Symforian z Autunmęczennik chrześcijański z pierwszych wieków n.e., święty Kościoła katolickiego.

Święty
Symforian z Autun
męczennik
Ilustracja
Męczeństwo św. Symforiana
(mal. Daniel Hallé, 1671).
Data i miejsce śmierci

w II-III wieku
Autun (Galia, Burgundia)

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

22 sierpnia

Patron

dzieci, uczniów, sokolników

Był synem możnego chrześcijanina Faustusa. Otrzymał gruntowne wykształcenie.

Jako młodzieniec został aresztowany przez prokonsula Herakliusza za odmowę kultu bogini Kybele a za wyśmiewanie obrzędów pogańskich i niewyrzeczenie się wiary chrześcijańskiej został ścięty.

Męczeństwo św. Symforiana – malowidło w katedrze w Autun.

Wyrok wykonano pod miastem. Matka umacniała go przed egzekucją słowami, które weszły w Kościele katolickim w liturgii za zmarłych: vita non tollitur, sed mutatur (życie się nie kończy, lecz zmienia).

Co do daty śmierci nie ma zgodności wśród autorów publikacji. Jego męczeństwo opisano dopiero w V wieku. Można spotkać rok ok. 180, w czasach prześladowań chrześcijan za panowania Marka Aureliusza (161-180)[1], rok 251 za panowania Decjusza czy też 257[2] w czasach panowania trzech cesarzy, jak i lata 270-275 w czasie panowania cesarza Aureliana.

Wspomnienie liturgiczne św. Symforiana obchodzone jest 22 sierpnia.

Jest patronem wielu francuskich kościołów, dzieci, uczniów/studentów i sokolników oraz orędownikiem przeciw suszy[1]. Nazwy 27. francuskich miejscowości pochodzą również od imienia tego świętego, m.in. Saint-Symphorien (Cher), Saint-Symphorien-sur-Coise[1].

W 452 roku św. Eufroniusz (zm. ok. 471), ówczesny biskup Autun, przeniósł jego relikwie do bazyliki. Obecnie znajdują się one w Würzburgu[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Symphorianus von Autun. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-01-06]. (niem.).
  2. San Sinforiano di Autun. Enciclopedia dei Santi. [dostęp 2013-01-06]. (wł.).

Bibliografia edytuj