Short Empire
Short Empire – brytyjska pocztowa i pasażerska łódź latająca opracowana w drugiej połowie lat 30. XX wieku przez przedsiębiorstwo Short Brothers, w odpowiedzi na zamówienie rządu brytyjskiego na wodnosamolot, który zapewniłby łączność pocztową z posiadłościami imperium brytyjskiego w Afryce, Azji i Australii. Konstrukcja samolotu wykorzystana została przy projektowaniu wojskowej łodzi latającej Short Sunderland.
![]() Short S.23 Empire, ok. 1940 roku | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
pocztowa i pasażerska łódź latająca |
Konstrukcja |
czterosilnikowy górnopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga |
5 |
Historia | |
Data oblotu |
4 lipca 1936 |
Lata produkcji |
1936-1940 |
Wycofanie ze służby |
koniec lat 40. XX wieku |
Liczba egz. |
45, w tym: |
Dane techniczne | |
Napęd |
4 silniki gwiazdowe Bristol Pegasus X C (S.23) |
Moc |
każdy: |
Wymiary | |
Rozpiętość |
34,75 m |
Długość |
26,82 m |
Powierzchnia nośna |
139,35 m² |
Masa | |
Własna |
10 659 kg |
Startowa |
18 375 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
322 km/h |
Pułap |
6100 m |
Zasięg |
1200 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
24 siedzące lub 16 leżących | |
Przestrzeń ładunkowa | |
3500 kg | |
Użytkownicy | |
BOAC, Imperial Airways, QANTAS, Royal Air Force, Royal Australian Air Force, TEAL | |
Rzuty | |
![]() |
Pierwszy samolot oblatano 4 lipca 1936 roku i jeszcze w tym samym roku do Imperial Airways trafiły jego pierwsze egzemplarze. Łącznie do 1940 roku wyprodukowano 45 wodnosamolotów w czterech wersjach (S.23, S.26, S.30, S.33), które poza Imperial Airways (od 1939 BOAC) służyły w liniach QANTAS oraz TEAL. Pojedyncze egzemplarze były w czasie II wojny światowej wykorzystywane przez Royal Air Force oraz Royal Australian Air Force. Samoloty Empire zakończyły służbę wkrótce po zakończeniu wojny.
Wodnosamolot był czterosilnikowym górnopłatem o konstrukcji metalowej. Kadłub o podłodziu dwuredanowym mieścił pięcioosobową załogę, 24 pasażerów na miejscach siedzących lub 16 na miejscach leżących oraz 3500 kg ładunku.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1e/Maia_and_Mercury%2C_August_1938_%28Our_Generation%2C_1938%29.jpg/250px-Maia_and_Mercury%2C_August_1938_%28Our_Generation%2C_1938%29.jpg)
Ze względu na stosunkowo niewielki zasięg łodzi latającej, wynoszący 1200 km, kierownik techniczny Imperial Airways, Robert H. Mayo polecił umieszczenie na grzbiecie jednego z samolotów Empire (oznaczonego S.21 Maia) mniejszego wodnosamolotu S.20 Mercury, który po wystartowaniu i wzniesieniu się na odpowiednią wysokość odczepiał się i samodzielnie kontynuował lot z 455-kg ładunkiem poczty, lecąc na odległość 6000 km. Tak połączone samoloty wykonywały loty w latach 1938-1939, 6 października 1938 roku bijąc rekord odległości przelecianej przez wodnosamolot bez lądowania – 9726 km.
Bibliografia edytuj
- Short S-23 Empire. W: Tomasz Makowski: Encyklopedia Multimedialna PWN – Technika.
- Geoffrey Norris: Aircraft Profile #84. Short Empire Boats. All the World's Helicopters and Rotorcraft, 1966. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).