Écu
Écu – złote i srebrne monety francuskie będące w obiegu w różnych okresach historycznych.
Za najwcześniejszą uznaje się écu d'or – monetę złotą wprowadzoną w 1266 przez Ludwika IX, a mającą wartość nominalną 120 denarów turońskich (względnie 20 soli turońskich). Monety te, o wadze ponad 4 g bito następnie za panowania Filipa VI (1328-50). Nowe typy écu wypuszczano (od 1422) za Karola VI i Karola VII (tzw. écu à la couronne) oraz za Ludwika XI (écu au soleil)[1].
Na ich wzór bito w XIV wieku pierwsze złote monety w Niemczech (tzw. Kaiserschilde). Od 1475 écu dostosowano do standardu dukata. Ostatnie złote monety emitowała za panowania Ludwika XIV mennica paryska w 1654.
W XVII i XVIII wieku była to już tylko duża moneta srebrna, emitowana pierwszy raz za Ludwika XIII w 1641 i będąca francuskim odpowiednikiem talara. Dla odróżnienia nazywano ją écu blanc lub écu d'argent. Srebrny écu równy był początkowo 3 liwrom bądź 60 solom; w XVIII wieku – już 6 liwrom. Wypuszczano go aż do 1795, ale w obiegu znajdował się do 1834 roku.
Przypisy edytuj
- ↑ C. C. Chamberlain: Guide to Numismatics. London 1965, s. 52n.
Bibliografia edytuj
- Helmut Kahnt: Das grosse Münzlexikon von A bis Z. Regenstauf 2005