Wyspa Świętego Jana
Wyspa Świętego Jana[1][2] [(bułg.) Sweti Iwan (остров Cв. Иван)][3] – leży na Morzu Czarnym w odległości 1 km od wybrzeża Bułgarii[4], w rejonie miasta Sozopol. Towarzyszy jej znacznie mniejsza wyspa Świętego Piotra[5], zwana również wyspą ptaków. W czasach starożytnych pomiędzy wyspami a brzegiem znajdowały się dwie inne wyspy: Milos i Gata. Obecnie są one pod wodą.
 Sweti Iwan – wyspa Świętego Jana | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
0,66 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Bułgarii  | |
 42°26′19″N 27°41′34″E/42,438611 27,692778
| |
Wyspa Świętego Jana jest zamieszkana przez liczne gatunki zwierząt. Cały jej obszar zajmuje obecnie rezerwat przyrody. Można tu znaleźć siedliska ok. 72 gatunków ptaków. Wśród nich 3 gatunków znajdujących się na liście gatunków zagrożonych wyginięciem na świecie, a 15 gatunków zagrożonych wyginięciem w Europie. Na wyspie występują również inne rzadkie gatunki zwierząt, np. mniszka śródziemnomorska z rodziny fokowatych.
Budowle edytuj
W 1884 roku Francuzi zbudowali tu latarnię morską, która ułatwiała żeglugę do zatoki Burgas. Obok znajdują się pozostałości starożytnej, rzymskiej latarni, zbudowanej w II wieku. Na wyspie można zobaczyć ruiny zbudowanego w X wieku klasztoru św. Iwana (św. Jana). Od 1985 prowadzono na wyspie badania archeologiczne. W 2010 roku podczas prac w zrujnowanym klasztorze odnaleziono zamurowany w ołtarzu relikwiarz ze szczątkami św. Jana Chrzciciela[6]. Obecnie na wyspie oprócz ruin klasztoru św. Iwana znaleźć można pozostałości klasztoru "Św. Bogurodica Kaleosa" (trzynawowa bazylika z X w.), cerkwi, rezydencji królewskiej, biblioteki, fragmenty fortyfikacji z bramą i kilka cel mnichów[1].
- Klasztor i relikwie św. Jana Chrzciciela
Klasztor świętego Jana Chrzciciela powstał w X wieku. Fakt, że był on pod specjalną jurysdykcją patriarchy Konstantynopola, daje pewność archeologom, że w znalezionym relikwiarzu, pochodzącym z końca IV wieku, są właśnie relikwie św. Jana Chrzciciela. Jeden z napisów na relikwiarzu brzmi "Św. Jan". Jest jeszcze drugi napis z prośbą do Boga, by miał w opiece człowieka o imieniu Toma. Według archeologów jest to imię osoby, która przywiozła relikwie z Konstantynopola na wyspę. Część relikwii – głowa i ręka świętego – według tradycji znajduje się w Stambule (dawnym Konstantynopolu), stąd archeologów nie dziwi, że ich fragment został przekazany klasztorowi, prawdopodobnie w XI wieku – mówi prof. Popkonstantinow. Zbudowano wtedy cerkiew noszącą imię świętego. Relikwiarz, opieczętowany czerwonym woskiem, był zamurowany w ołtarzu. Do chwili jego otwarcia[7], dokonanego w obecności licznych ekspertów i duchownych w Muzeum Historycznym miasta Sozopol, pieczęć była nienaruszona. W relikwiarzu znajdują się część kości twarzy, palca oraz ząb świętego. Relikwie przekazano patriarchatowi Bułgarskiej Cerkwi Prawosławnej, który ma podjąć decyzję o nowym miejscu ich wystawienia[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Bułgarskie “relikwie” Jana Chrzciciela pochodzą z I wieku?. Archeologia biblijna, 2012-06-17. [dostęp 2014-03-19]. (pol.).
- ↑ IAR: Odnalezione szczątki należały do Jana Chrzciciela?. TVP, 2012-06-15. [dostęp 2014-03-19]. (pol.).
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo Geograficzne Świata. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010-02-24, s. 259. ISBN 978-83-254-0463-5. (pol.).
- ↑ Rossina Kostova, Kazimir Popkonstantinov, Tom Higham. Relics of the Baptist: Scientific research planned for the finds excavated in Sozopol, Bulgaria in 2010 (Radiocarbon Dating, DNA testing). „e-book”. (ang.).
- ↑ Bulgaria Archaeology: Excavation and restoration of St Ivan island near Sozopol financed by Norway. Sofia Echo, 2010-08-09. [dostęp 2014-03-19]. (ang.).
- ↑ a b Relikwie Jana Chrzciciela odnalezione. tvn24. [dostęp 2010-08-08]. (pol.).
- ↑ Relacja filmowa BBC z otwarcia relikwiarza. BBC. [dostęp 2010-08-08]. (ang.).