Łuk Triumfalny w Paryżu
Łuk Triumfalny (fr. Arc de triomphe, Arc de triomphe de l’Étoile) – monumentalny pomnik w formie łuku triumfalnego stojący na placu Charles’a de Gaulle’a w Paryżu (dawniej place de l’Étoile, plac Gwiazdy). Znajduje się w 8. dzielnicy, na zachodnim skraju Pól Elizejskich (Avenue des Champs-Élysées). Jest to ważny element architektury Paryża, stanowiący zakończenie perspektywy Pól Elizejskich. Łuk został zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku dla uczczenia tych, którzy walczyli i polegli za Francję w czasie wojen rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich.
| ||
 nr rej. PA00088804
| ||
| ||
| Państwo |  Francja
| |
| Region |  Île-de-France
| |
| Miejscowość | Paryż | |
| Miejsce | Place Charles-de-Gaulle | |
| Typ pomnika | łuk triumfalny | |
| Styl architektoniczny | klasycyzm | |
| Projektant | Jean Chalgrin[1] | |
| Całkowita wysokość | 51 m | |
| Data budowy | 1806–1836 | |
Położenie na mapie Paryża  | ||
Położenie na mapie Francji  | ||
Położenie na mapie Île-de-France  | ||
 48°52′25″N 2°17′42″E/48,873611 2,295000
| ||
HistoriaEdytuj
 |
Ta sekcja od 2019-11 wymaga uzupełnienia informacji. |
Budowę łuku z białego wapienia rozpoczęto w 1806, na zlecenie Napoleona i z przerwami prowadzono do ukończenia w 1836, za panowania Ludwika Filipa I. Projektantem architektury był Jean François Chalgrin, dekorację rzeźbiarską wykonał François Rude. Z biegiem lat pomnik uległ degradacji i został po raz pierwszy wyczyszczony w 1966[2].
CharakterystykaEdytuj
Bryła łukuEdytuj
Jest to budowla empirowa, w formie jednoarkadowego rzymskiego łuku triumfalnego.
- Wysokość: 51 m
- Szerokość: 44,9 m
- Liczba stopni prowadzących na platformę widokową: 284
Na łuku znajdują się 4 znaczne reliefy:
- Marsylianka (inna nazwa Wymarsz ochotników w 1792) - wykonał François Rude (1833-1835)
- Triumf 1810 (fr. Le Triomphe de 1810) - wykonał Jean-Pierre Cortot (1787-1843), przedstawia Napoleona w stroju antycznym, koronowanego przez boginię zwycięstwa Victorię.
- Obrona Francji przed koalicją 1814 - wykonał Antoine Etex (1808-1888)
- Pokój (fr. la Paix) - wykonał Antoine Etex
Fryz obiegający Łuk Triumfalny przedstawia wymarsz i powrót w chwale armii francuskiej. Przedstawiono także w mniejszej formie sceny z wielu znanych bitew.
Nazwiska zapisane na łukuEdytuj
Na łuku wyryto nazwiska 660 oficerów napoleońskich, w tym 7 Polaków. Są to:
- gen. Józef Grzegorz Chłopicki (ur. w 1771 r. w Kapustyniach na Wołyniu) - zapisany jako KLOPICKY
- gen. Jan Henryk Dąbrowski (ur. w 1755 r. w Pierzchowcu koło Bochni) - DOMBROWSKY
- gen. Karol Otto Kniaziewicz (ur. w 1762 r. w Asseiten w Kurlandii) - KNIAZIEWICZ
- gen. Józef Feliks Łazowski (ur. w 1759 r. w Lunéville we Francji) - LASOWSKI
- marsz. Cesarstwa Francuskiego, książę Józef Antoni Poniatowski (ur. w 1763 r. w Wiedniu w Austrii) - PONIATOWSKY
- bryg. Józef Sułkowski (ur. w 1773 r., dokładne miejsce urodzenia nie jest znane, wychowywał się w Rydzynie w Leszczyńskiem) - SULKOSKY
- gen. Józef Zajączek (ur. w 1752 r. w Kamieńcu Podolskim) - ZAYONSCHECK
Na pamiątkę napoleońskich zwycięstw wyryte są także nazwy pięciu obecnych polskich miast, są to:
- Gdańsk (oblężenie, marzec - maj 1807) - DANTZIG
- Ostrołęka (bitwa, luty 1807) - OSTROLENKA
- Pułtusk (bitwa, 26 grudnia 1806) - PULTUSK
- Heilsberg – Lidzbark Warmiński (bitwa, 10 czerwca 1807) - HEILSBERG
- Wrocław (zdobycie miasta, 29 grudnia 1806) - BRESLAW
Grób Nieznanego ŻołnierzaEdytuj
Pod łukiem znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza, którego Płomień Pamięci (fr. Flamme du Souvenir)[3] jest symbolicznie rozpalany każdego wieczora oraz niewielkie muzeum poświęcone historii tego obiektu.
Pozostałe łuki w ParyżuEdytuj
Oprócz ww. Łuku Triumfalnego, w Paryżu znajduje się nieco starszy łuk triumfalny Arc du Carrousel (również ufundowany przez Napoleona I), położony na terenie Luwru (u wejścia do ogrodów Tuileries). Istnieje także nowoczesny łuk triumfalny Grande Arche, zamykający oś Pól Elizejskich, położony poza Sekwaną, a tym samym już poza granicami Paryża (w dzielnicy La Défense).
GaleriaEdytuj
Łuk Triumfalny
Łuk Triumfalny w 1939
Łuk Triumfalny ozdobiony flagami na Wyzwolenie Paryża w sierpniu 1944
Tablica z nazwami miejsc zwycięstw
Relief Triumf Napoleona
Relief Marsylianka
Na obrazie Aleksandra Jędrzejewskiego „Paryż”
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ 1812 Wojna Światów Napoleon rusza na Moskwę. „Ale Historia Extra”. 1, s. 91, listopad 2012. Warszawa: AGORA SA. ISSN 2299-5064.
- ↑ Notice "I restauri dell'Arco di Trionfo a Parigi" - BCIN, www.bcin.ca [dostęp 2020-03-19] (fr.).
- ↑ La visite de l’Arc de Triomphe (fr.). [dostęp 6 października 2008].