Édouard Lartet
Édouard Armand Isidore Hippolyte Lartet[1] (ur. 15 maja 1801[2] lub w kwietniu 1801 w Saint-Guiraud[1] lub Castelnau-Babareus[2], zm. 29 stycznia[2] 1871 w Seissan[1]) – francuski paleontolog, geolog i archeolog[1].
Ukończył prawo na Uniwersytecie w Tuluzie w 1820[2]. W latach 30., kiedy prowadził praktykę prawnicza, jeden z jego klientów podarował mu kieł mastodonta, co rozbudziło jego zainteresowanie prehistorią[2]. W 1836 w Sansan odkrył fragment szczęki naczelnego, którego nazwał Protophitecus antiquus[2]. Znalezisko to wzbudziło duże kontrowersje w czasach przeddarwińskich[2].
Prowadził wykopaliska na terenie Francji, koncentrował się na stanowiskach paleolitycznych m.in. w jaskiniach w rejonie Dordogne[1]. Do najbardziej znanych badanych przezeń stanowisk należą Aurignac, Le Moustier, Lez Eyzies i La Madeleine[3][1]. Swoje badania prowadził dzięki wsparciu finansowemu angielskiego przedsiębiorcy, Henry'ego Christy[1]. Współpracował z innym francuskim archeologiem, de Perthesem[2].
Jest autorem pierwszej periodyzacji paleolitu – podzielił go na 4 okresy na podstawie kryteriów paleontologicznych[potrzebny przypis]. Uważał, że można wydzielić fazy dzięki zmianom w wyglądzie artefaktów i towarzyszących im szczątków organicznych[potrzebny przypis].
Odkrył najstarsze wówczas znane zabytki sztuki paleolitycznej[1]. Od 1869 (lub 1868[2]) do śmierci był tytularnym profesorem paleontologii w muzeum Jardin des Plantes[1]. Otrzymał oficerski krzyż Orderu Legii Honorowej[2]. Jego syn, Louis Lartet, również był znanym paleontolgiem[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i Eduard Latret, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-01-30] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Edouard Lartet [online], British Museum [dostęp 2023-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-08] (ang.).
- ↑ Édouard Lartet (1801-1871) [online], Aux sources de l'Archéologie nationale [dostęp 2023-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-30] (ang.).