Zbigniew Grochal
Zbigniew Grochal (ur. 3 czerwca 1944 w Czechowicach-Dziedzicach) – polski aktor, dziennikarz, pedagog.
| Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1944 |
|---|---|
| Zawód |
aktor, dziennikarz, pedagog |
| Lata aktywności |
od 1964 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1966-1977) Teatr Nowy w Poznaniu (od 1977) | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
W 1966 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie[1]. W 2006 uzyskał stopień doktora sztuk teatralnych na podstawie pracy pt. Ignacy - zagłuszanie lęku trwa, której promotorem była profesor Anna Polony[2]. Rozprawa była poświęcona roli Króla Ignacego w Iwonie, księżniczce Burgunda Witolda Gombrowicza w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (2000)[3].
Zadebiutował 16 lutego 1964 rolą Górala w Cudzie mniemanym, czyli Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego. W latach 1966–1977 pracował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Od 1977 pracuje w Teatrze Nowym w Poznaniu, gdzie wystąpił w kilkudziesięciu rolach w spektaklach takich reżyserów jak Izabella Cywińska, Janusz Wiśniewski, Janusz Nyczak, Jerzy Satanowski, Eugeniusz Korin, Krzysztof Warlikowski, Krzysztof Babicki, Erwin Axer i Piotr Kruszczyński[4].
Pod koniec lat 90. XX wieku był ostatnim redaktorem naczelnym nieistniejącego już Radia Obywatelskiego Poznań. Wykładowca w Zakładzie Dziennikarstwa Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM[5], Katedrze Wokalistyki Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu (1988−2014), Katedrze Strategii Marketingowych Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu oraz na Wydziale Artystycznym Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu[3]. Emerytowany profesor Akademii Muzycznej w Poznaniu oraz aktualnie profesor Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu.
Laureat Nagrody Metropolity Poznańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury chrześcijańskiej, Nagrody Marszałka Województwa Wielkopolskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru (2002)[4], Złotej Odznaki za działalność na rzecz Ludzi Niepełnosprawnych, III Nagrody Vox Populi w 8. edycji plebiscytu „Mistrz Mowy Polskiej” oraz Medalu ”Labor Omnia Vincit” Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego za krzewienie idei pracy organicznej.
Odznaczenia edytuj
- Złota Odznaka ZNP.
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego.
- Złoty Krzyż Zasługi.
- Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[5].
- statuetki Hipolita Cegielskiego.
Filmografia edytuj
- 1968: Ostatni po Bogu
- 1976: Olśnienie
- 1981: Limuzyna Daimler-Benz
- 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy
- 1996: Poznań 56
- 2004: M jak miłość
Linki zewnętrzne edytuj
- Zbigniew Grochal w bazie Filmweb
- Zbigniew Grochal w bazie filmpolski.pl
- Zbigniew Grochal w bazie IMDb (ang.)
Przypisy edytuj
- ↑ Zbigniew Grochal [online], Poznańskie Archiwum Historii Mówionej [dostęp 2022-06-27] (pol.).
- ↑ Ignacy - zagłuszanie lęku trwa w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2018-05-31].
- ↑ a b Zbigniew Grochal - rozmowa niekontrolowana, „epoznan.pl” [dostęp 2018-05-31] (ang.).
- ↑ a b Zbigniew Grochal, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2018-05-31].
- ↑ a b Dr Zbigniew Grochal » Zakład Dziennikarstwa, „Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM w Poznaniu”, 21 kwietnia 2017 [dostęp 2018-05-31] (pol.).