19 Dywizjon Rakiet Taktycznych
19 Dywizjon Rakiet Taktycznych – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1967 |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 0110/Org. z 1 sierpnia 1967 po przeformowaniu z 19 dywizjonu artylerii rakietowej (JW 2629[2]) na etatach 4/243 utworzono 19 dywizjon artylerii w Lidzbarku Warmińskim z przeznaczeniem dla 15 Dywizji Zmechanizowanej[3][1][4]. W 1969 dywizjon otrzymał kolejną wyrzutnię pochodzącą z przezbrajanego w nowe rakiety innego dywizjonu[5]. Potem stacjonował w Morągu[3]. W 1969 Jednostka posiadała etat nr 30/129[a] i uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[6].
Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 30/129 na 30/243 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na trzy 9P113[7][b].
Pod koniec 1988 19 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[8].
Skład organizacyjny edytuj
- bateria dowodzenia
- 2 baterie startowe
- dwa plutony
- pluton obsługi technicznej
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Razem w drt:
- 4 wyrzutnie rakiet taktycznych R-70
Uwagi edytuj
- ↑ Zarządzeniem szefa SG WP nr 090/Org. z 14 VIII 1970 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[5].
- ↑ Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
- ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu.
- ↑ a b Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157.
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 286.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 65.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 68.
Bibliografia edytuj
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990. „Poligon” nr 3/2010
- Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2. 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)]. (pol.).
- Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
- Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56–68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.