Żelowice

Żelowice
	wieś
	; Pałac w XIX w.
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	strzeliński
Gmina	Kondratowice
Wysokość	220-254 m n.p.m.
Liczba ludności (III 2011)	223
Strefa numeracyjna	71
Kod pocztowy	57-150
Tablice rejestracyjne	DST
SIMC	0875945
	Położenie na mapie gminy Kondratowice Żelowice
	Położenie na mapie Polski Żelowice
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Żelowice
	Położenie na mapie powiatu strzelińskiego Żelowice
	50°43′33″N 16°54′29″E/50,725833 16,908056
	Multimedia w Wikimedia Commons

Artykuł	50°43′33″N 16°54′29″E
- błąd	39 m
WD	50°40'N, 16°53'E
- błąd	19739 m
Odległość	33 m

Żelowice (niem. Silbitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Kondratowice, w obrębie Wzgórz Niemczańskich, na północnym krańcu Wzgórz Dobrzenieckich. Wieś posiada układ przestrzenny zbliżony do wielodrożnicy.

Podział administracyjnyEdytuj

W latach 1946–1975 miejscowość administracyjnie należała do tzw. dużego województwa wrocławskiego, a w latach 1975–1998 do tzw. małego województwa wrocławskiego.

KamieniołomyEdytuj

Obok wsi nieczynny od kilkunastu lat kamieniołom bazaltu, istniejący już w roku 1840.

HistoriaEdytuj

Wieś wzmiankowano po raz pierwszy w roku 1369 jako Selewicz. Od 1726 r. wieś nosiła nazwę Silbitz. W roku 1765 miejscowość zamieszkiwana była przez 12 zagrodników, 2 chałupników, 5 rzemieślników oraz 5 wolnych ludzi. Z końca XVIII w. pochodzi pierwsza informacja o znajdującym się tu folwarku oraz młynie wodnym. W 1. połowie XIX w. we wsi żyło około 250 osób, zamieszkujących ponad 25 domów. Znajdowały się tutaj browar, gorzelnia, wiatrak oraz szkoła ewangelicka. W roku 1871 wieś miała 253 mieszkańców. W roku 1945, po włączeniu do Polski, wieś otrzymała nazwę Ziołowice. Obecna obowiązuje od roku 1947.

ZabytkiEdytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[3]:

zespół pałacowy:
- pałac, z 1604 r., XVIII w., przebudowany w drugiej połowie XIX w. przez hr. dra Rudolfa von Stillfrieda-Rattonitz., następnie w XX w.
- kaplica grobowa nad krawędzią kamieniołomu bazaltu na Maślanej Górze, obecnie kościół filialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, neogotycki z lat 1860-1865 (lub 1860-1867), zapewne wg projektu arch. Karla Lüdeckego, z wmurowanymi w ściany ponad 20 renesansowymi płytami nagrobnymi z lat 1583-1618 oraz 3 detalami kamieniarskimi z początku XIV wieku (najstarszy z roku 1304). Wewnątrz 20 tablic epitafijnych wyróżniających się kolorową polichromią. Około roku 1880 od południa dobudowano dwukondygnacyjną szkołę kościelną (obecnie pełniącą funkcję plebanii), połączoną ze świątynią parterowym łącznikiem, a w roku 1975 bezstylowy przedsionek. Elewacja frontowa posiada rzeźbę anioła z kartuszami herbowymi i zwieńczona jest trójkątnym szczytem schodkowym.
- park krajobrazowy o pow. 11 ha, z pierwszej połowy XVIII w., zmieniony drugiej połowie XIX w. (w drzewostanie m.in. takie gatunki, jak lipa drobnolistna, jesion wyniosły (drzewo o obwodzie 3,9 m), buk pospolity)
- folwark, z drugiej połowy XIX w.:
  - oficyna
  - obora
  - warsztat rzemieślniczy
Kościół