Władysław Pałaszewski

Władysław Pałaszewski (ur. 10 maja 1936 w Obertynie, zm. 31 marca 2024 w Sycowie) – polski siatkarz, medalista mistrzostw Polski jako zawodnik, zdobywca czterech tytułów mistrza Polski jako trener (1972 z Resovią, 1980–1982 z Gwardią Wrocław), sędzia siatkarski.

Władysław Pałaszewski

Data i miejsce urodzenia	10 maja 1936 Obertyn
Data i miejsce śmierci	31 marca 2024 Syców
Informacje klubowe
Klub	Sparta Legnica AZS Wrocław Gwardia Wrocław
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. 1962 Polska 13

Kariera sportowa

Zawodnik

Jego pierwszym klubem była Sparta Legnica, występował także w AZS Wrocław i od 1962 Gwardii Wrocław. Z Gwardią wywalczył wicemistrzostwo Polski w 1964 i brązowy medal mistrzostw Polski w 1965. W 1962 wystąpił w 13 spotkaniach reprezentacji Polski, m.in. na mistrzostwach świata, zajmując z drużyną szóste miejsce.

Trener i sędzia

W czasie gry w Gwardii był równocześnie trenerem żeńskiej drużyny AZS Wrocław, występującej w II lidze (jego zawodniczką była m.in. Wanda Rutkiewicz). W trakcie sezonu 1964/1965 został trenerem męskiej drużyny Gwardii i poprowadził ją do brązowego medalu mistrzostw Polski w 1965 i 1966. Był także asystentem Stanisława Poburki w trakcie przygotowań reprezentacji Polski seniorek przed Igrzyskami Olimpijskimi w Tokio (1964), a także współpracował z Emilianem Sirackim w reprezentacji Polski juniorów, która na mistrzostwach Europy w 1966 zajęła 10. miejsce. W 1968 został pierwszym trenerem reprezentacji Polski juniorów i zajął z nią w 1969 7. miejsce na mistrzostwach Europy, a w 1971 wywalczył wicemistrzostwo Europy. W składzie tej ostatniej drużyny byli m.in. Wojciech Baranowicz, Mirosław Rybaczewski, Alojzy Świderek i Tomasz Wójtowicz.

W sezonie 1971/1972 został trenerem Resovii i zdobył z nią mistrzostwo Polski w 1972 i wicemistrzostwo Polski w 1973. W latach 1973–1975 nie prowadził żadnego zespołu, natomiast prowadził mecze siatkarskie jako sędzia. W tym charakterze uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976) i prowadził tam finał turnieju kobiecego pomiędzy Japonią i ZSRR. Od 1976 był asystentem Jerzego Suchanka jako II trenera Gwardii Wrocław i zdobył w tym charakterze brązowy medal mistrzostw Polski w 1979. Od sezonu 1979/1980 był pierwszym trenerem Gwardii (z Jerzym Suchankiem jako asystentem) i wywalczył z drużyną mistrzostwo Polski w 1980, 1981 i 1982 oraz wicemistrzostwo Polski w 1983 i 1984. Odszedł ze stanowiska po sezonie 1984/1985, w którym jego drużyna zajęła 8. miejsce. Jego zawodnikami we wrocławskim klubie byli m.in. Wojciech Baranowicz, Marek Ciaszkiewicz, Maciej Jarosz, Ireneusz Kłos, Sławomir Skup, Leszek Milewski i Lech Łasko.

W lipcu 1979 prowadził w pięciu meczach reprezentację Polski seniorów - na towarzyskim turnieju w Berlinie, w zastępstwie Aleksandra Skiby, a na igrzyskach olimpijskich w Moskwie (1980) był jego asystentem. W maju 1983 ponownie poprowadził tę drużynę w pięciu spotkaniach - na turnieju w Koszycach, w zastępstwie Huberta Wagnera.

Po zakończeniu kariery trenerskiej pozostał sędzią siatkarskim, pełnił także funkcje kwalifikatora i komisarza zawodów. W siatkówkę grali także jego córka Iwona (reprezentantka Polski juniorek) i syn Tomasz (ligowiec Gwardii Wrocław).

W 1981 został wybrany najlepszym trenerem Dolnego Śląska w Plebiscycie "Słowa Polskiego", a w 2003 uhonorowano go miejscem w Alei Gwiazd Polskiej Siatkówki w Miliczu.

Bibliografia

• Krzysztof Mecner. 80 lat polskiej siatkówki. (b.m.i d. w.)
• Krzysztof Mecner, Mistrzostwa Polski w siatkówce 1929–2010, wyd. PLPS, Warszawa 2011
• Władysław Pałaszewski - wtajemniczony, w: Biuletyn sędziów PZPS, nr 2/2009