Żerniki Górnewieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój[6][5].

Żerniki Górne
wieś
Ilustracja
Widok na wieś od strony południowej
z zaznaczoną lokalizacją kurhanu
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

buski

Gmina

Busko-Zdrój

Liczba ludności (2011)

293[2][3]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-100[4]

Tablice rejestracyjne

TBU

SIMC

0233260[5]

Położenie na mapie gminy Busko-Zdrój
Mapa konturowa gminy Busko-Zdrój, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Żerniki Górne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Żerniki Górne”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Żerniki Górne”
Położenie na mapie powiatu buskiego
Mapa konturowa powiatu buskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Żerniki Górne”
Ziemia50°27′47″N 20°47′39″E/50,463056 20,794167[1]
Starożytny kurhan na wzgórzu nad wsią

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

W drugiej połowie XVI w. ośrodek działalności braci polskich[7].

Przez wieś przechodzi szlak turystyczny zielony zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk.

Integralne części wsi edytuj

Integralne części wsi Żerniki Górne[6][5]
części wsi Chrusty, Czesławice, Grabie Dolne, Kolonia, Koło Szosy, Marianów, Podlesie, Podpaganka, Radejówka, Zakupniki, Zamogilec, Żerniki Górne-Kolonia, Żerniki-Grabie, Żerniki-Grójec

Badania archeologiczne edytuj

Na terenie wsi znajduje się starożytny kurhan wzniesiony w starszym okresie brązu przez ludność kultury trzcinieckiej, przez mieszkańców nazwany Mogiłką (lokalizacja: 50°27′58.0932″N, 20°47′33.7164″E). Jest on usytuowany na lokalnej kulminacji wzgórza znajdującego się na krawędzi lessowego płaskowyżu, który w tym miejscu opada stromo na południe, ku dolince otoczonej innymi wzniesieniami. Prowadzone tu w latach 1965–1968 badania archeologiczne przez Andrzeja Kempistego ukazały też trzy wcześniejsze fazy użytkowania tego miejsca:

  • groby w prostokątnych jamach kultury mierzanowickiej i groby niszowe z młodszej fazy kultury ceramiki sznurowej z neolitu (4500–1700 p.n.e.)
  • groby z pucharami doniczkowymi starszej fazy kultury ceramiki sznurowej z początków epoki metali (1700–500 p.n.e.).

Jest to największe z poznanych dotąd cmentarzysko (64 groby) ludności grupy krakowsko-sandomierskiej (GKS) i kultury ceramiki sznurowej (KCSz)[8].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163756
  2. Wieś Żerniki Górne w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-10], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1622 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Rejestr TERYT.
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. Leszek Marciniec: Szlak ariański na terenie powiatu buskiego. Towarzystwo Miłośników Buska-Zdroju. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)].
  8. Charakterystyka pozycji kulturowo-chronologicznej cmentarzysk neolitycznych w Osłonkach, Złotej i Żernikach Górnych [online], www.staff.amu.edu.pl, 4 marca 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].