Święty Wrocław – powieść Łukasza Orbitowskiego wydana nakładem Wydawnictwa Literackiego w 2009 roku, połączenie horroru z powieścią obyczajową[1]. Stanowi rozwinięcie opowiadania pod tym samym tytułem opublikowanego w 2006 roku na łamach Nowej Fantastyki[2]. W 2010 roku powieść otrzymała srebrne wyróżnienie Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego[3].

Święty Wrocław
Autor

Łukasz Orbitowski

Typ utworu

powieść fantastyczna

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Kraków

Język

polski

Data wydania

2009

Wydawca

Wydawnictwo Literackie

Akcja powieści toczy się na wrocławskim osiedlu Polanka, którego mieszkańcy odkrywają, że mury ich bloków zbudowane są z czarnej substancji. Zaczynają obdrapywać ściany, a miasto ogarnia histeria. Wkrótce pojawia się samozwańczy prorok – Adam, a na Polankę zaczynają ściągać pielgrzymi z całej Polski[4].

Fabuła edytuj

Ojciec Kuby, zdziwaczały samotnik, odkrywa, że pod tapetą mieszkania na terenie osiedla Polanka znajduje się dziwna czarna substancja. Po tym wydarzeniu kontakt z Kubą traci Małgosia, jego dziewczyna. Wkrótce potem Małgosia nawiązuje romans z Michałem, studentem historii, który odbywa praktyki w jej szkole[5].

Tymczasem na osiedle Polanka zaczynają ściągać pielgrzymi z całej Polski, coraz więcej mieszkańców Wrocławia znika tam bez wieści. Osiedle zaczyna być nazywane Świętym Wrocławiem. Wokół niego ustawiony zostaje kordon policji. Na tajemnicze osiedle przybywa w końcu samozwańczy prorok – Adam. Przychodzi z przejścia podziemnego pod ulicą Świdnicką – jego prowizorycznego domu.

Związek Małgosi nie podoba się jej ojcu – Tomaszowi Benerowi[6] – i klasowym koleżankom dziewczyny, które podstępem wabią dziewczynę do mieszkania jednej z nich, upijają ją, podają narkotyki i zostawiają pobitą i związaną na terenie osiedla Polanka.

Na poszukiwanie dziewczyny ruszają niechętni sobie Tomasz i Michał. Misja ratunkowa zbiega się w czasie z wielkim starciem pielgrzymów z policją.

Geneza wydarzeń w Świętym Wrocławiu nie zostaje na kartach powieści wyjaśniona. Czytelnik otrzymuje jedynie wskazówkę, że wydarzenia mają swoje korzenie w historii Wrocławia.

Styl edytuj

Narratorem powieści jest tajemniczy kronikarz otaczający się zwierzętami, którego tożsamości początkowo zupełnie nie znamy. On sam ma problemy z odpowiedzią na pytanie, po co pisze to, co pisze. Czytelnik orientuje się też, że wydarzenia, o których mówi osoba mówiąca, wydarzyły się w przeszłości samego narratora[6].

Recenzenci, którzy starają się zakwalifikować powieść Orbitowskiego do jakiegoś gatunku, mówią o horrorze[4], powieści obyczajowej, elementach ballady[6].

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Przypisy edytuj

  1. Robert Ostaszewski: Czarne i przyciągające. „Polityka”. [dostęp 2013-02-02]. (pol.).
  2. Agnieszka Kołodyńska: „Święty Wrocław”, czyli apokalipsa. wroclaw.gazeta.pl. [dostęp 2013-02-02]. (pol.).
  3. Laureaci Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego, rok 2010. [dostęp 2013-02-02]. (pol.).
  4. a b Dariusz Nowacki: Święty Wrocław, Orbitowski, Łukasz. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2013-02-02]. (pol.).
  5. Łukasz Orbitowski: Święty Wrocław. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2009. ISBN 978-83-08-04306-6.
  6. a b c Jarosław Czechowicz: „Święty Wrocław” Łukasz Orbitowski. Independent.pl. [dostęp 2013-02-02]. (pol.).