Łacinka białoruska

wariant łacinki zawierający 9 liter specjalnych

Łacinka białoruska, łacinka (biał. лацінка, łacinka) – wariant alfabetu łacińskiego, który został przystosowany do zapisu języka białoruskiego.

Współczesna łacinka białoruska oparta jest o alfabet łaciński, używany w Rzeczypospolitej Obojga Narodów z dodatkiem znaków charakterystycznych dla alfabetu husyckiego oraz litery ŭ.

Drogowskaz w Mińsku
Podręcznik szkolny autorstwa Bronisława Taraszkiewicza wydany w Wilnie w 1931 roku
Książka Romualda Ziemkiewicza poświęcona Janowi Barszczewskiemu, wydana w Wilnie w 1911 roku
Pierwszy numer "Mużyckiej Praudy" Konstantego Kalinowskiego (1863), jeden z pierwszych przykładów użycia łacinki białoruskiej

Po upadku Związku Radzieckiego i uzyskaniu niepodległości przez Białoruś rozpoczęto pracę nad przywróceniem łacinki do zapisu języka białoruskiego, ale używana jest ona bardzo rzadko. Posługuje się nią na przykład środowisko skupione wokół tygodnika „Nasza Niwa” i pisma Arche oraz zespół N.R.M. - większość tytułów ich płyt i piosenek jest zapisana właśnie łacinką.

Alfabet edytuj

Litera Wymowa
A   a a
B   b b
C   c c; w wersji miękkiej - przed i - dźwięk wymawiany jak cj w końcówce -cja
Ć   ć dźwięk wymawiany jak „syczące” cj
Č   č cz (zawsze twarde)
D   d d (zawsze twarde)
E   e e
F   f f
G   g g
H   h dźwięczne h
I   і i; po spółgłosce a przed samogłoską tylko jako znak zmiękczenia
J   j j
K   k k
L   l jak polskie miękkie l
Ł   ł kresowe (welaryzowane) ł
M   m m
N   n n; w wersji miękkiej (przed i), jak ń
Ń   ń ń
O   o o
P   p p
R   r r (zawsze twarde)
S   s s; w wersji miękkiej - przed i - dźwięk wymawiany jak sj w końcówce -sja
Ś   ś dźwięk wymawiany jak „syczące” sj
Š   š sz (zawsze twarde)
T   t t (zawsze twarde)
U   u u
Ŭ   ŭ u[1] niezgłoskotwórcze
V   v w
Y   y y
Z   z z; w wersji miękkiej (przed i), dźwięk wymawiany jak zj w końcówce -zja
Ź   ź dźwięk wymawiany jak „syczące” zj
Ž   ž ż (zawsze twarde)
Dwuznaki
Ch   ch ch
Dz   dz dz; w wersji miękkiej (przed і), dźwięk wymawiany jak dzj w końcówce -dzja
  dźwięk wymawiany jak „syczące” dzj
  (zawsze twarde)

Transliteracja tekstu z cyrylicy na łacinkę edytuj

Samogłoski
Cyrylica na początku wyrazu; po samogłosce po spółgłosce po miękkim znaku; po apostrofie po spółgłosce л
а a a - a
э e e - e
і i i ji i
о o o - o
у u u - u
ы - y - y
я ja ia ja a
е je ie je e
ё jo io jo o
ю ju iu ju u
Spółgłoski
Cyrylica Normalnie przed ь; przed: п, б, в, ф, м, с, з, ц, дз, л, н + я, е, ё, ю, ь
б b b
в v v
г h, w wyrazach obcych g h, w wyrazach obcych g
д d -
ж ž -
з z ź
й j j
к k k
л ł l (także przed і, я, е, ё, ю)
м m m
н n ń
п p p
р r -
с s ś
т t -
ў ŭ ŭ
ф f f
х ch ch
ц c ć
ч č -
ш š -
ь - -
' - -

Przykład literacki edytuj

Wiersz Natalli Arsieńniewy pt. „Mahutny Boża

Cyrilica:

Магутны Божа

Магутны Божа, ўладар сусьветаў,
Вялікіх сонцаў і сэрц малых!
Над Беларусяй ціхай і ветлай
Рассып праменьні свае хвалы.
Дай спору ў працы штодзённай шэрай,
На лусту хлебу, на родны край,
Павагу, сілу і веліч веры
У нашу праўду, у прышласьць - дай!
Дай урадлівасьць жытнёвым нівам,
Учынкам нашым пашлі ўмалот!
Зрабі свабоднай, зрабі шчасьлівай
Краіну нашу і наш народ!
Łacinka:

Mahutny Boža

Mahutny Boža, ŭładar suśvietaŭ,
Vialikich soncaŭ i serc małych!
Nad Biełarusiaj cichaj i vietłaj
Rassyp pramieńni svaje chvały.
Daj sporu ŭ pracy štodzionnaj šeraj
Na łustu chlebu, na rodny kraj,
Pavahu, siłu i vielič viery
U našu praŭdu, u pryšłaść – daj!
Daj uradlivaść žytniovym nivam,
Učynkam našym pašli ŭmałot!
Zrabi svabodnaj, zrabi ščaślivaj
Krainu našu i naš narod!
Tłumaczenie

Wszechmocny Boże

Wszechmocny Boże, władco Wszechświata,
Wielkich słońc i małych serc!
Nad Białorusią cichą i życzliwą
Rozsyp promienie swojej chwały.
Daj zapał w pracy codziennej szarej,
Na pajdę chleba, na ojczysty kraj,
Powagę, siłę i wielkość wiary
W naszą prawdę, w przyszłość - daj!
Daj urodzaj żytnym niwom,
Uczynkom naszym ześlij plony!
Uczyń wolną, uczyń szczęśliwą
Naszą krainę i naród nasz!

Przypisy edytuj

  1. Zasady pisowni i interpunkcji. [dostęp 2010-01-08].

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj