Żołnierz Wolności
Żołnierz Wolności – gazeta ludowego Wojska Polskiego, wydawana w latach 1943–1991.
Wydanie z 14 grudnia 1981: dzień po wprowadzeniu stanu wojennego | |
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Pierwszy numer | |
Ostatni numer | |
ISSN | |
OCLC | |
Odznaczenia | |
Historia
edytujDziennik został założony z inicjatywy polskich komunistów skupionych w Związku Patriotów Polskich dla potrzeb propagandowych formującej się 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, w Sielcach nad Oką w ZSRR. Nazwa nawiązywała do gazety, która pod tą właśnie nazwą towarzyszyła Polakom walczącym po stronie rządu republikańskiego w Hiszpanii w Brygadach Międzynarodowych[1].
Pierwszy numer ukazał się 12 czerwca 1943 roku. Redakcja gazety opublikowała co najmniej pięć „Dodatków Religijnych”[1] opracowanych przez kapelana dywizji, ks. mjr. Wilhelma Kubsza. Jednorazowy nakład gazety wynosił 2 tys. egzemplarzy. 25 kwietnia 1944 roku redakcja i drukarnia Gazety 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki przeniosła się do Sum, gdzie dwa dni później wydała pierwszy numer „Głosu Żołnierza” – Gazety Armii Polskiej.
W 1945, już w Polsce, zmienia nazwę na „Polska Zbrojna”.
Od dnia 22 lipca 1950 roku gazeta ukazywała się pod pierwotnym tytułem „Żołnierz Wolności”[1].
Obok problematyki wojskowej prezentował oficjalne stanowisko partii – uważany był za drugą, obok „Trybuny Ludu”, najważniejszą tubę propagandową rządzących Polską komunistów. Po marcu 1968, w okresie pierwszej „Solidarności” oraz stanu wojennego reprezentował linię partyjnego „betonu”.
W 1986 rozpoczęto wydawanie dodatku do pisma zatytułowanego „IKS – Informatyka, Komputery, Systemy”, poświęconego głównie mikrokomputerom ośmiobitowym.
W 1991 tytuł znów zmieniono na „Polska Zbrojna”.
Odznaczenia
edytujW 1963 gazeta Wojska Polskiego „Żołnierz Wolności” została odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy za całokształt działalności w 20-leciu[2].
W 1976 roku redakcja „Żołnierza Wolności” została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy[3][4].
Redaktorzy naczelni
edytuj- oficer bez stopnia / por. Henryk Werner (VI 1943 – II 1944)[1]
- chor. Stanisław Nadzin (II – IV 1944)[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny..., s. 22.
- ↑ Kazimierz Madej: Polskie symbole wojskowe 1943-1978. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980, s. 153. ISBN 83-11-06410-5.
- ↑ Wysokie odznaczenia państwowe dla zasłużonych zakładów pracy, uczelni, instytucji i stowarzyszeń. „Nowiny”, s. 1, nr 165 z 21–22 lipca 1976.
- ↑ Dziennik Polski, r. XXXII, nr 165 (10040), s. 1.
Bibliografia
edytuj- Remigiusz Surgiewicz, Z dziejów prasy frontowej ludowego Wojska Polskiego 1943–1945, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 1 (27), Warszawa 1963.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1965, s. 22–24