Tadeusz Żółtek

polski szachista

Tadeusz Żółtek (ur. 31 sierpnia 1937 w Mińsku Mazowieckim) – polski szachista, mistrz FIDE od 1980, trener szachowy I klasy od 1989 roku.

Tadeusz Żółtek
Ilustracja
Tadeusz Żółtek, Bydgoszcz 2014
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1937
Mińsk Mazowiecki

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz FIDE (1980)

Ranking FIDE

2112 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

406

Kariera szachowa edytuj

Jako zawodnik związany był ze środowiskiem łódzkim. W barwach klubów "Start" i "Anilana" zdobył pięć medali drużynowych mistrzostw Polski: 3 srebrne (1963, 1976, 1977) oraz 2 brązowe (1964, 1975). Poza tym, w 1979 r. zdobył w Kaliszu brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski w szachach błyskawicznych. Pomiędzy 1966 a 1982 r. siedmiokrotnie wystąpił w finałach indywidualnych mistrzostw Polski, najlepszy wynik osiągając w 1973 r. w Gdyni, gdzie zajął VIII miejsce (w turnieju tym pokonał m.in. wielokrotnych olimpijczyków, mistrzów międzynarodowych Zbigniewa Dodę, Andrzeja Sydora i Jerzego Kostro).

W drugiej połowie lat 90. należał do światowej czołówki szachistów słabowidzących. W 1995 r. zajął IV m. w indywidualnych mistrzostwach Europy, w 1999 r. zdobył w Krynicy tytuł mistrza Europy, natomiast w 2000 r. zajął III m. w rozegranych w Benasque mistrzostwach świata[1]. W latach 1996–2012 pięciokrotnie reprezentował Polskę na Olimpiadach Szachowych Niewidomych, zdobywając wspólnie z drużyną dwa medale: złoty (2004) oraz srebrny (2000)[2]. Oprócz tego, w latach 1998–2005 trzykrotnie uczestniczył w Drużynowych Mistrzostwach Świata Niewidomych, sześciokrotnie zdobywając medale: wspólnie z drużyną – dwa złote (2001, 2005) i brązowy (1998) oraz indywidualnie – dwa złote (1998 – na II szachownicy, 2005 – na II szachownicy) i srebrny (2001 – na III szachownicy)[3]. W 2004 r. wystąpił w drużynie Międzynarodowego Stowarzyszenia Szachistów Niewidomych na olimpiadzie w Calvii, zdobywając 6 pkt w 11 partiach[4].

W 1995 r. zdobył w Olsztynie tytuł mistrza Polski Niewidomych[5], poza tym wielokrotnie zdobywał w finałowych turniejach medale srebrne i brązowe. W 2002 r. zwyciężył w rozegranym w Bydgoszczy turnieju z okazji 50-lecia szachów wśród niewidomych w Polsce[6].

Sukcesy odnosił również w mistrzostwach świata seniorów (zawodników powyżej 60. roku życia), w 1998 r. w turnieju rozegranym w Grieskirchen zajął X miejsce[7], natomiast w 2002 r. w Naumburg (Saale) był dwunasty[8]. W 2006 r. podzielił I-IV m. w mistrzostwach Polski seniorów, rozegranych w Rowach[9].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1973 r., z wynikiem 2370 punktów zajmował wówczas 11. miejsce wśród polskich szachistów[10].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj