Zjednoczone Prowincje Niderlandów
Zjednoczone Prowincje Niderlandów – nazwa obszaru obejmującego dzisiejszą Belgię, Holandię i Luksemburg wraz z fragmentami północnej i wschodniej Francji (przy granicy ze Szwajcarią) należące od 1477 roku do Habsburgów austriackich.
| 1477–1556 | |||||
| |||||
| Ustrój polityczny | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Data powstania |
1482 | ||||
| Data likwidacji |
1556 | ||||
| Waluta | |||||
| Język urzędowy | |||||
| |||||
Położenie na mapie świata  | |||||
| 50,8467°N 4,3547°E/50,846700 4,354700 | |||||
Tworzyło je 17 prowincji luźno ze sobą powiązanych. Duże znaczenie odgrywało przedstawicielstwo stanowe – Stany Generalne. Były to prowincje bogate ze względu na dobrą politykę wewnętrzną niekrępującą przedsiębiorczości. Cesarz Karol V popierał rozwój gospodarczy Niderlandów, gdzie szybko docierały nowinki religijne. Niderlandy były jednym z najbogatszych terenów w Europie, więc monarcha tolerował dla własnych korzyści rozszerzanie się reformacji. Po podziale imperium Karola V, jego syn Filip II otrzymał Niderlandy, zwane odtąd Niderlandami Hiszpańskimi.