(50000) Quaoar
(50000) Quaoar – duża planetoida transneptunowa z pasa Kuipera, obiekt typu cubewano[2].
| ||
 Zdjęcie Quaoara wraz z jego księżycem wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a | ||
| Odkrywca | Chad Trujillo, Mike Brown[1] | |
| Data odkrycia | 4 czerwca 2002[1] | |
| Numer kolejny | 50000 | |
| Oznaczenie tymczasowe | 2002 LM60 | |
| Charakterystyka orbity (2020-12-17) | ||
| Przynależność obiektu |
TNO[1], cubewano[2] | |
| Półoś wielka | 43,62[1] au | |
| Mimośród | 0,0416[1] | |
| Peryhelium | 41,80[1] au | |
| Aphelium | 45,43[1] au | |
| Okres obiegu wokół Słońca |
288,06[1] lat | |
| Inklinacja | 7,99[1]° | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Średnica | ok. 1070[2] km 890 ± 70[3] km | |
| Masa | 1,4±0,21 × 1021[4][a] kg | |
| Średnia gęstość | 2,2 ± 0,4[4][a] g/cm3 | |
| Okres obrotu | ok. 8,84[1][4] h | |
| Albedo | 0,127 ± 0,010[4][a] | |
| Jasność absolutna | ok. 2,50[1]m | |
| Satelity naturalne | 1 – Weywot[4] | |
Odkrycie i nazwaEdytuj
Został odkryty 4 czerwca 2002 w Obserwatorium Palomar przez Michaela Browna i Chada Trujillo[1] przy pomocy Teleskopu Samuela Oschina. Otrzymał najpierw oznaczenie prowizoryczne 2002 LM60.
Nazwa pochodzi z kultury Indian ze szczepu Tongva i oznacza pradawne bóstwo stwórcze[1].
OrbitaEdytuj
Orbita Quaoara nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 8,0°. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje ok. 288 lat, krążąc w średniej odległości 43,6 j.a. od niego. Średnia prędkość orbitalna wynosi ok. 4,5 km/s.[potrzebny przypis]
Właściwości fizyczneEdytuj
Quaoar ma średnicę szacowaną na ok. 1070 km[2]. Jego albedo wynosi ok. 0,13, a jasność absolutna to ok. 2,5m. Średnia temperatura na jego powierzchni sięga ok. 43 K.[potrzebny przypis]
Na powierzchni Quaoara stwierdzono za pomocą badań spektroskopowych obecność lodu wodnego. Planetoida ma czerwonawą powierzchnię. Quaoar jest wystarczająco duży, by w przeszłości posiadać atmosferę. Jego wulkany wyrzucają na powierzchnię lodowe błoto, które zamarza[potrzebny przypis]. Jest jednak zbyt mały, by na stałe zatrzymać substancje lotne, jak metan, tlenek węgla czy azot. W kilka miliardów lat utracił atmosferę, z której pozostały jedynie resztki metanu. Pod wpływem promieniowania kosmicznego metan przekształcił się w długie łańcuchy węglowodorów o czerwonym zabarwieniu[potrzebny przypis], co nadało powierzchni czerwonawego zabarwienia.
Księżyc planetoidyEdytuj
Quaoar ma jeden znany księżyc – Weywot. O jego odkryciu doniesiono w lutym 2007 roku. Prowizorycznie został oznaczony jako S/2007 (50000) 1, nazwę otrzymał w 2009 roku[4].
Jego średnica wynosi ok. 81 ± 11 km. Obiega on Quaoara w odległości ok. 13 800 km w czasie ok. 12,26 dni[4].
Zobacz teżEdytuj
UwagiEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m JPL Small-Body Database Browser: 50000 Quaoar (2002 LM60) (ang.). 2021-07-25 last obs. used. [dostęp 2021-08-29].
- ↑ a b c d Wm. Robert Johnston: List of Known Trans-Neptunian Objects (ang.). Johnston’s Archive, 2020-08-18. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Distant EKOs, „The Kuiper Belt Electronic Newsletter”, 69, czerwiec 2010, s. 11.
- ↑ a b c d e f g Wm. Robert Johnston: (50000) Quaoar and Weywot (ang.). Johnston’s Archive, 2014-09-21. [dostęp 2020-12-21].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Diagram orbity (50000) Quaoar w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Informacje o Quaoarze i jego księżycu (ang.)
- (50000) Quaoar w bazie Minor Planet Center (ang.)