1 Dywizja Piechoty (Królestwo Kongresowe)
1 Dywizja Piechoty – związek taktyczny wojsk Królestwa Polskiego.
.jpg)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
.PNG)
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Składała się z dwóch brygad piechoty liniowej oraz brygady strzelców pieszych. W skład każdej brygady wchodziły dwa pułki. Sztab znajdował się w Rawie Mazowieckiej[2]. Razem z 2 Dywizją Piechoty stanowiła Korpus Piechoty Królestwa Polskiego.
Dowódcy edytuj
- gen. dyw. Józef Chłopicki 1815-1818
- gen. dyw. Stanisław Potocki 1818-1829
- gen. dyw. Jan Krukowiecki 1829-1831
Dowódcy brygad[2].
- 1 brygada[1]
- gen. Stanisław Potocki od 20 stycznia 1815 do 28 października 1818
- gen. Antoni Giełgud od 28 października 1818 do 28 lutego 1831
- 2 brygada - Rawa Mazowiecka[3]
- gen. Franciszek Ksawery Kossecki od 20 stycznia 1815 do 6 lutego 1816
- gen. Józef Harnowski od 6 lutego 1816 do 8 maja 1817
- gen. Franciszek Żymirski od 8 maja 1817 do 18 marca 1818
- gen. Jan Krukowiecki od 18 marca 1818 do 24 maja 1828
- gen. Antoni Pawłowski od 24 maja 1828 do 19 stycznia 1831
- 3 brygada (strzelców pieszych) [3]
- gen. Michał Cichocki od 20 stycznia 1815 do 5 czerwca 1828
- gen. Antoni Pawłowski od 5 czerwca 1828 do 24 maja 1829
- gen. Piotr Szembek od 24 maja 1829 do 24 stycznia 1831
Miejsce stacjonowania edytuj
Sztaby jednostek stacjonowały w następujących miejscowościach[4][5]:
- 1 brygada - Radom
- 2 brygada - Rawa Mazowiecka
- 3 brygada - Sochaczew
Uzbrojenie i umundurowanie edytuj
Uzbrojenie podstawowe piechurów stanowiły karabiny skałkowe. Pierwotnie było to karabiny francuskie wz. 1777 (kaliber 17,5 mm), później zastąpione rosyjskimi z fabryk tulskich wz. 1811 (kaliber 17,78 mm). Poza karabinami piechurzy posiadali bagnety i tasaki (pałasze piechoty). Wyposażenie uzupełniała łopatka, ładownica na 40 naboi oraz pochwa na bagnet.
Umundurowanie piechura składało się z granatowej kurtki i sukiennych, białych spodni. Poszczególne pułki miały odmienne kolory naramienników, wyłogów oraz kołnierzy. Używano czapek czwórgraniastych. Po reformie w roku 1826 wprowadzono pantalony zapinane na guziki. Czapki czwórgraniaste zastąpiono kaszkietami z czarnymi daszkami i białymi sznurami. Na kaszkiecie znajdowała się blacha z orłem, numer pułku oraz ozdobny pompon.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Wimmer 1978 ↓, s. 459.
- ↑ a b c Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 377.
- ↑ a b c Wimmer 1978 ↓, s. 460.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 459-460.
- ↑ Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 373.
Bibliografia edytuj
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: 1978.