Łęgowo (województwo pomorskie)

wieś w województwie pomorskim

Łęgowo (niem. Langenau[1]) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański nad rzeką Kłodawą przy drodze krajowej nr 91.

Artykuł 54°13′33″N 18°38′33″E
- błąd 38 m
WD 54°15'N, 18°36'E, 54°13'35.08"N, 18°38'33.97"E
- błąd 20921 m
Odległość 4 m
Łęgowo
— wieś —
Ilustracja
Kościół św. Mikołaja w Łęgowie
Państwo  Polska
Województwo  pomorskie
Powiat gdański
Gmina Pruszcz Gdański
Liczba ludności  2850
Strefa numeracyjna 58
Kod pocztowy 83-031
Tablice rejestracyjne GDA
SIMC 0169236
Położenie na mapie gminy wiejskiej Pruszcz Gdański
Mapa konturowa gminy wiejskiej Pruszcz Gdański, na dole znajduje się punkt z opisem „Łęgowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Łęgowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Łęgowo”
Położenie na mapie powiatu gdańskiego
Mapa konturowa powiatu gdańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Łęgowo”
Ziemia54°13′33″N 18°38′33″E/54,225833 18,642500
Multimedia w Wikimedia Commons

Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Łęgowo. W latach 1945–1998 miejscowość należała do województwa gdańskiego.

We wsi miał siedzibę Ośrodek Kultury, Sportu i Rekreacji Gminy Pruszcz Gdański. 9 października 2009 r. na terenie ośrodka otwarto Salę Kinowo-Teatralną im. Władysława Starewicza, ale w 2011 cały ośrodek został przeniesiony do Cieplewa; jego budynek natomiast przeznaczono na świetlicę wiejską.

HistoriaEdytuj

Wieś, lokowana w 1302 roku, aż do I rozbioru Polski była własnością oliwskich cystersów (darowizna wojewody pomorskiego), a opiekę duszpasterską nad miejscową parafią cystersi sprawowali aż do ok. 1830 r.

W 1656 r. w rejonie miejscowości kwaterował król Jan Kazimierz. Swój obóz miał tu wcześniej założyć również król Stefan Batory.

W latach 1773–1918 Łęgowo podlegało administracji zaboru pruskiego. Pod koniec tego okresu w Łęgowie były szkoły katolicka i protestancka, strażnik kolei żelaznej i bitego traktu, kowali 3 gwoźdz. 1, rzeźników 3, piekarzy 2.[2]

W drugiej połowie XIX wieku Georg Friedrich Abegg oraz Johannes Carl Kiesow z Gdańska znaleźli tu szczątki mamuta. W 1897 w miejscowości znajdowały się trzy zajazdy.

W 1919 Łęgowo znalazło się na terenie Wolnego Miasta Gdańska. W 1925 r. miejscowość otrzymała własny herb, przedstawiający czarnego orła mieczowego z herbu Prus Zachodnich, posiadającego na piersiach dwie tarcze herbowe – pierwszą z herbem Gdańska, drugą – z trzema złotymi kulami pod koroną, nawiązującymi do patrona miejscowego kościoła św. Mikołaja.

1 września 1939 Łęgowo zostało włączone do niemieckiej III Rzeszy. Wiosną 1945 roku znalazło się ponownie w Polsce.

TransportEdytuj

Transport publiczny obsługiwany jest przez firmę Przewozy Regionalne za pośrednictwem przystanków w Cieplewie i w Różynach. Komunikację drogową zapewniają linie autobusowe nr 3 (Gdańsk – Pszczółki), 50 (Gdańsk – Tczew), 842 (Pruszcz Gdański – Łęgowo – Wojanowo – Jagatowo) oraz 844 (Pruszcz Gdański – Żuławka). Na północny zachód od Łęgowa znajduje się węzeł drogowy Rusocin (A1 i S6).

ZabytkiEdytuj

Według rejestru zabytków NID[3] na listę zabytków wpisany jest kościół parafialny pw. św. Mikołaja, 1419, XVIII–XIX w., nr rej.: 200 z 23.02.1962.

Wspólnoty wyznanioweEdytuj

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  2. ↑ Łęgowo (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 658.
  3. ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 2020-09-30. s. 34. [dostęp 2017-01-15].
  4. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-05].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Łęgowo_(województwo_pomorskie)&oldid=58884910”