Stanisław Cywiński (inżynier)

polski inżynier, konstruktor lotniczy

Stanisław Cywiński (ur. 31 października 1884 w Iłży, zm. 25 września 1939 w Warszawie) – polski inżynier, konstruktor lotniczy.

Stanisław Cywiński
Data i miejsce urodzenia

31 października 1884
Iłża

Data i miejsce śmierci

25 września 1939
Warszawa

Zawód, zajęcie

inżynier

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Szkołę średnią ukończył we Lwowie. Studia rozpoczął na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Kijowskiego, po roku przenosząc się na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1906 ukończył studia i wyjechał na rok na praktykę zawodową do Szwajcarii do zakładów w Gerlafingen. W trakcie praktyki uzyskał wysokie noty i nagrodę pieniężną. Dzięki tym pieniądzom w 1910 wraz z Czesławem Zbierańskim zbudował swój pierwszy samolot znany jako Zbierański i Cywiński, a zarazem pierwszy latający samolot skonstruowany i zaprojektowany na ziemiach Polskich, którego oblatał Michał Scipio del Campo. W czasie I wojny światowej w Rosji, do Polski wrócił w 1918; pracował w Sekcji Żeglugi Napowietrznej w Ministerstwie Spraw Wojskowych.

W 1920 objął stanowisko kierownika technicznego w zakładach E.Plage & T.Laśkiewicz w Lublinie, a w 1925 przeniósł się do Podlaskiej Wytwórni Samolotów na stanowisko kierownika biura konstrukcyjnego. Brał udział w projektowaniu takich maszyn jak: szybowce Lublin-1 i Lublin-2, samolot PWS-1, PWS-3, PWS-10, PWS-21 i PWS-21 bis oraz PWS-24.

W 1935 przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako szef montażu w Państwowych Zakładach Lotniczych, przy produkcji samolotów PZL P-11c, PZL-23 Karaś i eksportowych PZL P-24.

Zginął z powodu odniesionych ran 25 września 1939 roku w czasie pożaru domu. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 317-4-24,25)[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Cmentarz Stare Powązki: ZARZECCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-10-23].
  2. M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.
  3. M.P. z 1929 r. nr 188, poz. 452 „za zasługi około rozwoju przemysłu wojennego”.

Bibliografia edytuj