Świątynia Cesarskich Przodków
Świątynia Cesarskich Przodków[1] (太庙, pinyin Tàimiào) – dawna świątynia w Pekinie, położona po wschodniej stronie drogi łączącej Bramę Niebiańskiego Spokoju z Zakazanym Miastem, w której do upadku monarchii składano ofiary zmarłym cesarzom. Obecnie mieści się w niej Ludowy Pałac Kultury. Cały kompleks zajmuje powierzchnię 200,000 m²[2].
 Świątynia Cesarskich Przodków – Pawilon Przedni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Historia | |
| Data budowy |
1420 |
| Dane świątyni | |
| Stan obecny |
Ludowy Pałac Kultury |
Położenie na mapie Chin  | |
 39°54′35,87″N 116°23′36,75″E/39,909964 116,393542
| |
| Strona internetowa | |
Świątynię wzniesiono w 1420 roku. Jej układ architektoniczny został pomyślany jako odwzorowanie układu pałacu cesarskiego w Zakazanym Mieście, z bramą i rzeczką o siedmiu mostkach włącznie. Składa się z trzech następujących po sobie dziedzińców oddzielonych murem, na których wznoszą się pawilony[3]. W głównym, wznoszącym się na trzystopniowym tarasie Pawilonie Przednim, cesarze pięć razy do roku oraz z okazji ślubów i koronacji składali ofiary zmarłym przodkom. W Pawilonie Środkowym przechowywane były tabliczki z imionami zmarłych.
W latach 20. XX wieku teren Taimiao został zamieniony w park miejski[4]. W 1951 roku ulokowano tu siedzibę Ludowego Pałacu Kultury, a historyczne wnętrza zaadaptowano na potrzeby biblioteki, sali wystawowej, teatru i hali sportowej[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Zmiany wprowadzone na 96. posiedzeniu Komisji (1 lutego 2017 roku). Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2017-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-27)].
- ↑ Beijing Workers Cultural Park. kinabaloo.com. [dostęp 2010-02-22]. (ang.).
- ↑ The Imperial Ancestral Temple. english.people.com.cn. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
- ↑ Imperial Ancestral Temple. beijingtouree.com. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
- ↑ Working People's Cultural Palace. china.org.cn. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Wiesław Olszewski: Chiny. Zarys kultury. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2003, s. 297. ISBN 83-232-1272-4.