Trekkasamochód terenowy skonstruowany i montowany w Nowej Zelandii na bazie czechosłowackiej Škody Octavii Combi w latach 1966–1973. Z Czechosłowacji importowano podwozie i układ napędowy, a w Nowej Zelandii produkowano opracowaną lokalnie karoserię zbliżoną wyglądem do Land Rovera. Całość była montowana w Auckland pod nadzorem inżynierów z Czechosłowacji. Samochód zyskał pewną popularność także w Indonezji i Australii (do każdego z tych krajów wyeksportowano po około 100 pojazdów). Łącznie wyprodukowano 2 500 egzemplarzy tego modelu w dwóch wersjach nadwoziowych: furgon i pickup.

Trekka
Ilustracja
Producent

Motor Lines Ltd.
Motor Holdings Ltd.

Okres produkcji

1966 - 1973

Miejsce produkcji

Auckland  Nowa Zelandia

Dane techniczne
Silniki

benzynowe
4-cyl., OHV, 1089 cm³, 30,9 kW (42 KM) przy 4500 obr./min
4-cyl., OHV, 1221 cm³, 33,0 kW (47 KM) przy 4200 obr./min

Skrzynia biegów

4-biegowa, manualna
biegi 2, 3, 4 zsynchronizowane

Długość

4200 mm

Szerokość

1650 mm

Wysokość

1450 mm (furgon)
1420 mm (pickup)
1400 mm (kabriolet)

Zaletą tego pojazdu była niska cena i wysoki komfort podczas jazdy po drogach utwardzonych, a wadą – mała wytrzymałość i niskie właściwości terenowe (użyte podwozie samochodu osobowego miało napęd tylko na tylną oś i nie było zaprojektowane do obciążeń powstających podczas jazdy w trudnym terenie). Planowane było wprowadzenie mechanizmu różnicowego z automatyczną blokadą, lecz prace nie zostały uwieńczone sukcesem. Problemem była też nierówna jakość importowanych podzespołów.

Jedynym powodem powstania tego pojazdu była ówczesna polityka gospodarcza Nowej Zelandii: dolar nowozelandzki był walutą niewymienną, a rynek nowozelandzki był silnie chroniony. Importowane pojazdy były obłożone wysokimi cłami, a do tego nabywcy musieli uiszczać część należności w walutach wymienialnych (np. funtach brytyjskich lub dolarach amerykańskich). Importerzy musieli występować o koncesje importowe. Importowane podzespoły służące do montażu aut w Nowej Zelandii były obłożone niższym cłem, a gotowe pojazdy były sprzedawane całkowicie za dolary nowozelandzkie. W tej sytuacji małoseryjna produkcja, normalnie bardzo droga, mogła być opłacalna.

Literatura edytuj

Linki zewnętrzne edytuj