Łosośna (dopływ Niemna)
Łosośna[1] (biał. Ласосна) – rzeka II rzędu w Polsce i na Białorusi o długości 46 km (w tym 24 km w granicach Polski), lewy dopływ Niemna[2][3]. Ma spadek około 75 metrów. Kierunek ma płn., długość 35 dawnych wiorst, brzegi wysokie; mało spławna. Meandruje przez podmokłe łąki i tereny zadrzewione. Charakteryzują ją bystrza, szerokie płycizny, dołki na ostrych zakrętach, zwaliska[4]. Na brzegach jej w 1837 r. znaleziono kości mamuta[5]. Dopływy z prawej strony: Przerwa, Podlipka, Kamionka; z lewej: Krutyszka, Tatarka[6].
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 46 (w Polsce – 23.9) km |
| Powierzchnia zlewni |
468 km² |
| Średni przepływ |
2,8 m³/s u ujścia do Niemna |
| Źródło | |
| Miejsce | w pobliżu wsi Malawicze Dolne |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Niemen |
| Miejsce |
na zachodnich obrzeżach Grodna |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Rzeka początek swój bierze w pobliżu wsi Malawicze Dolne (kilka kilometrów od źródeł Sokołdy, na granicy zlewni - dorzecza Niemna i Wisły)[7]. Rzeka ma bardzo silny prąd i twarde piaszczysto-kamienne i żwirowe dno. Bieg jest bardzo kręty, silnie meandrujący poniżej ujścia rzeki Przerwa, liczne tamy bobrowe. Jej szerokość przy ujściu wynosi 20 metrów, a na polskim odcinku około 3 m przy głębokości od 0,2–1,5 m. Granicę polsko-białoruską przecina koło wsi Bruzgi. Na rzece w 2004 r. zbudowano Zbiornik Kuźnica Białostocka (przy maksymalnym poziomie spiętrzenia obejmuje 53 tys. m³ i głębokość maksymalną 1,9 m).
Główne dopływy: Tatarka z Popilją (lewy), Przerwa[8] (prawy), Kamionka (prawy).
W Dolinie Łosośny, w Puciłkach odbywają się doroczne Międzynarodowe Plenery Malarskie „Dolina Łosośny”[9].
Charakterystyka łowiska edytuj
Rzeka Łosośna wraz z dopływem rzeką Przerwą na całej długości stanowi krainę pstrąga (pstrąga Sokólszczyzny)[10], natomiast Zbiornik Kuźnica Białostocka posiada cechy jeziora typu linowo – szczupakowego. Do ważniejszych gatunków należą: pstrąg potokowy, szczupak, okoń, jelec, karaś srebrzysty, karp, leszcz, miętus, płoć oraz lin[11].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Polska nazwa za Informatorem PZW Okręg Mazowsze.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 151, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Leonard Drożdżewicz, Z DOLINY ŁOSOŚNY, ZNAD ŻEJMIANY, CZARNEJ HAŃCZY, ŁOSOŚNY – DO NIEMNA, „Znad Wilii”, nr 3 (83) z 2020 r., s. 86-91. [1] [2]
- ↑ Paweł M., Łosośna - odcinek przygraniczny [online].
- ↑ Łosośna [online], artsandculture.
- ↑ Jamiński Zespół Indeksacyjny, Miejscowości Suwalszczyzny i ziem przyległych w końcu XIX wieku, https://jzi.org.pl/miejscowosci-suwalszczyzny/l-2/#Lososna
- ↑ Łosośna Indentyfikator obiektu: [3], [4]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 224, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ IV Międzynarodowy Plener Malarski „Dolina Łosośny” [online], Wilnoteka [dostęp 2023-03-13] (pol.).
- ↑ Kto złowił największego pstrąga? [FOTO] [online], isokolka.eu [dostęp 2023-03-28] (pol.).
- ↑ http://www.pzw.bialystok.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=90:rzeka-wokuszanka-obwod-rybacki-nr-1&catid=42:owiska&Itemid=81
Literatura edytuj
- Блакітная кніга Беларусі. – Мн.:БелЭн, 1994.
- Agata Lewandowski, Łosośna – dolina nieznana…, „Znad Wilii”, nr 3(79) z 2019 r., s. 58-64 [5] [6].
- Antologia Doliny Łosośny http://193.0.118.54/search/query?term_1=Antologia+Doliny+%C5%81oso%C5%9Bny&theme=nukat.
- Leonard Drożdżewicz, Z Doliny Łosośny, „Znad Wilii”, nr 4 (52) z 2012 r., s. 156, [7], [dostęp 2020-12-17] (pol.).
- Jan Łaski, DOLINA ŁOSOŚNY, „Znad Wilii”, nr 4 (76) z 2018 r., s. 150, ISSN 1392-9712, http://www.znadwiliiwilno.lt/wp-content/uploads/2019/02/Znad-Wilii-4-76-1.pdf.
