15 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
15 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (15 paplot) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Pułk sformowany został we wsi Pryszybie (okolice Sum) na podstawie rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 05 z 7 maja 1944, w składzie 1 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej (1 Armia Wojska Polskiego). Jednostka zorganizowana została według sowieckiego etatu nr 08/236 pułku artylerii przeciwlotniczej małego kalibru.
We wrześniu 1945 1 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej została przeformowana w 84 pułk artylerii przeciwlotniczej. Na podstawie rozkazu 0236/org ND WP z 8 września 1945 15 pułk artylerii przeciwlotniczej rozformowano.
30 września 1967 dziedzictwo tradycji 15 pułku artylerii przeciwlotniczej i jego historyczną nazwę przyjął 133 pułk artylerii przeciwlotniczej w garnizonie Gołdap.
Walki pułku edytuj
Od 9 do 12 sierpnia 1944 odpierał zmasowane naloty lotnictwa nieprzyjaciela na przeprawę wojsk pod Skurczą. 8 października 1944 w Radości pod Warszawą żołnierze pułku złożyli przysięgę. 4 marca 1945 w czasie oczyszczania z nieprzyjaciela Złocieńca pułk poniósł duże straty, a 6 marca żołnierze pułku wzięli do niewoli dowódcę Dywizji „Bärwalde” gen. Raithe wraz z całym sztabem. W walkach o Kołobrzeg pułk wydzielił ze swego składu grupy szturmowe, które walczyły jak piechota zdobywając poszczególne budynki. W operacji berlińskiej osłaniał forsowanie Odry, a następnie działania pościgowe armii.
Dowódcy pułku edytuj
- mjr/ppłk Anatol Przybylski (do 18 III 1945)
- mjr Iwan Minoczkin (do 18 IV 1945)
Skład etatowy edytuj
- 4 x bateria artylerii przeciwlotniczej
- kompania wielkokalibrowych karabinów maszynowych
- pluton sztabowy
- pluton amunicyjny
- kwatermistrzostwo
Stan etatowy wynosił 520 żołnierzy. Na uzbrojeniu znajdowały się:
- 37 mm armaty przeciwlotnicze – 24
- 12,7 mm przeciwlotnicze karabiny maszynowe – 16
- samochody – 69
Marsze i działania bojowe edytuj
|
|
|
Przypisy edytuj
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 38.
Bibliografia edytuj
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.