Ziemia kaliska (łac. Terra Calisiensis) – jednostka terytorialna średniowiecznego państwa polskiego, w dorzeczu górnej i środkowej Warty. W czasach nowożytnych wschodnia część Wielkopolski właściwej, współcześnie synonim Kaliskiego.

Ziemia kaliska
Terra Calisiensis
Herb
Herb
Państwa

 Polska

Stolica

Kalisz

Ważniejsze miejscowości

Gniezno

Położenie na mapie
Mapa ziemi kaliskiej
Ziemia kaliska, WIelkopolska i inne krainy historyczne Polski na tle współczesnych granic administracyjnych
Położenie województw poznańskiego i kaliskiego I Rzeczypospolitej na tle współczesnego podziału administracyjnego

W 1138 r. ziemia kaliska weszła w skład dzielnicy senioralnej, a następnie od 1173 r. należała do seniora Mieszka III Starego. W wyniku buntu przeciw niemu w latach 1177–1181 ziemią kaliską władał Kazimierz II Sprawiedliwy. W niespełna rok po zjeździe łęczyckim, w I połowie 1181 r. Mieszko III Stary przejął ziemią kaliską.

Po 1314 r. ziemia została włączona do województwa kaliskiego.

Herb edytuj

Jan Długosz zawarł opis herbu ziemi kaliskiej w dziele z lat 1464–1480, gdzie napisał:

Calisiensis terra quarta in ordine, que caput zambronis coronatum, circulo ex naribus pendente, in tabula scacali portat in campo partim albo partim rubeo.

Jan Długosz w łacinie[1]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Insigniorum clenodiorum Regis et Regni Polonie descriptio. W: Jan Długosz: Insignia seu Clenodia Regis et Regni Poloniae. Z kodeksu kórnickiego wydał dr. Z. Celichowski. Poznań: 1885, s. 16.