Świergotka czarnogłowa
Świergotka czarnogłowa[3] (Psephotellus dissimilis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae) pochodzącego z północnej Australii. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
| Psephotellus dissimilis[1] | |||
| (Collet, 1898) | |||
 Samiec świergotki czarnogłowej | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
świergotka czarnogłowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Występowanie edytuj
Świergotki czarnogłowe zamieszkują endemicznie północną część Terytorium Północnego w Australii[2]. Żyją w suchych lasach, na terenach zalewowych z przewagą melaleuk (Melaleuca), na łąkach porośniętych trawą Spinifex, na obszarach z kopcami termitów i eukaliptusami rosnącymi wzdłuż rzek i skalistych grzbietów[5].
Charakterystyka edytuj
_-Burgers_Zoo-8a-3c.jpg)
Morfologia edytuj
Ciało świergotki czarnogłowej ma długość około 26 cm przy masie ciała 50–60 g. Samiec ma czarne ubarwienie wierzchu głowy, czoło i kantarek. Część głowy poniżej oczu, szyja, pierś i brzuch są turkusowoniebieskie. Kuper jest niebieskozielony, a pokrywy podogonowe czerwonopomarańczowe. Skrzydła są ciemnobrązowe z wyraźną żółtą plamą. Ogon jest zielony z białoniebieską końcówką. Dziób jest szary, a oczy brązowe. Samice są bardziej zielone, ich czoło i wierzch głowy jest szarobrązowe. Pokrywy podogonowe są różowoszare. Młode osobniki mają ubarwienie podobne do samic[5].
Zachowanie edytuj
Świergotki zwykle widziane są w parach lub małych grupach. Poza sezonem lęgowym w miejscach, gdzie dostępne jest pożywienie, gromadzą się w grupy do 100 osobników. W upalne dni chowają się między liśćmi[5].
Lęgi edytuj
Sezon lęgowy świergotek czarnogłowych trwa od końca stycznia do połowy kwietnia. Gnieżdżą się w termitierach[6]. Samica składa tam 4–6 jaj[5]. Średnio z połowy z nich wykluwają się młode[6]. Inkubacja trwa 19 dni, młode są samodzielne po 5 tygodniach[5].
Pożywienie edytuj
Świergotki te żywią się nasionami głównie traw wieloletnich, rzadziej jednorocznych oraz roślin zielnych. Często zdobywają pożywienie w pobliżu ostrolotów szarych (Artamus cinereus), najprawdopodobniej w celu unikania drapieżników[7].
W hodowlach edytuj
Świergotki czarnogłowe są mało spotykane w hodowlach[8], chociaż w niektórych europejskich krajach są dosyć popularne[5]. Wyhodowano dużo mutacji barwnych, lecz większość z nich jest rzadka[8], niektóre są dostępne tylko w Australii[9]. Najbardziej rozprzestrzenioną mutacją jest żółta[8]. Podstawą diety świergotek w niewoli są nasiona. Podawane są też między innymi owoce, warzywa i kwiaty[8].
Status edytuj
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje świergotkę czarnogłową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 2000 roku; wcześniej – od 1994 roku miała ona status gatunku niższego ryzyka / bliskiego zagrożenia (LR/NT – Lower Risk / Near Threatened), a od 1988 roku – gatunku zagrożonego (T – Threatened). W 2000 roku liczebność populacji na wolności szacowano na 20 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny. Zasięg występowania tego gatunku zmniejszył się, prawdopodobnie w wyniku nadmiernego wypasu i niewłaściwych reżimów wypalania traw. Gatunek ten może być czasami nielegalnie odławiany w celu handlu ptakami, ale nie stanowi to obecnie poważnego zagrożenia, ponieważ już jest powszechny w niewoli i łatwy w rozmnażaniu[2]. Został wymieniony w Załączniku I konwencji CITES[10].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Psephotus dissimilis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-08-18] (ang.).
- ↑ a b c Psephotellus dissimilis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Platycercini Selby, 1836 (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-18].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-18]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Hooded Parrot (Psephotellus dissimilis), [w:] Parrot Encyclopedia [online], World Parrot Trust [dostęp 2020-08-18] (ang.).
- ↑ a b M.A. Reed, S.C. Tidemann, Nesting Sites of the Hooded Parrot Psephotus dissimilis in the Northern Territory, „Emu”, 94 (4), 1994, s. 225–229, DOI: 10.1071/mu9940225, ISSN 1448-5540 [dostęp 2020-08-09] (ang.).
- ↑ S. Garnett, G. Crowley, Feeding Ecology of Hooded Parrots Psephotus dissimilis During the Early Wet Season, „Emu”, 95 (1), 1995, s. 54–61, DOI: 10.1071/mu9950054, ISSN 1448-5540 [dostęp 2020-08-09] (ang.).
- ↑ a b c d Hooded Parrot. Aviculture Hub. [dostęp 2020-08-18]. (ang.).
- ↑ Breeding Hooded Parrots. Australian Gouldian. [dostęp 2020-08-18]. (ang.).
- ↑ Psephotus dissimilis. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2020-10-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).