Robert Kuczyński

polski szachista

Robert Kuczyński (ur. 17 kwietnia 1966 w Jeleniej Górze) – polski szachista, arcymistrz od 1993 roku.

Robert Kuczyński
Ilustracja
Robert Kuczyński, 2008
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1966
Jelenia Góra

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

arcymistrz (1993)

Ranking FIDE

2484

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Kariera szachowa edytuj

Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski juniorów: w 1980 w Chełmnie (w kategorii do 17 lat) oraz w 1985 we Wrocławiu (do 20 lat). Oprócz tego, w 1983 r. w Katowicach zajął II miejsce (za Leszkiem Węglarzem) w kategorii do 17 lat. W latach 1985–2001 szesnastokrotnie uczestniczył w finałach mistrzostw Polski. W 1987 r. zdobył tytuł indywidualnego mistrza kraju, poza tym dwukrotnie (1988, 1989) – medale srebrne, jak również dwukrotnie (1986, 1993) – medale brązowe.

Wielokrotnie reprezentował Polskę w rozgrywkach drużynowych, m.in.:

  • sześciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1986, 1988, 1990, 1992, 1994, 1996); medalista: indywidualnie – brązowy (1986 – na V szachownicy)[1],
  • dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1989, 1992); medalista: indywidualnie – brązowy (1992 – na II szachownicy)[2],
  • dwukrotnie na turniejach o Puchar Nordycki (Nordic Cup) (w latach 1985, 1987); dwukrotny medalista: wspólnie z drużyną – srebrny (1987 – na II szachownicy) i brązowy (1985 – na VI szachownicy)[3].

W 1986 osiągnął duży sukces, zwyciężając w turnieju młodych mistrzów w Oakham (przed m.in. Viswanathanem Anandem). W 1988 był drugi w Genewie (turniej B), natomiast w 1991 podzielił II miejsce (wraz z Olegiem Romaniszynem, a za Joelem Lautierem) w memoriale Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju[4]. W 1994 zwyciężył w kołowym turnieju w Legnicy, w 1996 zajął II miejsce (za Andrijem Maksymenką) w Schöneck/Vogtl. (turniej B), natomiast w 1999 podzielił I miejsce w otwartym turnieju w Görlitz, a w 2001 był drugi w Essen.

Trzykrotnie (styczeń 1987 – wraz z Włodzimierzem Schmidtem, styczeń 1988, styczeń 1992) był liderem polskich szachistów na listach rankingowych FIDE.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1992 r., z wynikiem 2525 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za Aleksandrem Wojtkiewiczem) wśród polskich szachistów[5].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj