewicza od 2005 roku[6][7].

20 listopada 2010 Jackiewicz stoczył swoją pierwszą walkę od porażki z Dejanem Zaveckiem. W ośmiorundowym pojedynku, pokonał jednogłośnie na punkty Ronny'ego McFielda[8].

5 marca 2011 zmierzył się z Tarik Sahibeddine nokautując go już w drugiej rundzie[9].

8 października 2011 w pojedynku o status oficjalnego pretendenta do pasa WBA zmierzyła się z niepokonanym wcześniej angielskim pięściarzem Kell Brookiem przegrywając przez techniczny nokaut w szóstej rundzie[10].

12 listopada 2011 Rafał Jackiewicz stoczył swoją pięćdziesiątą walkę w zawodowej karierze. Po 6 rundach pokonał jednogłośnie na punkty Niemca Andre Deobalda[11].

26 maja 2012 Jackiewicz pokonał w rewanżowej walce Włocha Luciano Abisa. W siódmej rundzie, po dwóch nokdaunach, trener Abisa poddał swojego zawodnika. Stawką pojedynku był tytuł mistrza Unii Europejskiej federacji EBU[12].

10 listopada 2012 Rafał Jackiewicz wystąpił na gali w Hamburgu, przed główną walką pomiędzy Władimirem Kliczko, a Mariuszem Wachem. Po dziesięciorundowym pojedynku, zremisował z Anglikiem Rickiem Goddingiem, stosunkiem punktowym 96-94 dla Anglika i dwukrotnie 95-95[13].

6 kwietnia 2013 Jackiewicz przegrał przez nokaut w jedenastej rundzie z Leonardem Bundu. Stawką pojedynku było Mistrzostwo Europy, federacji EBU[14].

19 października 2013 na gali Wojak Boxing Night w Wieliczce, wygrał na punkty z Michałem Żeromińskim[15].

30 listopada 2013 na gali boksu Fight Night 7 – "Obrona Częstochowy" w Częstochowie, Jackiewicz pokonał na punkty Węgra Lajosa Munkacsya (10-8-3, 4 KO)[16].

22 listopada 2014 we włoskiej Terracinie przegrał z Włochem Gianlucą Branco (48-3-1, 23 KO) pojedynek o zawodowe mistrzostwo Europy. Jackiewicz nie wyszedł do siódmej rundy z powodu kontuzji[17].

18 kwietnia 2015 w Legionowie przegrał jednogłośnie na punkty 93:97, 92:98 i 93:97 z Kamilem Szeremetą (10-0, 1 KO)[18].

12 grudnia 2015 roku na gali bokserskiej w Ełku Jackiewicz pokonał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Michała Syrowatke (14-1, 4 KO)[19].

6 stycznia 2017 roku poinformowano, że Jackiewicz zadebiutuje w K-1 walką z Rafałem Dudkiem na gali DSF Kickboxing Challenge 9 w Nowym Sączu[20]. Pojedynek przegrał jednogłośnie na punkty.

26 sierpnia 2017 w Kałuszynie pokonał Sebastiana Skrzypczyńskiego (12-15-2, 5 KO). Po ośmiu rundach sędziowie punktowali 79:75 na korzyść Jackiewicza.

2 czerwca 2018 w Rzeszowie pokonał stosunkiem głosów dwa do remisu - 58:56, 59:55 i 57:57 Białorusina Aliaksandra Dzemkę (5-5, 1 KO).

14 września 2018 w Białymstoku przegrał niejednogłośnie na punkty z Robertem Świerzbińskim (21-7-2, 3 KO).

2 marca 2019 w Magdeburgu przegrał niejednogłośnie na punkty 72:80, 72:80 i 72:80 z Mohammedem Rabii (9-0, 5 KO)[21].

5 marca 2022 zawalczył dla federacji organizującej gale typu freak show fightMMA-VIP. Podczas gali MMA-VIP 4: Imperium Potępionych zmierzył się z raperem Wojciechem Ochnickim, znanym pod pseudonimem „Kazik Klimat Kartel”[22]. Jackiewicz tą walkę zwyciężył już w pierwszej rundzie, nokautując amatora mocnym ciosem[23]. Pojedynek ten wyjątkowo odbył się w oktagonie, a nie ringu bokserskim, przez co nie zalicza się do zawodowych walk według portalu BoxRec[1].

21 października 2023 w Toruniu podczas freakowej gali Prime 6: Premium stoczył walkę z Grzegorzem Szulakowskim. Pojedynek ponownie odbył się w oktagonie. Dodatkowo starcie zaplanowano w rękawicach do MMA[24]. Walka zakończyła się porażką Jackiewicza przez jednogłośną decyzję sędziów[25].

Osiągnięcia amatorskie[3] edytuj

  • 1993 r. – 3 miejsce – Mistrzostwa Polski All Style Karate,
  • 1994 r. – 3 miejsce – Mistrzostwa Polski Light Contact,
  • 1995 r. – 2 miejsce – Mistrzostwa Polski Full Contact,
  • 1996 r. – 3 miejsce – Mistrzostwa Europy WAKO, Belgrad, Jugosławia[26],
  • 1996 r. – 1 miejsce – Mistrzostwa Polski All Style Karate Full Contact,
  • 1996 r. – 1 miejsce – Mistrzostwa Polski Light Contact,
  • 1997 r. – 1 miejsce – Puchar Świata Light Contact,
  • 1997 r. – 1 miejsce – Mistrzostwa Polski All Style Karate Full Contact,
  • 2000 r. – 1 miejsce – Mistrzostwa Polski Light Contact,
  • 2000 r. – 1 miejsce – Puchar Polski Full Contact,
  • 2001 r. – 2 miejsce – Puchar Polski Full Contact,
  • 2001 r. – Puchar Świata Full Contact,
  • 2002 r. – 2 miejsce – Puchar Polski Full Contact,
  • 2003 r. – 2 miejsce – MP Full Contact.

W swojej dotychczasowej zawodowej karierze bokserskiej zdobył (wszystkie osiągnięcia w wadze półśredniej): pas międzynarodowego mistrza Polski, pas federacji IBC, pas federacji Boxing Council International oraz najważniejszy w karierze pas federacji EBU.

Lista walk w boksie edytuj

Boks w oktagonie[27] edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda i czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 1-1   Grzegorz Szulakowski (0-0) Decyzja (jednogłośna) 3/3, (3:00) Prime 6: Premium 21.10.2023   Toruń Walka w rękawicach do MMA.
Wygrana 1-0   Wojciech Ochnicki (0-1) KO 1 MMA-VIP 4: Imperium Potępionych 05.03.2022   Góra Kalwaria

Boks zawodowy w ringu bokserskim[1] edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda i czas Data Miejsce Uwagi
Przegrana 51-30-3   Damian Kiwior (8-3-1) UD 6 25.02.2022   Żyrardów
Przegrana 51-29-3   Kewin Gruchała (7-0) RTD 4 02.10.2021   Kościerzyna
Przegrana 51-28-3   Łukasz Stanioch (4-0) KO 3 26.02.2021   Warszawa
Remis 51-27-3   Bartłomiej Grafka (22-38-3) SD 6 12.09.2020   Ruda Śląska
Przegrana 51-27-2   Rico Mueller (25-3-1) UD 6 29.08.2020   Braunlage
Wygrana 51-26-2   Sebastian Skrzypczyński (12-17-2) PTS 4 14.12.2019   Żyrardów Walka podczas gali Jeb Show 3: Angels of Glory
Przegrana 50-26-2   Jack McGann (3-0-1) PTS 8 02.11.2019   Blackburn
Przegrana 50-25-2   Dmytro Mitrofanow (5-0-1) RTD 4 10.08.2019   Kijów
Przegrana 50-24-2   Abdul Khattab (17-2-1) UD 8 04.07.2019   Aabenraa
Przegrana 50-23-2   Danny Dignum (10-0) PTS 8 11.05.2019   Brentwood
Przegrana 50-22-2   Mohammed Rabii (8-0) UD 8 02.03.2019   Magdeburg
Przegrana 50-21-2   Troy Williamson (7-0-1) PTS 4 22.12.2018   Manchester
Przegrana 50-20-2   Robert Świerzbiński (20-7-2) SD 10 14.09.2018   Białystok
Wygrana 50-19-2   Aliaksandr Dzemka (5-4) MD 6 02.06.2018   Rzeszów
Przegrana 49-19-2   Robert Świerzbiński (19-7-2) MD 6 25.05.2018   Warszawa
Przegrana 49-18-2   Ruben Diaz (24-1-2) UD 12 18.11.2017   Ezkabarte Walka o tytuł EBU-EU w wadze średniej
Wygrana 49-17-2   Sebastian Skrzypczyński (12-15-2) PTS 6 26.08.2017   Kałuszyn
Przegrana 48-17-2   Patryk Szymański (17-0) UD 10 20.05.2017   Poznań O wakujący tytuł Rzeczypospolitej Polskiej w wadze super półśredniej
Przegrana 48-16-2   Bethuel Ushona (34-5-1) UD 12 03.12.2016   Windhoek Walka o wakujący tytuł Światowej Federacji Bokserskiej w wadze półśredniej
Przegrana 48-15-2   Michal Syrowatka (13-1) UD 10 02.04.2016   Kraków
Wygrana 48-14-2   Stiliyan Kostov (20-4) UD 10 27.02.2016   Radom
Wygrana 47-14-2   Michal Syrowatka (13-0) TKO 4 (10), 0:43 12.12.2015   Ełk
Przegrana 46-14-2   Ionut Dan Ion (34-3) UD 8 11.09.2015   Toronto
Przegrana 46-13-2   Kamil Szeremeta (9-0) UD 10 18.04.2015   Legionowo
Przegrana 46-12-2   Gianluca Branco (48-3-1) RTD 6 (12) 22.11.2014   Terracina Walka o tytuł EBU w wadze półśredniej
Wygrana 46-11-2   Krzysztof Szot (2-3) UD 8 16.08.2014   Międzyzdroje
Wygrana 45-11-2   Filip Rzadek TD 4 12.04.2014   Częstochowa
Wygrana 44-11-2   Lajos Munkacsi (10-8-3) UD 6 30.11.2013   Częstochowa
Wygrana 43–11–2   Michał Żeromski (5-0) UD 8 19.10.2013   Wieliczka
Przegrana 42–11–2   Leonard Bundu (28-0-2) KO 11 (12) 06.04.2013   Rzym Walka o tytuł EBU w wadze półśredniej
Remis 42–10–2   Rick Godding (18-0) MD 10 10.11.2012   Hamburg
Wygrana 42–10–1   Luca Michael Pasqua (16-4-1) UD 10 30.06.2012   Łódź
Wygrana 41–10–1   Luciano Abis (32-2-1) TKO 7 (12) 26.05.2012   Quartu Sant'Elena Zdobył tytuł EBU-EU w wadze półśredniej
Wygrana 40–10–1   Farid El Houari (25-12-1) RTD 4 (6) 22.04.2006   Racibórz
Wygrana 39–10–1   Andre Deobald (4-1-2) UD 6 12.11.2011   Gdynia
Przegrana 38–10–1   Kell Brook (24-0) TKO 6 (12) 08.10.2011   Scheffield Walka o tytuł WBA Inter-Continental w wadze półśredniej
Wygrana 38–9–1   Tarik Sahibeddine (12-7) KO 2 (8) 05.03.2011   Krynica-Zdrój
Wygrana 37–9–1   Ronny McField (13-7-2) UD 8 20.11.2010   Nysa
Przegrana 36–9–1   Jan Zaveck (29-1) MD 12 20.12.2010   Lublana Walka o tytuł IBF w wadze półśredniej
Wygrana 36–8–1   Turgay Uzun (31-12-2) UD 8 20.03.2010   Strzelce Opolskie
Wygrana 35–8–1   Delvin Rodriguez (24-3-2) UD 12 27.11.2009   Ełk Eliminator do tytułu IBF w wadze półśredniej
Wygrana 34–8–1   Luciano Abis (25-0-1) UD 12 28.02.2009   Katowice Obronił tytuł EBU w wadze półśredniej
Wygrana 33–8–1   Jan Zaveck (25-0) SD 12 29.11.2008   Katowice Obronił tytuł EBU w wadze półśredniej
Wygrana 32–8–1   Jackson Osei Bonsu (28-1) UD 12 14.09.2008   Kielce Zdobył tytuł EBU w wadze półśredniej
Wygrana 31–8–1   Laszlo Komjathi (28-19-1) TKO 1 (8) 31.05.2008   Legnica
Wygrana 30–8–1   Deniss Aleksejevs (4-20-2) TKO 4 (8) 19.04.2008   Katowice
Wygrana 29–8–1   Mircea Lurci (12-13-2) KO 3 (6) 15.12.2007   Rzeszów
Wygrana 28–8–1   Fabrice Colombel (20-16-2) RTD 5 (8) 20.10.2007   Warszawa
Wygrana 27–8–1   Juan Martinez (5-4) PTS 8 22.08.2007   Porto
Wygrana 26–8–1   Joel Mayo (40-10) KO 6 (12) 26.05.2007   Katowice
Wygrana 25–8–1   Arturs Jaskuls (0-9-1) TKO 4 (8) 24.03.2007   Wołów
Wygrana 24–8–1   Sergejs Savrinovics (1-1-1) UD 6 24.02.2007   Głogów
Wygrana 23–8–1   Nicolas Guisset (12-5-1) UD 12 28.10.2006   Dębica Obronił tytuł mistrza IBF w wadze półśredniej
Wygrana 22–8–1   Joel Mayo (36-8) UD 12 10.06.2006   Kędzierzyn-Koźle Zdobył tytuł mistrza IBF w wadze półśredniej
Wygrana 21–8–1   Yuriy Tsybenko (11-6) TKO 4 (6) 20.05.2006   Ketrzyn
Wygrana 20–8–1   Siarhei Shnip (8-4) TKO 2 (8) 06.05.2006   Krosno
Wygrana 19–8–1   Valeri Kharianau (14-10) KO 2 (6) 25.03.2006   Siedlce
Wygrana 18–8–1   David Sarraille (19-25) TKO 6 (10) 21.01.2006   Busko-Zdrój
Wygrana 17–8–1   Joshua Smith (17-21-1) UD 8 26.11.2005   Chicago
Wygrana 16–8–1   Igor Krbusik (1-17) TKO 2 (6) 15.10.2005   Rzeszów
Przegrana 15–8–1   Giammario Grassellini (12-0-1) MD 12 30.09.2005   Campobello di Mazara Walka tytuł mistrza IBF w wadze półśredniej
Wygrana 15–7–1   Rozalin Nasibulin (12-11-1) UD 6 12.03.2005   Poznań
Wygrana 14–7–1   Eugen Stan (1-3) PTS 6 19.02.2005   Wołów
Wygrana 13–7–1   Wojciech Konczalski (2-0-1) UD 4 19.12.2004   Rzeszów
Remis 12–7–1   Slawomir Ziemlewicz (7-0) PTS 10 26.11.2004   Warszawa Walka o wakujący tytuł mistrza Polski w wadze półśredniej
Przegrana 12–7   Ted Bami (16-2) PTS 8 08.10.2004   Brentwood
Przegrana 12–6   Antonio Lauri (22-3-2) UD 10 09.07.2004   Varese Walka o wakujący tytuł mistrza EBU-EU w wadze półśredniej
Przegrana 12–5   Michael Jennings (22-0) PTS 8 22.05.2004   Widnes
Wygrana 12–4   Mariusz Biskupski (11-1) UD 6 24.04.2004   Dąbrowa Górnicza Zdobył tytuł mistrza Polski w międzynarodowej wadze półśredniej
Wygrana 11–4   Karoly Domokos (1-3-1) UD 6 27.03.2004   Radom
Wygrana 10–4   Virgil Meleg (5-12) UD 6 20.12.2003   Bielsko-Biała
Wygrana 9–4   Vasile Herteg (17-3) KO 6 (10) 06.12.2003   Tarnów
Wygrana 8–4   Allan Vester (24-3-1) KO 1 (6) 04.10.2003   Zwickau
Przegrana 7–4   Jacek Bielski (23-1) MD 6 27.09.2003   Gorzów Wielkopolski
Przegrana 7–3   Malik Cherchari (13-0) PTS 6 12.04.2003   Échirolles
Przegrana 7–2   Mariusz Biskupski (9-1) MD 6 15.02.2003   Zabrze
Wygrana 7–1   Dawid Kowalski (6-1) KO 3 (6) 24.05.2002   Płońsk
Wygrana 6–1   Marek Kvocka (0-17) TKO 2 (6) 04.05.2002   Wrocław
Wygrana 5–1   Artur Atadzhanov (4-3) UD 6 13.04.2002   Bielsko-Biała
Przegrana 4–1   Yuriy Nuzhnenko (8-0) UD 6 24.11.2001   Łódź
Wygrana 4–0   Petr Rykala (0-0) KO 4 (6) 27.10.2011   Pruszków
Wygrana 3–0   Zsolt Gyalog (0-4) TKO 2 (4) 09.06.2001   Kołobrzeg
Wygrana 2–0   Attila Szabo (0-0) TKO 2 (4) 28.04.2001   Inowrocław
Wygrana 1–0   Milan Smetana (0-7) KO 4 17.02.2001   Kołobrzeg Debiut w zawodowym boksie

Lista walk w MMA edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 1-1   Mahmoud Hashad (0-3) TKO (prawy prosty na korpus) 2 2:12 JEB Show 3: Angels of Glory 14.12.2019   Żyrardów
Przegrana 0-1   Marcin Parcheta (0-0) TKO (kopnięcia) 3 3:53 KSW 28: Fighters' Den 04.10.2014   Szczecin Debiut w MMA

Lista walk w kick-boxingu edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 1-1   Rafał Kosiarski Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Jeb Show 3: Angels of Glory 14.12.2019   Żyrardów
Przegrana 0-1   Rafał Dudek Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 DSF Kickboxing Challenge 9 23.06.2017   Nowy Sącz Debiut w kick-boxingu. Zasady K-1

Przypisy edytuj

  1. a b c BoxRec: Rafal Jackiewicz [online], boxrec.com [dostęp 2019-04-17].
  2. Sherdog.com, Rafal [online], Sherdog [dostęp 2019-04-17].
  3. a b Trenuj z Mistrzem – Rafał Jackiewicz – oficjalna strona, fight club. [dostęp 2015-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-28)]. (pol.).
  4. Bonsu vs. Jackiewicz. boxrec.com, 14.09.2008. [dostęp 2010-09-04]. (ang.).
  5. Jackiewicz vs. Rodriguez. boxrec.com, 27.11.2009. [dostęp 2010-09-04]. (ang.).
  6. Zaveck niestety lepszy od Jackiewicza. bokser.org, 04.09.2010. [dostęp 2010-09-04]. (pol.).
  7. Zaveck vs. Jackiewicz. boxrec.com, 04.09.2010. [dostęp 2010-09-04]. (ang.).
  8. Ładny powrót Jackiewicza. bokser.org, 20.11.2010. [dostęp 2010-11-20]. (pol.).
  9. JACKIEWICZ NOKAUTUJE. bokser.org, 5.03.2011. (pol.).
  10. Jackiewicz przegrywa przed czasem z Brookiem. ringpolska.pl. (pol.).
  11. Jackiewicz wygrał w 50. walce. bokser.org, 12.11.2011. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
  12. Jackiewicz znów lepszy od Abisa. bokser.org, 26.05.2012. [dostęp 2012-05-27]. (pol.).
  13. Jackiewicz remisuje w Hamburgu. bokser.org. [dostęp 2012-11-10]. (pol.).
  14. Jackiewicz znokautowany. bokser.org. [dostęp 2013-04-06]. (pol.).
  15. Jackiewicz lepszy od Żeromińskiego. bokser.org. [dostęp 2013-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 października 2013)]. (pol.).
  16. Gala "Obrona Częstochowy": zwycięska walka Jackiewicza. sport.tvp. [dostęp 2013-12-01]. (pol.).
  17. Rafał Jackiewicz przegrał przez kontuzję, pas nie dla Polaka. eurosport.onet. [dostęp 2014-11-23]. (pol.).
  18. Szeremeta wypunktował Jackiewicza. bokser.org. [dostęp 2015-04-18]. (pol.).
  19. Ełk Boxing Night: Rafał Jackiewicz znokautował Michała Syrowatkę. onet.pl. [dostęp 2015-12-19]. (pol.).
  20. Rafał Jackiewicz dołączył do DSF Kickboxing Challenge | MMAROCKS [online], www.mmarocks.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  21. Porażka Rafała Jackiewicza. bokser.org, 2 marca 2019. [dostęp 2019-03-02]. (pol.).
  22. Kamil Surowiec, MMA VIP 4. Krycha UFC zrezygnował z walki. Jackiewicz ma nowego rywala [online], mPress, 27 lutego 2022 [dostęp 2023-07-17] (pol.).
  23. VIP MMA 4: Rafał Jackiewicz dał lekcje boksu i znokautował Kazika Klimat Kartel! [online], MMA PL, 5 marca 2022 [dostęp 2022-03-07] (pol.).
  24. PRIME SHOW MMA, KARTA WALK PRIME 6: PREMIUM. WIDZIMY SIĘ JUŻ 21 PAŹDZIERNIKA W ARENIE TORUŃ. [online], Facebook, 22 września 2023 [dostęp 2023-09-22] (pol.).
  25. Maciej Zimny, Grzegorz Szulakowski bez problemów wypunktował Rafała Jackiewicza w walce na zasadach boksu | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 21 października 2023 [dostęp 2023-10-22] (pol.).
  26. WAKO EUROPEAN CHAMPIONSHIPS. www.wakoweb.com. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)]. (ang.).
  27. Rafał Jackiewicz ("Wojownik") | Boxer Page [online], Tapology [dostęp 2023-10-22] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj