Śmiechu warte

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 17 lip 2024. Od tego czasu wykonano 3 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Śmiechu wartepolski program rozrywkowy emitowany od 4 maja 1994 do 16 maja 2009[1] na antenie TVP1, oparty na japońskim formacie Kato-chan Ken-chan gokigen terebi emitowanym na antenie TBS, na amerykańskiej licencji ABC (tu odpowiednik nosił nazwę America's Funniest Home Videos)[potrzebny przypis].

Śmiechu warte
Ilustracja
Tadeusz Drozda, prowadzący w latach 1994–2004
Rodzaj programu

rozrywkowy

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Prowadzący

zobacz sekcję Prowadzący

Data premiery

4 maja 1994 TVP Szczecin[potrzebny przypis]
3 lipca 1994[potrzebny przypis] TVP 1

Lata emisji

1994–2009[a]

Liczba odcinków

646[potrzebny przypis]

Czas trwania odcinka

ok. 25 minut

Format nadawania

4:3

Produkcja
Produkcja

TVP Szczecin

Reżyseria

Leszek Szopa (1994–2008)
Dariusz Goczał (2008–2009)

Stacja telewizyjna

TVP1 i TVP Szczecin[potrzebny przypis]

W 1998 roku program zdobył drugie miejsce w Telekamerach Tele Tygodnia w kategorii Rozrywka.

Charakterystyka programu

edytuj

W programie przedstawiano i oceniano zabawne lub niezwykłe fragmenty domowych i amatorskich nagrań wideo, zgłaszanych do programu przez samych autorów. Nagrania pierwszych 4 odcinków miały miejsce na początku maja 1994[2]. Program po raz pierwszy został wyemitowany 4 maja 1994. Początkowo był nadawany w niedziele (głównie po Teleexpressie), później w piątki o 15:40 (głównie przed Modą na sukces) i soboty o 13:10 na antenie Programu Pierwszego Telewizji Polskiej. Program był wstrzymywany na okres wakacji (nadawano wówczas powtórki programu).

W latach 1994–2001 program miał charakter konkursowy, posiadając jury wybierane przez prowadzącego poprzez rzucanie w kierunku publiczności pięciu kolorowych piłeczek tenisowych. W latach 2001–2009 publiczność głosowała za pomocą pilotów z przyciskami (jak w wersji amerykańskiej).

Widzowie wybierali spośród 5 filmów te, które mają prawo wziąć udział w losowaniu nagród:

  • tygodnia (zwycięzca otrzymywał 1000 zł (w 1994 r. 10 000 000 starych zł) i nagrody rzeczowe, za drugie miejsce były nagrody rzeczowe; triumfatorów wybierała publiczność);
  • miesiąca (walczyło o nią 10 filmów – 5, które zdobyły nagrodę tygodnia i 5, które zajęły drugie miejsca; nagrodą był samochód osobowy; zwycięzcę wyłaniało jury złożone ze znanych postaci świata kultury);
  • półrocza (kandydowały o nią najlepsze filmy, w tym też takie, które nie zostały nagrodzone przez jury; nagrodą główną był samochód osobowy);
  • roku (walczyły o nią filmy miesiąca; w 1995 roku było to mieszkanie lub 50 000 zł (w 1994 r. pół miliarda starych zł);
  • specjalnych (przez pewien czas przyznawano nagrodę za zainscenizowaną komiczną reklamę; początkowo nagroda była przyznawana raz w miesiącu, a później – co tydzień; w konkursie brały udział 3 filmy, a do wygrania był zestaw sprzętu AGD lub audio-video).

Ponadto w programie emitowano filmy zza granicy (głównie z USA – amerykańskiego odpowiednika Śmiechu warte, ale także z innych krajów, np. z Niemiec czy Japonii).

W drugim odcinku, kiedy był pierwszy plebiscyt na film tygodnia (były 3 filmy) prawo głosu miały 3 osoby wybrane z widowni. W kolejnych odcinkach emitowano 3–4 filmy, a widownia w studiu wybierała film poprzez oklaski – im większe i dłuższe były oklaski, tym lepszy wynik filmu. W kolejnych odcinkach prowadzący wybierali kopertę, w której znajdowały się numery rzędów, na których siedzieli widzowie. Po wylosowaniu numeru asystentka wybierała 5 osób z danego rzędu, który wybierali zwycięski film poprzez podniesienie „lizaków” z logo Śmiechu Warte. Pierwszy plebiscyt na wideo miesiąca wyglądał w ten sposób, że dziecko wybrane przez asystentkę z widowni wybierało z leżącej w studiu sterty nadesłanych kaset jedną kasetę, która stawała się wideo miesiąca. Nagrany na niej film nie musiał brać udziału w konkursie „film tygodnia”, ani nie musiał być wcześniej emitowany.

Prowadzący

edytuj

Główni prowadzący

edytuj

Prowadzący konkurs

edytuj
  • Klaudia Semeniuk, Anna Lewandowska i Marzena Kowalska (lipiec 1994 – wiosna 1996)
  • Katarzyna Suchorzewska, wcześniej Szopa (wiosna 1996 – grudzień 2007)
  • Magdalena Kotarba (grudzień 2007 – maj 2009)

Prowadzący początek z Drozdą

edytuj

Odwołane emisje programu

edytuj

Emisja programu została odwołana 1 kwietnia 2005 roku z powodu pogorszenia się stanu zdrowia papieża Jana Pawła II, jak i tydzień później, 8 kwietnia 2005, podczas żałoby po jego śmierci. Program miał przerwę w emisji od września 2006 do II połowy kwietnia 2007 roku, bowiem dyrekcja Jedynki za czasów zarządu Bronisława Wildsteina chciała zakończyć już emisję tego programu z powodu spadającej oglądalności.

Ekipa programu

edytuj

Reżyserem i scenarzystą był od samego początku aż po odcinek z lutego 2008 Leszek Szopa, zaś od marca 2008 do maja 2009 Dariusz Goczał. Asystentem reżysera i montażem zajmował się Stefan Falkiewicz, producentem był Krzysztof Bielecki.

Miejsce kręcenia programu i wspomnienie o nim

edytuj
 
Budynek przy al. Bohaterów Warszawy 33-35, w którym w latach 1994–1996 nagrywano program.

Śmiechu warte kręcono w Szczecinie przy ulicy Mieczysława Niedziałkowskiego 24. W latach 1994–1997 program był nagrywany w szczecińskim klubie „Imperium”, po czym został przeniesiony do studia TVP Szczecin. Został wspomniany w negatywnym świetle, w utworze hip-hopowej grupy Kaliber 44 „Litery”, wydanym na płycie 3:44 we wrześniu 2000 roku.

W jednym z odcinków sitcomu Świat według Kiepskich program został sparodiowany. Nazywał się tam „Warte śmiechu” i prowadził go Tadeusz Drozda[3]. Z kolei w odcinku Kocham Kino pojawiła się inna aluzja do programu („Śmichy Chichy”), kiedy to Ferdynand w rozmowie z Haliną wspominał swój nominowany w przeszłości film i narzekał, że jury było tam wybierane rzucaniem piłeczek jak w pierwowzorze.

Piosenka tytułowa

edytuj

Piosenka tytułowa została stworzona, zagrana i zaśpiewana przez Aleksandra Nowackiego[4]. Autorem słów był Leszek Szopa, reżyser i scenarzysta „Śmiechu warte”.[5]

W latach 2006–2007 piosenka była śpiewana przez Monikę Boras.

Zobacz też

edytuj
  1. Z przerwą od września 2006 do kwietnia 2007.

Przypisy

edytuj
  1. Pamiętacie program „Śmiechu warte”? Dziś mija 10 lat od emisji ostatniego odcinka! [online], RMF FM [dostęp 2019-07-24] (pol.).
  2. Wayback Machine [online], 25 listopada 1999 [dostęp 2018-04-07] [zarchiwizowane z adresu 1999-11-25].
  3. Odcinek „Kiepskie żarty”.
  4. Piosenka „Śmiechu warte”.
  5. a, Przypominamy "Śmiechu warte". Program zniknął z anteny 14 lat temu [online], Złote Przeboje - radio, muzyka, wiadomości, quizy, 16 maja 2023 [dostęp 2023-05-16] (pol.).