1 World Trade Center

wieżowciec (Nowy Jork, Stany Zjednoczone)

1 World Trade Center (wcześniej pod nazwą Freedom TowerWieża Wolności) – jeden z czterech nowojorskich wieżowców stanowiących część nowego kompleksu, który powstał w miejscu biurowców WTC zniszczonych w wyniku zamachu z 11 września 2001. Budynek został oddany do użytku i oficjalnie otwarty 3 listopada 2014 roku. Jego wysokość wynosi 541 metrów, czyli 1776 stóp, które symbolicznie oznaczają datę ogłoszenia Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Jest to najwyższy budynek w Stanach Zjednoczonych. Drugi wieżowiec planowano na 2020 rok, zaś trzeci wieżowiec został zbudowany w 2017 roku.

1 World Trade Center
Ilustracja
One World Trade Center, 2022
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miejscowość

Nowy Jork

Adres

1 Fulton Street, Nowy Jork, NY 10007, Stany Zjednoczone

Typ budynku

biurowiec

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Daniel Libeskind (pierwotnie)
David ChildsSkidmore, Owings and Merrill (poprawki i zmiany koncepcji)

Inwestor

Silverstein Properties

Wysokość całkowita

541 m

Wysokość do dachu

417 m

Kondygnacje

105 (82 użytkowe)[1]

Powierzchnia użytkowa

241.548 m²

Rozpoczęcie budowy

27 kwietnia 2006[2]

Ukończenie budowy

luty 2014

Właściciel

Port Authority of New York and New Jersey

Położenie na mapie Manhattanu
Mapa konturowa Manhattanu, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „1 World Trade Center”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „1 World Trade Center”
Położenie na mapie stanu Nowy Jork
Mapa konturowa stanu Nowy Jork, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „1 World Trade Center”
Położenie na mapie Nowego Jorku
Mapa konturowa Nowego Jorku, w centrum znajduje się punkt z opisem „1 World Trade Center”
Ziemia40°42′46,8″N 74°00′48,6″W/40,713000 -74,013500
Strona internetowa
Widok w nocy
Sylwetka 1 World Trade Center

Obecnie przyjęta wersja wyglądu drapacza chmur jest wynikiem współpracy Daniela Libeskinda, Davida Childsa oraz firmy architektonicznej Skidmore, Owings and Merrill. W czasie uroczystości 4 lipca 2004 w tzw. strefie zero (ang. ground zero) w nowojorskiej dzielnicy Lower Manhattan odsłonięto dwudziestotonową granitową płytę. Jest to kamień węgielny, który służył pod budowę najwyższego wieżowca Nowego Jorku, powstałego na miejscu zniszczonych przez terrorystów 11 września 2001 bliźniaczych wieżowców World Trade Center.

Wieża ma 105 pięter i 240 000 metrów kwadratowych powierzchni biurowej. Budynek został wyposażony w nowatorskie, bardzo szerokie klatki schodowe do ewakuacji z instalacją ciśnieniową eliminującą dym[3].

Opis pozostałych wieżowców edytuj

Drugi wieżowiec, 2 World Trade Center, został zaprojektowany przez biuro architektoniczne Normana Fostera. Drapacz chmur będzie wyższy niż Empire State Building (bez iglicy), który ma wysokość 389 metrów. Zostanie zwieńczony czterema olbrzymimi diamentami, wskazującymi miejsce pamięci ofiar zamachów z każdego punktu obserwacyjnego w mieście. Diamenty będą oświetlać Lower Manhattan w nocy. Ich powierzchnia będzie porowata, żeby zapobiec zaleganiu śniegu i lodu.

Trzeci wieżowiec zaprojektował architekt Richard Rogers. Będzie on miał 358 metrów wysokości, niższy i smuklejszy niż drugi wieżowiec. Zwieńczony zostanie czterema trzydziestometrowymi iglicami, umieszczonymi w czterech rogach budynku.

Czwarty został zaprojektowany przez Fumihiko Makiego. Będzie najniższym z czterech budynków, (wysokość 294 metrów) zaprojektowanym w stylu minimalistycznym. Budynek zostanie pokryty dziurkowanym aluminium, dzięki czemu stanie się także najlżejszym z drapaczy chmur. W środku oprócz biur znajdzie się restauracja z widokiem na miejsce pamięci ofiar.

Przypisy edytuj

  1. Rachunki dotyczące liczby pięter mogą być różne, w zależności od sposobu potraktowania kondygnacji technicznych oraz kilku pięter zawierających duże otwarte przestrzenie.
  2. Podano datę rozpoczęcia prac budowlanych, kamień węgielny położono 4 lipca 2004, ale problemy prawne i spory spowodowały, że pierwsze prace rozpoczęły się dwa lata później.
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2019-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-04)].

Linki zewnętrzne edytuj