Vlastimil Hort

szachista niemiecki pochodzenia czeskiego

Vlastimil Hort (ur. 12 stycznia 1944 w Kladnie) – czechosłowacki szachista, od 1985 r. obywatel niemiecki, pretendent do tytułu mistrza świata w szachach.

Vlastimil Hort
Ilustracja
Vlastimil Hort, 2010
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1944
Kladno

Obywatelstwo

Czechosłowacja
RFN
Niemcy

Tytuł szachowy

arcymistrz (1965)

Ranking FIDE

2354 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

245

Kariera szachowa edytuj

 
Vlastimil Hort, Wijk aan Zee 1973

Pierwsze sukcesy odniósł w mistrzostwach Czechosłowacji juniorów, dwukrotnie (w latach 1960 i 1962) zdobywając tytuły mistrza kraju. W roku 1962 otrzymał tytuł mistrza międzynarodowego, a trzy lata później - arcymistrza. W roku 1964 wystąpił w turnieju strefowym w Kecskemét, gdzie podzielił miejsce VII - VIII. W kolejnej eliminacji do mistrzostw świata, turnieju strefowym w Halle w roku 1967 zajął II miejsce i zakwalifikował się do turnieju międzystrefowego w Sousse, w którym podzielił VI - VIII miejsce i wystąpił w dogrywce o jedno miejsce premiowane awansem do meczów pretendentów (w rozegranym w Los Angeles barażu zajął drugie miejsce i nie awansował do grona pretendentów)[1]. Starty w dwóch kolejnych turniejach międzystrefowych (Palma de Mallorca 1970[2] i Petrópolis 1973[3]) również nie przyniosły sukcesu w postaci awansu do meczów pretendentów.

Największy sukces osiągnął w roku 1976, zajmując w turnieju międzystrefowym w Manili III miejsce i zdobywając awans do ósemki pretendentów[4]. Rozegrany w roku 1977 w Reykjavíku ćwierćfinałowy mecz przeciwko Borysowi Spasskiemu zakończył się po bardzo zaciętej walce jego porażką w stosunku 7½ - 8½[5].

W latach 1960–1984 reprezentował Czechosłowację na 11 szachowych olimpiadach, siedmiokrotnie na I szachownicy. Największym sukcesem zakończył się występ w roku 1982 w Lucernie, gdzie wraz z drużyną zdobył srebrny medal olimpijski. W swoim dorobku posiada również dwa medale indywidualne - srebrny (za rezultat 14½ pkt z 18 partii na I szachownicy w roku 1972 w Skopje) oraz brązowy (zdobyty w roku 1962 w Warnie na szachownicy III). Po zmianie obywatelstwa jeszcze trzykrotnie wystąpił na olimpiadach (w latach 1988–1992). Łącznie w turniejach olimpijskich rozegrał 197 partie, zdobywając 125½ pkt[6].

Był pięciokrotnym mistrzem Czechosłowacji (1970, 1971, 1972, 1975, 1977 i 1984)[7] oraz trzykrotnie (1987, 1989 i 1991) zwyciężał w mistrzostwach Niemiec[8]. Od początku swojej szachowej kariery był zawodnikiem bardzo aktywnym. Wystąpił w niezliczonej liczbie turniejów (zwyciężając w ponad 20), m.in. w meczu ZSRR - Reszta świata, rozegranym w roku 1970 w Belgradzie, w którym pokonał na IV szachownicy Lwa Poługajewskiego w stosunku 2½ - 1½[9]. Wielokrotnie występował również na turniejach w Polsce, m.in. trzykrotnie w memoriałach Akiby Rubinsteina, zwyciężając w roku 1977[10].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1977 r., z wynikiem 2620 punktów dzielił wówczas (wspólnie z Lwem Poługajewskim i Michaiłem Talem) 6-8. miejsce na światowej liście FIDE[11].

"Metoda Horta" edytuj

Vlastimil Hort jest autorem oryginalnej metody ustalania wysokości nagród pieniężnych w przypadku dzielenia miejsc (przy równej liczbie punktów z gry), nazwanej jego nazwiskiem (metoda Horta).

Przykład:

  • zawodnicy na miejscach II, III i IV uzyskali w końcowej tabeli równą liczbę punktów z gry; miejsca zostały ustalone na podstawie punktacji pomocniczej, ale regulamin przewidywał podział nagród finansowych wg metody Horta,
  • regulamin przewidywał nagrodę pieniężną za II m. – 2000 zł, za III m. – 1500, zł, za IV m. – 1300 zł (suma tych trzech nagród wynosi 4800 zł),
  • najpierw tę sumę dzieli się na dwie połowy czyli 2×2400 zł; podobnie wszystkie trzy nagrody również dzieli się na dwie połowy, czyli 2×1000, 2×750 i 2×650 zł,
  • pierwszą połówkę nagród rozdziela się sprawiedliwie pomiędzy zainteresowanych czyli 2400:3=800 zł,
  • drugą połówkę sumy nagród otrzymują zawodnicy według kolejności miejsc punktacji pomocniczej; w sumie zawodnik A otrzyma 800+1000=1800 zł, B – 800+750=1550 zł, C – 800+650=1450 zł,
  • ogólna suma pozostaje bez zmian czyli 1800+1550+1450 = 4800 zł.

Dzięki tej metodzie, najwyżej zaszeregowany zawodnik nieco traci z regulaminowej nagrody, a zaszeregowany najniżej – trochę zyskuje.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj