Wikipedia

Światowa Rada Narodowych Kościołów Katolickich

Światowa Rada Narodowych Kościołów Katolickich (ang. World Council of National Catholic Churches) (WCNCC) – wspólnota konserwatywnych samodzielnych krajowych kościołów starokatolickich, uznających te same podstawy wiary i te same porządki ustrojowe i liturgiczne. Przewodniczącym Światowej Rady Narodowych Kościołów Katolickich jest abp dr Augustín Bačinský, zaś sekretarzem abp dr Leonardo Beg[1].

Historia edytuj

Światowa Rada Narodowych Kościołów Katolickich powstała w wyniku rozłamu w roku 2003, w łonie Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich na skutek wzmiankowanego sporu wokół ordynacji kobiet Kościół Starokatolicki na Słowacji i Polski Narodowy Kościół Katolicki opuściły Unię.

Grupki skupione w WCNCC wywodzą swą sukcesję apostolską od brazylijskiego biskupa Carlosa Dauarte Costa, który w 1945 r. opuścił brazylijski kościół rzymskokatolicki i utworzył własna wspólnotę. Jego następca Luis Fernando Castillo Mendez konsekrował w 1982 r. António José da Costa Raposo, który wyświęcił pozostałych biskupów WCNCC, a wśród nich, w dniu 8 lutego 2004 r. w Mafrze Augustín Bačinský i Ante Marian Nikolica. Linia sukcesji Duarte Costa jest rozpowszechniona w wielu większych i mniejszych grupkach na kilku kontynentach, jednakże dzisiaj ICAB (Kościół założony przez Duarte Costa) uznaje za ważne święcenia udzielone António José da Costa Raposo.

W dniach 1 – 4 czerwca 2007 r. Polski Narodowy Katolicki Kościół w RP zorganizował wraz ze Światową Radą Narodowych Kościołów Katolickich pierwszą wspólną konferencje w Warszawie. Konferencja rozpoczęła się od uroczystej mszy św. w kościele centralnym PNKK pw. Dobrego Pasterza, której przewodniczył arcybiskup António José da Costa Raposo – zwierzchnik Kościoła Starokatolickiego w Portugalii i przewodniczący Światowej Rady Narodowych Kościołów Katolickich. Po konferencji wydano oświadczenie, w którym czytamy:

„Kościoły narodowe wyrosłe z pnia starokatolicyzmu, z ubolewaniem przyjmują wieści o ordynacji kobiet w Kościołach Starokatolickich Unii Utrechckiej oraz o udzielaniu ślubów kościelnym parom homoseksualnym; Uważamy to za zaprzeczenie starokatolickiej tradycji kościoła(...). W sprawie przystąpienia PNKK w RP do Światowej Rady Katolickich Kościołów Narodowych: (...) jesteśmy otwarci na kontynuacje rozpoczętego dialogu. Dziś nie możemy podjąć żadnych konkretnych decyzji, ponieważ musimy poinformować wiernych o naszych rozmowach, a następnie Synod który jako jedyny, może w tej sprawie podjąć decyzje.”

W 2017 r., ze względu na różnice światopoglądowe pomiędzy António José da Costa Raposo a resztą biskupów WCNCC, arcybiskup zrezygnował z przewodniczenia Radzie. 17 września 2017 r. nowym Prymasem Rady został abp Augustín Bačinský. Po jego śmierci następcą został abp dr Leonardo Beg[2].

Założenia doktrynalne edytuj

Światowa Rada Narodowych Kościołów Katolickich pierwotnie buła formą federacji organizacji kościelnych, które wyznają katolickie prawdy wiary oparte na siedmiu pierwszych Soborach Chrześcijańskich. W swojej liturgii posługiwała się językiem narodowym, a w realizacji misji podkreślają w sposób charakterystyczny powiązanie z kulturą narodową. Członkowie WCNCC sprzeciwiali się kapłaństwu kobiet w kościele, czy udzielaniu błogosławieństw dla par homoseksualnych – ich zdaniem Światowa Rada Narodowych Kościołów Katolickich, stawała się więc alternatywą dla Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich. Wierni zrzeszeni w kościołach WCNCC oddawali najwyższą cześć oddają Bogu, wyznając wiarę w realną obecność ciała i krwi pańskiej w Eucharystii, zaś komunia była udzielana pod dwiema postaciami: chleba i wina. Kościoły narodowokatolickie nie uznają nieomylności i władzy papieży.

Światowa Rada Narodowych Kościołów Katolickich prowadzi aktywny dialog z Kościołami ewangelickimi, biorąc udział w dialogu ekumenicznymi z jej przedstawicielami.

Organizacja edytuj

Głową WCNCC jest arcybiskup Kościoła Starokatolickiego na Słowacji, sekretariat zaś znajduje się w Chorwacji, a za jego prowadzenie odpowiedzialny jest abp Leonardo Beg. W sekretariacie wydzielone są następujące sekcje: liturgiczna, teologiczna, ekumeniczna, misyjna i kanoniczna. Najważniejszym ciałem Rady Kościołów jest Konferencja WCNCC. Członkami takie spotkania są zwierzchnicy wszystkich kościołów członkowskich – takie posiedzenie odbywa się przynajmniej raz w roku.

Członkowie edytuj

Kraj Kościół Zwierzchnik
Austria Wikariat Generalny Kościoła Starokatolickiego na Słowacji bp HansJorg Peters
Chorwacja Kościół Starokatolicki w Chorwacji abp Leonardo Beg
Serbia Prawosławno – Starokatolicki Generalny Wikariat św. Metodego w Serbii ks. Borivoje Subotic
Czechy Wikariat Generalny Kościoła Starokatolickiego na Słowacji abp Vlastimil Šulgan
Kanada Kanadyjski Kościół Katolicki Bożego Ciała bp Ante Marian Nikolic
Słowacja Kościół Starokatolicki na Słowacji abp dr Augustín Bačinský
Słowenia Kościół Starokatolicki w Słowenii ks. Milan Škrobar
Bośnia i Hercegowina Kościół Starokatolicki w Bośni i Hercegowinie ks. Jozo Kljajic
Węgry Wspólnota Starokatolicka na Węgrzech abp dr Augustín Bačinský
Rosja Wspólnota Starokatolicka w Rosji abp Pawieł Biegicziew(inne języki)

Przypisy edytuj

  1. ↑ i, Organizácia cirkvi [online] [dostęp 2018-01-30] (słow.).
  2. ↑ i, Organizácia cirkvi [online] [dostęp 2018-01-30] (słow.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Światowa_Rada_Narodowych_Kościołów_Katolickich&oldid=72711138”