11 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

11 Leningradzka Dywizja Strzelecka odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru (ros. 11-я Ленинградская Краснознаменная стрелковая дивизия, 11 DS) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.

11 Dywizja Strzelecka
11-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 Rosyjska FSRR
 ZSRR

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1945

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

11 Korpus Strzelecki

Odznaczenia

Okres międzywojenny edytuj

Skład edytuj

W 1930 skład 11 Dywizji Strzeleckiej był następujący:

  • trzy pułki strzeleckie,
  • pułk artylerii,
  • oddział zmotoryzowany:
    • 12 samochodów pancernych,
    • 51 samochodów,
    • 29 motocykli[1].

W 1931 do oddziału zmotoryzowanego dywizji dodano: 15 tankietek, 12 samochodów pancernych BA-27, 132 samochody oraz 19 motocykli[1].

II wojna światowa edytuj

W czerwcu 1941 pod dowództwem pułkownika N.A. Sokołowa w składzie 11 Korpusu Strzeleckiego, 8 Armii Nadbałtyckiego Specjalnego Okręgu Wojskowego (od ok. 20 czerwca 1941 Front Północno-Zachodni).

Struktura organizacyjna edytuj

  • 163 pułk strzelecki
  • 219 pułk strzelecki
  • 320 pułk strzelecki
  • 72 pułk artylerii
  • (-) pułk artylerii haubic
  • dywizjon przeciwpancerny
  • dywizjon artylerii przeciwlotniczej
  • batalion rozpoznawczy
  • batalion saperów
  • inne służby.

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj