Wikipedia

11. Europejski Puchar Mistrzów w Brydżu Sportowym

11. Europejski Puchar Mistrzów w Brydżu Sportowym (11th European Champions’ Cup) − zawody brydżowe, które były rozgrywane w Ejlacie (Izrael) w dniach 15-18 listopada 2012 roku[1].

Miejsca medalowe zdobyły:

  1.  Włochy G.S. Allegra: Norberto Bocchi, Giorgio Duboin, Guido Ferraro, Maria Teresa Lavazza, Agustin Madala, Antonio Sementa;
  2.  Włochy Angelini: Francesco Angelini, Leonardo Cima, Benito Garozzo, Valerio Giubilo, Lorenzo Lauria, Alfredo Versace;
  3.  Monako Monaco FM: Fulvio Fantoni, Geir Helgemo, Tor Helness, Franck Multon, Claudio Nunes, Pierre Zimmermann.

Poprzedni zwycięzcy

edytuj
Osobny artykuł: Europejski Puchar Mistrzów w brydżu sportowym.

W poprzednich, 10. zawodach, które odbyły się w Bad Honnef, (Niemcy) w okresie 17..20 listopada 2011 roku medalowe miejsca zdobyły:

  1.   G.S. Allegra (Włochy) – Norberto Bocchi, Giorgio Duboin, Guido Ferraro, Agustin Madala, Antonio Sementa, Maria Teresa Lavazza;
  2.   BC `T Onstein 1 (Holandia) – Sjoert Brink, Bas Drijver, Bauke Muller, Simon de Wijs;
  3.   Vito (Bułgaria) – Rosen Gunew, Kalin Karaiwanow, Iwan Nanew, Weliczka Rusewa, Toni Rusew.

W 10. ECC startowała polska drużyna (Auguri Warsaw), która zdobyła 5. miejsce.

Format zawodów

edytuj
  • Do zawodów zostało zaproszonych 12 drużyn;
  • Drużyny podzielono na dwie grupy i miały do rozegrania rundę eliminacyjną w postaci meczów każdy z każdym (20 rozdań). Uzyskane punkty IMP tych meczów były przeliczane na VP w skali 0–25;
  • Z każdej grupy do półfinału A awansowały po 2 pierwsze drużyny, dwie następne do półfinału B a kolejne dwie do półfinału C. W półfinałach rozegrano 48 rozdań: 3 sesje po 16 rozdań;
  • Zwycięzcy półfinału A rozgrywali 48 rozdaniowy finał (3* 16), który decydował o zwycięstwie w zawodach. Drużyny, które przegrały w półfinale A rozegrały 32 rozdaniowy (2* 16) mecz o 3 miejsce;
  • Zwycięzcy półfinałów B i C rozegrały 32 rozdaniowe (2* 16) mecze odpowiednio o 5 i 9 miejsca. Przegrani półfinałów B i C nie rozgrywali dalszych pojedynków;
  • Zdobywcy 3 pierwszych miejsc (oprócz nagród pieniężnych) otrzymali odpowiednio złoty, srebrny i brązowe medale;
  • Zwycięzcy otrzymali ponadto Puchar oraz tytuł Klubowego Mistrza Europy (European Champion Club);
  • Zwycięzcy będą również (automatycznie) uczestnikami następnej edycji zawodów (w roku 2013) i będą bronić tytułu.

Uczestnicy zawodów

edytuj
  1.   Anglia Hinden: David Burn, Frances Hinden, Graham Osborne, Nicklas Sandqvist;
  2.   Bułgaria Radkov BC: Anton Andonov, Stanislav Nedkov, Radosslav Radev, Stefan Skorczew, Tenyu Tenev, Rumen Trendafiłow;
  3.   Holandia Het Witte Huis: Jan Jansma, Gert-Jan Paulissen, Ricco van Prooijen, Louk Verhees Jr.;
  4.   Izrael Israel Blue: Michael Barel, Eldad Ginnosar, Ilan Herbst, Ofir Herbst, Ron Pachtman, Zack Yaniv;
  5.   Izrael Israel White Allon Birman, Lotan Fiszer, Gilad Ofir, Deror Padon, Ron Schwartz;
  6.   Monako Monaco FM: Fulvio Fantoni, Geir Helgemo, Tor Helness, Franck Multon, Claudio Nunes, Pierre Zimmermann;
  7.   Niemcy Burghausen 1: Miklos Dumbovich, Michael Elinescu, Josef Harsanyi, Reiner Marsal, Dirk Schroeder, Entscho Wladow;
  8.   Polska CONSUS Kalisz: Dominik Filipowicz, Marian Kupnicki, Leszek Majdański, Krzysztof Martens, Piotr Żak, Jerzy Zaremba;
  9.   Rosja BC Real: Sjoert Brink, Bas Drijver, Aleksandr Dubinin, Evgueni Gladysh, Andriej Gromow, Michaił Krasnosielski;
  10.   Szwecja BK Lavec: Smile Peter Fredin, Fredrik Nyström, Johan Upmark, Juan Carlos, Ventin Camprubi, Frederic Wrang;
  11.   Włochy Angelini: Francesco Angelini, Leonardo Cima, Benito Garozzo, Valerio Giubilo, Lorenzo Lauria, Alfredo Versace;
  12.   Włochy G.S. Allegra (obrońcy tytułu): Norberto Bocchi, Giorgio Duboin, Guido Ferraro, Maria Teresa Lavazza, Agustin Madala, Antonio Sementa.

Transmisje z zawodów

edytuj

Wszystkie sesje zawodów były transmitowane w internecie poprzez BBO. Była jednoczesna transmisja z 4 stołów (dwa mecze).

Będą następujące transmisje:

Wyniki zawodów

edytuj

Rozgrywki w grupach

edytuj

Po rundzie „każdy z każdym” drużyny zdobyły następujące ilości punktów[2]:

Grupa A
M Drużyna Wynik
1   Monaco FM 91
2   Angelini 81
3   Israel Blue 80
4   BK Lavec 72
5   Hinden 67
6   Burghausen 1 55
Grupa B
M Drużyna Wynik
1   BC Real 89
3   G. S. Allegra 86
4   Radkov BC 78
2   Het Witte Huis 77
5   Israel White 67
6   Consus Kalisz 50


Rozgrywki półfinałowe

edytuj

W rozgrywkach półfinałowych drużyny uzyskały następujące wyniki:

Półfinały
Poziom Drużyna 1 2 Σ 3 Σ
1..4   BC Real 26 16 42 39 81
  Angelini 15 49 64 30 94
1..4   Monaco FM 29 23 52 41 93
  G. S. Allegra 55 29 84 60 144
5..8   Israel Blue 60 10 70 30 100
  Het Witte Huis 35 39 74 22 96
5..8   Radkov BC 27 25 52 57 109
  BK Lavec 42 24 66 28 94
9..12   Hinden 26 22 48 41 89
  Consus Kalisz 51 21 72 18 90
9..12   Israel White 30 40 70 56 126
  Burghausen 1 28 18 46 32 78

Runda finałowa

edytuj
Miejsca 3-4, 5-6 i 9-10
Poziom Drużyna 1 2 Σ
3-4   Monaco FM 57 24 81
  BC Real 38 25 63
5-6   Israel Blue 39 44 83
  Radkov BC 37 25 62
9-10   Consus Kalisz 52 39 91
  Israel White 27 32 59
Finał
Drużyna 1 2 Σ 3 Σ
  G. S. Allegra 55 58 113 46 159
  Angelini 23 28 51 30 81


Przypisy

edytuj
  1. ↑ 11th European Champions’ Cup. Eilat, Israel. 15-18 November 2012. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
  2. ↑ 11th European Champions’ Cup. RUNNING SCORES. Eilat, Israel. 15-18 November 2012. [dostęp 2012-11-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Biuletyny zawodów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=11._Europejski_Puchar_Mistrzów_w_Brydżu_Sportowym&oldid=71205809”