Tupac Amaru
Tupac Amaru (ur. 1545, zm. 24 września 1572) – ostatni, dziewiętnasty król i przywódca Inków (Sapa Inca). Uwięziony i stracony (przez ścięcie) przez hiszpańskich kolonizatorów.
 Tupac Amaru, ostatni Inca z Vilcabamby | |
| Sapa Inca (Królestwo Vilcabamba) | |
| Okres |
od 1571 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia |
1545 |
| Data i miejsce śmierci |
24 września 1572 |
| Przyczyna śmierci | |
| Ojciec | |
| Rodzeństwo | |
Jego ojcem był Manco Inca, kapłan rodzimych wierzeń, zdecydowany przeciwnik chrześcijaństwa. W 1571 po śmierci brata Titu Cusi Tupac Amaru objął przywództwo nad Inkami i prowadził partyzancką walkę z Hiszpanami.
Dwieście lat po śmierci Tupaca Amaru jego imię przyjął uznawany za jego potomka José Gabriel Condorcanqui, który jako Tupac Amaru II, podobnie jak przodek, stanął na czele antyhiszpańskiego powstania.
Bibliografia edytuj
- Jarosław Wojtczak: Powstanie Tupaka Amaru. Warszawa: Wydawnictwo Attyka, 2007. ISBN 978-83-7452-017-1.